
Goed, nu wat leukers. Na zwangerschap en bevallen komt de voeding. Ik kan nog altijd met genoegen terugdenken aan de borstvoeding. Het hummeltje en ik. Zeker 's nachts was dat een zaligheid. De grote wereld achter de muren en ramen, die waarin andere mensen sliepen en ik met dat lieve kind op mijn schoot, of aan de borst.
Dat zoekende mondje, tevreden gesmak, de lipjes die dichtvallen als je ze slapend van je borst afhaalt....of dat mondje wat zo op een kiertje open blijft staan.

Ik liep bij de oudste naar haar kamertje, pakte haar, legde haar, terug in mijn bed, aan de borst en soeste soms gewoon door. Dan hup terug in eigen bedje en snel verder slapen.
Ik heb wel eens gehad dat ik wakker werd en in lichte paniek onder het dekbed ging zoeken, want ze lag er dan niet meer, maar dan had ik haar al lang teruggelegd in eigen bed.
Hahaha, maargoed, ook als je weggaat is het erg praktisch. Als je onverwachts ergens blijft hangen, als je midden in een diernpark bent ipv dichtbij de magnetron.
Beetje standvastigheid is gewenst als je bewust kiest voor langer dan paar weken zelf voeden, want 'men' (bekend en onbekend) meent dan er wat van te mogen zeggen.
Yep, ik ben erg positief over borstvoeding. (bijna té, volgens mijn vriendin, dus dat is ook weer niet handig voor een objectieve vergelijking)
Dat klopt wel, want een aantal voordelen van flesvoeding vind ik geen echt voordeel, maarja...ik ben gewoon een borstvoedingsmuts.

Gelukt? Is het beeld van mij als olifant nu weg??
