ik stond tussen twee mannen, de een duwde me, mijn voeten moesten blijven staan, je kent t wel, je durven te laten vallen. Dat ging heel goed, beide kanten op. Op zich niets bijzonders, maar ik moest de meneer die voor mij stond aan blijven kijken, ook niet zo speciaal. Dat duwen werd vervangen door blazen, niet heel hard, gewoon een stevige blaas, niets meer.. niets minder, maar ik ging wel om.
letterlijk omver geblazen:)
Het voordeel van slechte tijden is dat er altijd iets positiefs is om naar uit te kijken