He Anne wat ben je een schat!
*op kussentje ploft*
Ik wilde zoooo graag een pb van pluis en niet gehad

Nee, serieus. Vanmorgen gespek gehad met collega's en leidinggevende en je kunt nu zo'n beetje mij aanvegen. Gisteravond kreeg ik een hele verdrieitge bui, dat gevoel zat er nog en dan een heftig emotioneel gesprek voeren is niet fijn.
Gevolg van alles is dat ik nu voor zo pakweg 90 % onzeker wordt qua werk. enige wat goed is, is dat ik niet kaas van brood heb laten eten, duidelijk mijn gevoel en mening heb gegeven. Ik weet van mijzelf dat ik altijd mijn best doe eerst aan een ander te denken. Het is gewoon rot, vervelend en naar als hoe je het ook doet en je aanpast, je het altijd fout lijkt ted oen.
Zo heb ik nu geen idee hoe ik het moet gaan doen.
Aanstaande donderdag gaan wij thema Sint uitwerken. Dat moet als een team en als stevig geheel staan! Dus nu kan ik me vantevoren verdiepen in wat ik al heb aan materiaal, boeken enz. Zodat we dat eventueel kunnen gebruiken. Maar men vindt dat ik al teveel doe, dus ik kan beter niks voorbereiden en achterover leunen. Maar ja dan....
Kan ik donderdag overdag wel vragen, wat willen jullie dat ik doe. Maar dáár heb Ãk dan weer geen zin in!
Nouja, ik zit even lekker en was fijn beetje hart te mogen luchten.
Ohja, colet moest eens niet zo op eigen problematiek kauwen, maar dat in de groep gooien. "je kunt niet alles alleen"
Haha, prive is prive, dat spui ik zo min mogelijk op mijn werk. Dus dat gaat colet niet doen.
Vervolgens hoor ik dat ze niks tegen mij zeggen omdat ik al zo'n berg ellende heb, dat ze dat al weten en dus mij willen 'sparen".
Dat is dus extra reden om niks te vertellen over privesituatie.
Juist de psycholoog raadt mij aan om eens minder alleen uit te vechten. Ik mag delen met anderen, mag zeggen dat ik het zwaar vind, moeilijk heb enz. Dus dat probeer ik sinds een week of twee dapper te doen. Heel selectief, want ik ben als de dood voor bepaalde dingen.
Ohja en leidinggevende kwam met folder over hoe wij alledrie afzonderlijk therapie kunnen krijgen en daarna ook als team. Ik heb vreindelijk bedankt. eigenlijk nu ik dit zeg ben ik trots op mijzelf!
Ik was de enige die er schouders onder wil zetten en ervor wil gaan, hoofden één richting op krijgen. Maar ook de enige die therapie genoeg heeft, nog eentje erbij daar pas ik voor.
Gelukkig hoor ik van anderen dat ik wél een fijne collega ben. Maar ik voel me nu wel erg waardeloos en doro de genoemde dingen erg persoonlijk aangevallen.
*genoeg gespuit heeft*