Kreeg op mijn werk vandaag twee volle Albert Heijn - Efteling spaarkaarten. Ik dacht ha leuk, ik ben al 2 jaar niet meer geweest. Maar toen bedacht ik me dat ik helemaal niemand had om mee te gaan. Dat zijn van die momemten waarop dat single zijn er flink inhakt. Dat je beseft dat er niemand is waarmee je als vanzelfsprekend dit soort dingen kan doen.
Oh shit!
Ik had gereageerd op een advertentie, en nou krijg ik terug 'leuk, misschien kunnen we elkaar een keer als gewone mensen ontmoeten'. OH SHIT JA! Dat hoort er ook nog bij!
Haaaaaaaaaalllllp, ik wil niet daten
I need you to press me down before my body flies away from me ~ Tune yards, Powa
Ik heb besloten dat ik mijzelf beter in mijn lot kan berusten. Alles waar ik zoveel behoefte aan heb op relationeel gebied, dat zit er gewoon even niet voor mij in. Die gevoelens van afgunst en jaloezie van de verliefde stelletjes om me heen moet ik ook lekker laten varen. Ik moet en ik wil blij voor en met hen zijn. Ik moet gewoon verder met mijn leven. Niet te veel terugdenken aan wat ik al gehad heb en nu mis. Het zit er voorlopig toch niet in. Ik ben daar als persoon daar op het moment gewoon te complex voor. Later, ooit, dan zal het vast wel weer zo zijn dat er iemand is die ik de mijne kan noemen. Maar dat is niet nu. In het nu moet je leven, niet in het straks. Nu is het de tijd om te genieten van alles waar ik van genieten kan.
Ik nestel mezelf in een vast plekje hier op het bankje en maak het me comfortabel. Voorlopig ben ik hier niet weg.
Dacht ik even van het bankje af te zijn, maar na een korte hoge piek was er alweer een diep gat. Lekker dramatisch :-) ik kom weer lekker op het bankje uitkateren.
Ik kom op het bankje. Ik heb al dagen zo'n behoefte aan NIET single zijn. Mis die ene arm, iemand bij wie je weg mag kruipen en kan huilen. Effe niet sterk hoeven zijn....
En ik heb zin om samen leuke plannen te maken, gezelligheid...