Daantje schreef:Ik ga gewoon maar accepteren dat die sombere grondstemming de rest van mijn leven gaat blijven en er maar gewoon proberen het beste van maken. Wachten tot dat ooit beter wordt heeft geen zin, ertegen vechten ook niet.
Ik herken een deel van wat je zegt en heb soms dezelfde gedachte. En toch... denk ik dan gelijk heel irritant pragmatisch; zijn er niet nog andere dingen te proberen of te doen?
Oh well. Dikke knuffel, en misschien kunnen we er nog eens over kletsen als je wil.
@Daantje Het beste er van maken is altijd een goed plan. Ik ga wel met Isara mee in wat ze zegt. Nu al besluiten hoe je body/mind zich voor de rest van je leven gaat gedragen (dat is hopelijk nog decennia en decennia!), is misschien een beetje snel oordelen. In the meantime: knuffel.
tessie schreef:Er is een heel groot stuk van mijn kies afgebroken en ik ben heel bang voor de tandarts
Heb je iemand om mee te gaan? Wel gaan hoor.... Kiespijn hebben is absoluut erger dan de tandarts je ooit aan kan doen (en dat stelt achteraf gezien nooit veel voor). Een tandarts hebben die goed met je angst om kan gaan helpt ook.
Het doet helemaal geen pijn, maar het is zo'n groot stuk dat ik heel bang ben voor de behandeling want ik denk niet dat dit te fixen is met gewoon dat vulling spul
@Ravelijne en Isara: Ik heb net een jaar ACT therapie achter de rug. Daar heb ik veel tijd en energie in gestoken en het is wel iets beter geworden maar ik zie niet in hoe dit nog veel meer kan verbeteren. Ik weet niet beter dan dat deze grondstemming er is, intens vrolijk zijn is gewoon niet voor mij weggelegd, dat komt hooguit in korte vlagen. Mezelf erbij daarbij neerleggen kost minder energie en geeft meer ruimte om te concentreren op de dingen die nog wel een beetje blijdschap in mijn leven brengen.
tessie schreef:Het doet helemaal geen pijn, maar het is zo'n groot stuk dat ik heel bang ben voor de behandeling want ik denk niet dat dit te fixen is met gewoon dat vulling spul
Ze kunnen behoorlijk wat opmetselen met composietvulling. Ik heb ook tanden die voor de helft uit vulling bestaan. Ook al doet het nu nog geen pijn, ga toch! Hoe sneller je bij de tandarts zit des te beter die je kan helpen.
Doe wat goed voor je is. Maar er is een verschil tussen accepteren wat er nu is, en er vanuit gaan dat het altijd zal blijven zoals het nu is. Wie weet wat een paar jaar leven naar ACT doet? De impact van dingen wordt soms pas over tijd duidelijk.
Anyway, doen wat je nu blijdschap geeft en het meest goed doet sounds good. *knuffels*
Ik heb ook het idee dat je soms een beetje vergeet hoe vrolijk je kan zijn Daantje? Soms post je echt wel over fijne dingen en ik had het idee dat de super zwaarmoedige posts van jou wat minder werden, en dat je wat sneller weer terugkomt uit een dip. Niet dat je postgedrag nou alles zegt maar is het echt wel zo dat je geen centimeter bent opgeschoten? Of zie je het gewoon even wat donker in nu? Het is niet erg om je eisen wat omlaag te stellen, niemand is permanent ultravrolijk maar je moet ook niet met te weinig genoegen nemen hoor
@tessie that sucks . Angst kan zo heftig zijn... Misschien aan je meester vertellen zodat hij je een beetje kan pushen? Dat wil bij mij nog wel eens helpen als ik iets moet doen wat ik echtecht niet durf. Ik weet niet hoor ik roep maar wat
I need you to press me down before my body flies away from me ~ Tune yards, Powa
Kat vanavond naar de dierenarts gebracht en nu is het stil in huis.... Hij kan plotseling niet meer op zijn achterpoot staan en beweegt ook nauwelijks meer en heeft duidelijk pijn. Nu ter observatie en voor pijnstilling daar en morgen een röntgenfoto en verder onderzoek. Hoop dat het meevalt...
Gisteren muppet weer opgehaald, er is een breuk op de foto gezien maar ook een aantasting van het bot en het is nu niet duidelijk of het een slecht geheelde oude breuk is of botkanker. Botkanker komt meestal niet voor bij katten van 7 jaar maar een breuk hadden we waarschijnlijk wel gemerkt omdat het een binnenkat is en hij dan ook slecht gelopen moet hebben.
Nu wordt de foto naar een specialist opgestuurd en die kan het waarschijnlijk wel zien wat het is.
Als het een breuk is dan is het een rechte breuk en is er alleen tijd en pijnstilling nodig. Als het kanker is dan moet er een operatie worden ingeplant om zijn poot af te zetten. Voor de operatie maken ze dan eerst een foto om te checken of het niet uitgezaaid is, want als het uitgezaaid is dan heeft opereren ook geen nut meer.
Dus weer terug op het wachtbankje met een zielige kat en hopelijk horen we snel meer.
