Stuiteren? Ach, in mijn hoofd wel, met een gebroken voetje (gaat steeds beter) stuitert het niet zo makkelijk.
Dit weekend is er weer een feestje, het JongerenFeest.
En hoewel er weer een hoop mensen zullen zijn die me met de nek aankijken, liever zien gaan dan komen, ik ben er en ik heb er rete zin in.
Me meisje gaat mee, we gaan er gewoon een lekkere bende van maken en lekker spelen en ik heb er echt zin in, echt... (stuiter?)
Me meis (tevens D) zal hier hopelijk woensdag al zijn, tijd om alle nieuwe speeltjes die we gekocht hebben op elkaar uit te proberen. (stuiter)
Verder heb ik vreselijke zin in vandaag over 4 weken, dan mag het gips er hopelijk definitief af (stuiter), al is zo`n gips-schoentje niet eens vervelend en mag ik er over een week zonder krukken en geleidelijk aan de pijn en zwelling weer mee lopen.
Dus een gebroken pootje houdt mij niet tegen om een feest te bezoeken (stuiter), waar tevens veel mensen zijn die de echte Di-Marco niet kennen, niet willen kennen en me daarom maar als een eikel bestempelen.
Daarnaast zijn er weer een hoop dames die achter me aan zitten, goed voor me ego natuurlijk, maar ik heb wel een relatie (D/s en vanille in 1).
We zijn vrij open naar elkaar en ook zij heeft andere speelpartners, voor die dingen die ik dan weer niet doe... Dus wie weet, misschien leuk voor ons samen?
Maar ook fladdert er her en der wel wat leuks en lekkers voorbij en als ik straks toch weer knap kan lopen, moet ik nog even eens schuld vereffenen.
Ook al zo`n zin in! (stuiter)
Ik ga effe een Ritalinnetje nemen denk ik, want dit stuitert echt alle kanten op!