Eigenlijk is er nu gewoon gebeurd wat de verloskundige al dacht en voorspeld had. Als die stomme gynaecoloog afgelopen maandag niet zo enthousiast was geweest, dan had ik gevraagd om gisteren of vandaag te worden ingeleid. Dat heb ik nu niet gedaan, want hij was zo positief. Nu ben ik kapot, emotioneel aan de grond, labiel en ik kan alleen nog maar janken. Vanavond om 20:30 uur gaan we ons melden in het ziekenhuis, ik krijg dan waarschijnlijk een slaapmiddel (pethidine of een andere) zodat ik een nacht goed kan slapen en dan morgenochtend gaan ze me inleiden. Ik wil helemaal geen pethidine!!! Vandaag inleiden ging niet meer, qua tijd en het ziekenhuis zit vol qua inleidingen.
En het ergste van alles is ook nog eens dat omdat ik om te slapen ga, Jerry waarschijnlijk niet mag blijven. Ik wil niet naar het ziekenhuis, ik wil niet ingeleid worden, ik wil geen pethidine, en ik wil al helemaal niet alleen zijn vannacht!
Daarbij kan hij (wegens geen rijbewijs hebben) niet zomaar zelf even gauw komen, dan moet hij mijn vader uit bed halen enzo, en dat kan dan wel natuurlijk, maar ik wil gewoon dat hij bij mij blijft! Ik heb hem nodig! Hij is al die 2 dagen mijn rots geweest waar ik me aan vastklampte, ik wil dit niet zonder hem doen!!!
Nou ja, we gaan nu proberen weer wat te slapen, maar eerst even wat rustiger worden. Ben behoorlijk over de zeik...
