24/7-sub = monddood bang vogeltje?

[Sabrina]

Denk ik niet gerrie, ik denk dat 't voornamelijk ligt aan hoe de Dominant op de sub inspeelt. Sure, als een sub onzeker of angstig is, zal het makkelijker zijn om die sub monddood te maken, maar het is de aanpak van de Dom die het verschil maakt. Romanticide heeft mij wat dat betreft van de grond geraapt; toen hij mij leerde kennen, was ik vreselijk onzeker en angstig, en was ik absoluut niet het vrolijke, drukke meisje dat de meesten hier vooral zien bij mij. Nou ja, dat meisje zat er wel in, maar ik was zó makkelijk in te palmen! Drie lieve woorden, en je had me (bij wijze van spreken). Romanticide heeft die onzekerheid niet gebruikt om mij naar zijn wil te laten gedragen, maar hij heeft die onzekerheid als eerste weg proberen te nemen (en is daar redelijk in geslaagd, al kan het nog altijd beter). Hij had me ook monddood kunnen maken, maar hij heeft ervoor gekozen me juist sterker te maken.

Hmm, terwijl ik dit typ, ga ik toch enigszins twijfelen. Laat ik 't zo zeggen: Ik denk dat onzekerheid wel een factor kan spelen omdat het een sub gevoeliger kan maken (zoals een onzeker meisje ook gevoeliger kan zijn voor de charmes van een loverboy) maar dat het uiteindelijk de intentie van de Dominant is die de doorslag geeft. Een erg zekere sub zal minder snel vallen voor een griezelDominant, maar als die Dominant moet toch die griezelplannen hebben om een monddode sub als gevolg te hebben.

[gerrie]

Ook in een vanille relatie kun je monddood worden gemaakt, bang zijn voor je partner, je persoonlijkheid opgeven

Au! Die zit... :icon_sad: Dat is precies wat ik heb gedaan...mijn persoonlijkheid opgeven.
Ex was geen bruut, maar wel een kei in emotionele chantage; en het duurde erg lang voor ik dat door had.

Na ruim 20 jaar huwelijk had ik geen identiteit meer... Ik wist niet wie ik was, ik wist niet wat ik wilde...
Nu, anderhalf jaar later ben ik met medicijnen, therapie en de liefde en steun van Lars weer op de been...

[bibi{T}]

Even weer een update hier.

Het gaat hier met (grote) ups en (kleine) downs.
Het is elkaar weer op een nieuw vlak opnieuw leren kennen lijkt wel.
Ik vind het gedeelte waarin ik nieuwe klusjes op mijn lijstje zet om dagelijks/wekelijks te doen nu makkelijker dan voorheen. Het helpt erbij te bedenken dat ik dit voor T doe, om hem zich prettig te laten voelen.
Het deel wat wat meer moeite kost is de grenzen respecteren van de manier waarop we met elkaar praten. We weten soms samen niet of iets wat ik doe of zeg acceptabel is T kan ineens heel moeilijk (bijna gekweld) kijken en mij vragen 'ik weet het niet meer, moet ik je nu hiervoor straffen of niet' Dat is dan meestal in wat gespannen sferen. Gelukkig neemt het uitspreken al een groot deel van de spanning weg.
Blijven praten, ook (juist) op de momenten dat het lastig is, blijft de grote truc.

Ik ben lang heel onzeker geweest over mezelf en heb het geluk gehad T te ontmoeten. Hij heeft me langzaamaan geleerd om van mezelf te houden en om te doen wat ik zelf graag wilde. Ik weet niet of ik zo onzeker was dat ik zou zijn gevallen voor een abusive persoon (tja, om zo iemand hier op dit forum overheersend, dominant of machtswellustig te noemen dekt de lading ook niet helemaal he ). Mijn moeder heeft er altijd wel in proberen te stampen dat ik veel waard was, en dat ik van mezelf moest houden en dat je je eigen keuzes mag maken, ook al vindt iedereen die raar, dat je dan je eigen kracht laat zien. In mijn hoofd was ik best sterk. Mijn gevoel en mijn gedrag lieten dat nog niet blijken.

Ik denk dat ieder persoon wel zwakke plekken heeft en dat ieder mens te manipuleren valt. Het is denk ik een samenloop van factoren.