Angst

[brabbeldasje]

oke...dus ik doe het even zo want....ik ben lui aangelegd.

ik...kan tijdens spel enorm veel van mijn opwinding, kleinzijn en de gezonde rillingen halen uit angst....

ik geef (met toestemming) even een voorbeeldje...

de dag voor mijn verjaardags feestje...was ik bij 7th, Hij moest nog werken en ging om 14.00 weg zou rond 23.00 thuis zijn.
we kwamen om 13.00 aan dus nog even uitgelegt hoe de TV werkte en beetje geplaagd..uit eindelijk moestie toch echt weg dus wat bleef over...

een stuiterende brabbel die heel blij was

nu was de afspraak...dat ik om 23.00 NAAST het bed zou zitten op mn knieen met een koud glas cola...

nouja allemaal leuk en aardig...maar ik kreeg dorst...dus ik dronk een glas cola...
en nog een glas cola
...en nog 1...

en toen was het inees 22.45
en er zat welliswaar nog 1 slokje in de fles...dus ik in mezelf smekend, biddend en hopend naar beneden...ECHT hopend dat er nog een fles zou staan maar je raad het al...

nope...
en ook geen bier...die man drinkt bier en heeft het ALTIJD in huis maar juist als een subbie in nood het nodig heeft...uitverkocht

dus ik met een steen in mn maag maar weer naar boven...dat zou ik gaan voelen...
maaaaar....in plaats van dat ik om 23.00 netjes klaar zat....lag ik om 23.10 nog te msnnen op bed met ene Kitten die me bezig hield (moet toch iemand de schuld geven)

wat dit scenario opleverde...
een moeie 7th...kwam thuis van zijn werk...kwam (uiteraard veel te stil) de trap op en zag daar brabbel liggen...achter de laptop...die Hem zo schattig mogelijk glimlachend een fles cola aanbood met nog 1 slokkie er in...

en 7th was BOOS!!!!!
nouja na wat gesmeek, gesorry en gebooskijk...ging 7th naar beneden toen ik op zijn verzoek even later ook beneden kwam gingen we douchen...samen..maar echnie dat ikke blij was... ik stond tegen de wand met een hangend koppie en bijtend op mijn lip...super opgelucht toen hij me vertelde op mijn knieeen te gaan zitten...

en...daar begon de straf...met een daad waarover ik niet in details zal treden...die me echt SUPER klein maakte...
ik huilde maar bleef braaf zitten opgekruld als een klein hoopje brabs...

daarna...kroop ik naast hem in bed...en na even opdrogen en een sigaretje...moest ik op mijn buik gaan liggen...
Hij bond me vast...pijnlijk ver gespreid...totaal geen rekening houdend met comfort...en ik wist...dat ik de lul was...

door de daad van te voren was alle vechtlust weg...want ook al zou ik misschien wel uit die touwen kunnen ontsnappen ik probeerde het niet eens...

(ik ga even beetje sneltrein)
nouja 7th ging er over heen met zijn hele arsenaal aan de "Ik haat die!zwepen" en ik huilde en gilde kreunde draaide en smeekte...

maar toen kwamie...de bullwhip...het ding wat ik (nadat ik mezelf een keer mee gemept heb...en dat deed pijn vdorie!) echt....heel eng vond...

en 7th sloeg me ermee :O het punt waarop hij normaal stopte...en alleen maar plaagde....ging Hij nu door...en in halve verbazing en angst....ging ik als een gek space in...

die...angst....is iets wat ik geweldig vind...
de momenten dat 7th als een reus boven me staat en ik weet dat ik niet kan schuilen en alleen als Hij zijn hand opheft al in elkaar krimp en half huilend van Zijn handen weg probeer te komen...
zijn de momenten die ik geweldig vind en die me ook heel snel klein maken...

daarom kan ik ook enorm genieten van plagen...het stukje twijfel van menen ze het nou wel of niet echt..en dat onheilspellende van niet weten waar ik aantoe ben...dat beetje angst van wat als...
ik vind dat heerlijk...

nu vroeg 7th me net and i quote "vraag es bij bevriende subs.. of zij ook zo kunnen genieten van de pure angst zoals jij dat kan.."

dus hier issie de kern van dit verhaal...kunnen jullie ook zo genieten van die pure angst? of ben ik de enige...:$

[colet]

NEEEE of JAAAAA
*knuffelt een brabbeldasje*

Ik zit net nog op FL te posten hoe enorm ik daarvan geniet. Hoe ik heb ontdekt wat paar van mijn kicks zijn, deze is er een HELE GROTE van!
Ik kan niet aangeven waarmee iemand me bang krijgt. Het is er soms, denk ook dat een Dom er niet echt op kan gaan spelen. Nouja, dát weet ik niet zeker. Dat is in ieder geval nog nooit gebeurd. Het was altijd toeval als ik in zo'n échte angst geraakte.

Het enige waar ik dan ook weer bang voor ben...zou dat opbouwen?...betekent het dat ik elke keer meer angst nodig heb?
Je kunt iemand met bijna hetzelfde misschien in herhaling nog eens écht angstig krijgen, maar niet bij ieder spel!

(ik zal ns wat praktijkvoorbeelden opdiepen)(of zie FL)

[Voleuse]

Oh ja ik herken het. Elke keer als we beginnen met spelen word ik standaard heul bang, zeker als ik stout ben geweest..... (In de zin van: shitshitshitshit, ditismijneigenschuld, watbenjeookeendommemuts, ditverdienje, domdomdomhelphelpHALP)

Maar dat is wel lekker

[kitten]

Uhuh! Uhuh! Oooooh jongens... een hele mooie herinnering is een spel waarbij ik met polsen aan plafond stond gebonden en hij alleen maar in mijn oor fluisterde wat hij allemaal zou doen als ik een bepaalde regel zou verbreken. Hoe hard hij zou slaan, waarmee, hoe hij niet zou stoppen als ik zou huilen of smeken... damn wat was ik bang!!

Heerlijk...

[colet]

Hmmm, ik snap ook wat jullie bedoelen...herken dat ook wel.
Ik bedoelde vanuit mizjelf meer een enorme angst. Angst waarbij je niet meer weet van spel, niet meer van veilig, vertrouwd en vrijwillig, geen stopwoord meer weet, angst waarbij je wéét dat hij vergeten is dat dit spel is....dat je écht écht bang bent.

Dat is ook weer anders als mijn 'angst' voor bijvoorbeeld een full hood. dan is het een grens...ook een angst wel...maar die kun je benaderen, bewerken en bespelen. Die is te overwinnen. Daarin is er een Dom die je dan begeleidt....
Maar ik heb ondanks vertrouwen en veilig zijn, wel een paar keer ervaren hoe dat stapje verder te geraken. Ik speelde en dacht dus dat het voor hem geen spel meer was, er was niet meer een Dominant die dit deed voor ons beider pleizer, die mij begeleidde oid, die op veiligheid lette en op mij.....
voor de goede orde: dat deed hij wel!! Voor mij voelde het dus niet zo....de angst die dan omhoog komt, die verlamd me uiteindelijk. Of zoals vanavond iemand op MSN zei: alsof je in die koplampen kijkt.
Ja, inderdaad. En alsof die ander dus over mij gaat rijden, dat ook doet....ik denk dat je daarna vanalles met mij kunt uitspoken zonder nog enig weerwoord. Er is nooit doorgespeeld óp of ín dat gevoel, dus ik weet het niet, maar ik vermoed dat ik dan wel in subspace zou raken/zijn.

[mej.s]

De enige 'angst' die ik heb is electro. Dat is iets wat gezien de mindplay iets wat ik liever niet heb. Voor mijn Dominant is het geweldig om mij er zo mee te hebben en gun hem zijn plezier hiermee, wetende dat ik er naderhand wat voor terugkrijg in de vorm van een beloning. Voor de rest heb en ben ik niet angstig. Ik hoef niet bang te zijn voor mijn Dominant. Ik wil hem aanbidden, volgen en braaf zijn. Voor mijn gevoel past daar geen angst bij. Als ik bang word dan verkramp ik, ga ik denken met mijn hoofd en niet meer voelen en ondergaan in mijn lichamm. Angst is voor mij een slechte raadgever. Misschien komt het ook wel dat ik het dagelijkse leven een baan heb met beslissingsbevoegdheden, mijn dochter grotendeels alleen opvoed en nog wat van die (financiele) verantwoordelijkheden. Ik heb voor hetere vuren gestaan om me door iets of iemand bang te laten maken. Voor mij is een D/s een gelijkwaardige situatie met op dat moment een vrijwillige ongelijkheid waarbij je elkaar met respect benadert en behandelt (geen idee of het met een t of de is, dyslectisch). Ik ben van mening dat als je je subje bang maakt dat het op een gegeven moment tegen je gaat werken in de vorm van weerstand en onrustig gevoel waardoor het spel niet tot een hoogte kan komen wat je samen wenst/wilt. Maar ik zeg nogmaals, zo denk ik er over (voordat wéér het hele forum over me heen valt wegens mijn afwijkende mening). Voor anderen kunnen hele andere aspecten een rol spelen.

Wel vind ik het leuk om een beetje te rellen en wordt ook wel van mij verwacht. Maar dan nog ben ik niet bang voor wat er gaat komen. Juist met heel veel spanning en plezier uitkijken daar naar wetende dat het soms verrekte zeer kan doen en het tegen een grens aan zit qua pijn of wat anders. We blijven ook praten over gevoel en beleving en vernedering is wel een onderdeel van onze D/s maar wel met heel veel liefde naar elkaar toe en op dat moment wordt alleen mijn sub geraakt en niet de gelijke levenspartner waardoor ik last houd van iets wat er in een spel gebeurd.

[juffie]

Hell yeah!

Ik vertrouw Jerry blindelings, maar soms, als is hij voor mij onvoorspelbaar. Weet ik gewoon niet wat ik kan verwachten. En dan die ogen... Die blik...
En ik dan maar zo onzeker, 4000 mogelijkheden die door mijn hoofd schieten, niet weten wat er gaat komen, geen idee of ie rekening met me gaat houden, bang zijn, echt bang zijn...

Afgelopen zomer, een van de meest heftige spellen tot nu toe... Hij vernederde me, sleepte me aan mijn haren naar de douche, gooide me onder de koude straal, beet me toe dat ik een 'vies meisje' was, dat ik het niet verdiende om als gelijkwaardige volwassene te worden benaderd. Op dat moment was ik zo bang voor hem, hij was zo onberekenbaar, zo onvoorspelbaar voor mij dat ik niet wist hoe ik hem moest gehoorzamen om maar niet zijn toorn over me af te roepen. ALLES had ik voor hem gedaan op dat moment. ALLES. Wat ie ook had gedaan, het was goed geweest.

Hell, erg onsamenhangende post, maar ja. Herkenbaar. Misschien niet zo zeer de KICK op angst, maar wel dat dat zoveel extra geeft / kan geven.
Ik heb het niet nodig ofzo, het is geen enorme kick of voorwaarde. En ik zou ook niet altijd zo willen /kunnen spelen, maar zo nu en dan... Yes please!

[Gilraen^]

Ik vind gemindfuckt worden heel leuk. Alleen is het niet zo makkelijk. Ik ben nogal realistisch en heb veel vertrouwen in iemand. Maar het is al een paar keer gelukt!
Echt super angstig bang zijn tot in paniek, is niet zo mijn kick. Enkel bij dat mindfucken dus.
Als ik echt heel erg bang ben zonder mindfuck wil ik liever even een lekkere knuffel of een zinnetje ter geruststelling en dan weer verder aangepakt worden.

[juffie]

Ik vind gemindfuckt worden heel leuk. Alleen is het niet zo makkelijk. Ik ben nogal realistisch en heb veel vertrouwen in iemand. Maar het is al een paar keer gelukt!
Echt super angstig bang zijn tot in paniek, is niet zo mijn kick. Enkel bij dat mindfucken dus.
Als ik echt heel erg bang ben zonder mindfuck wil ik liever even een lekkere knuffel of een zinnetje ter geruststelling en dan weer verder aangepakt worden.

Das ook herkenbaar...

[Sabrina]

Yup, héél herkenbaar voor mij. Ik kick enorm op angst, en hoe intenser en realistischer de angst is, hoe leuker ik het vind (achteraf dan). Wat mij betreft kan het ook bijna niet vaak genoeg - als er iets is waar je mij echt 's nachts wakker voor kunt maken, is het wel een spel waarin Romanticide me heel erg bang maakt. Dat kan als mindfuck zijn, maar ook 'echte' angst, waar hij dus niet alleen dreigt, maar ook doet. Juist vanwege die onvoorspelbaarheid (die best mjummie is), werkt het steeds vaker. Waar ik eerst nog vrij vaak dacht "Hij zegt dat wel, maar uiteindelijk doet hij dat heus niet", heeft hij me nu een paar keer enorm laten schrikken door iets wel te doen wanneer ik dacht dat hij alleen maar dreigde.

Ik ben bijvoorbeeld altijd nogal... gestrest als het om anale dingen gaat. Vind ik gewoon eng en brrr en meer van zulks. Dat moet ook best voorzichtig, als het te ruig gaat doet het echt veel pijn. Romanticide dreigde een keer dat als ik x niet deed (geen idee meer wat x was), hij me heel hard anaal zou verkrachten en zich tegelijkertijd met een mes op me zou uitleven. Mijn gedachte "Meh, dat anaal verkrachten doet ie heus niet, en zich met een mes uitleven... Neh, uitleven zal ie niet doen, hoogstens dreigen". Oops, wrong. Uiteindelijk heeft hij me inderdaad anaal verkracht (en de pijn was te overleven... Hij wist wat hij deed, ik scheurde niet kapot of zo), en heb ik nog zeker een week met snijwondjes over m'n hele lichaam gelopen. (For the record: Dit was afgelopen zomer, dus ik hoefde niet 't huis uit of zo) Ik was als de dood voor hem op dat moment. Ik was bereid alles voor 'm te doorstaan en te doen, alles om hem maar niet nog bozer te maken.

Ook heb ik me wel 'ns in het hoekje achter ons bed verstopt, ben ik huilend door het huis gerend om maar bij hem weg te komen omdat ik 'm zo eng vond, en meer van zulks. De inwendige strijd op zulke momenten is ook heel gaaf vind ik. Enerzijds wil ik mijn hoofd omhoog houden omdat hij me dat opdraagt en hij anders nog bozer wordt, anderzijds wil ik mijn hoofd vooral wegstoppen zodat hij me niet nog eens kan slaan, en mijn gevoel ook gewoon wéét dat hij gaat slaan. Zo bang, maar tegelijkertijd gigantisch opgewonden (al merk ik het zelf niet). Die grote Meneer, die ik aanbid, voor wie ik alles wil doen wat hij maar van me verlangt, maar die ik teleurgesteld heb, wiens woede ik over me afgeroepen heb... Heerlijk. Voor mij is dat één van de ultieme subbievoelmomenten - me realiseren dat hij alles van me kan vragen, en ik het nog doe ook, niet wetend hoe vlug ik het voor elkaar moet krijgen om hem maar niet nog bozer te maken.

Wat voor mij trouwens wel een heel verschil maakt, is dat zijn woede nooit nep is. Hij wordt boos omdat ik op dat moment iets niet perfect gedaan heb, niet gewoon omdat hij zin heeft om boos te worden. Dat laatste zou bij mij veel minder goed werken, dan verwacht ik dat ik eerder m'n schouders ophaal en hem erop wijs dat ik iets niet fout gedaan heb. Ik raak in zo'n angstspel ook heel emotioneel als hij boos wordt om iets wat ik goed probeerde te doen. Ik ging bijvoorbeeld een keer met mijn hoofd naar zijn borst om even een seconde warmte te voelen. Hij dacht dat ik wilde bijten, trok mijn hoofd aan mijn haar naar achteren en haalde vol uit in mijn gezicht. Ik geloof dat ik wel een minuut of 5 heel hard heb staan huilen, omdat ik helemaal niets verkeerd wilde doen. Ik denk dus dat eerlijkheid voor mij ook wel een rol speelt in mijn angst - als het niet eerlijk is, word ik niet op een leuke manier bang. Is dat voor meer mensen herkenbaar?

[Wever]

Als sub vind ik een spel pas geslaagd als ik er op gegeven moment spijt van krijg.

Als D...lijkt me héél leuk om op te wekken, maar geen ervaring mee.

[Gilraen^]

Als het niet eerlijk is, word ikzelf heel boos en dan hoop ik dat de ander doorheeft dat ie beter niet verder kan spelen

[juffie]

Ik denk dus dat eerlijkheid voor mij ook wel een rol speelt in mijn angst - als het niet eerlijk is, word ik niet op een leuke manier bang. Is dat voor meer mensen herkenbaar?

Niet zo zeer bang, boos inderdaad. (Grappig, hier hebben Jerry en ik gisteravond nog een gesprek over gevoerd. )

Een klap in mijn gezicht is straf. Niet leuk, krijg ik ook maar sporadisch, want ik ben meestal wel lief en braaf en goed luisterend enzo.
Een regel bij ons is dat mijn sieraden af zijn als er gespeeld gaat worden. Een keer was het voor mij niet helemaal duidelijk dat we gingen spelen, en Jerry had gezegd dat ik alles 'uit' moest doen. Ik was braaf naakt, uitgekleed. Ik had alles uit in mijn optiek.

Even later die klap, want ik had mijn sieraden nog om. Ik werd ook meteen boos, ik vond het niet terecht. Sieraden doe je AF niet UIT. Hooguit oorbellen kun je uit doen, maar horloge, ketting, ringen, armbandjes, die doe je AF! Vond het super oneerlijk, ik had me in mijn ogen keurig aan de opdracht gehouden, hij was niet duidelijk en dan ook nog eens die verrekte klap in mijn gezicht. Ik werd er opstandig van!

Maar, als ik straf krijg om iets wat ik zelf fout heb gedaan, dan ben ik wel bang wat ie dan met me gaat doen, wat me te wachten staat, maar berust ik er wel in, het is tenslotte mijn eigen schuld dat ik die krijg, ik heb een fout gemaakt.

[Sabrina]

De niet leuke soort bang die ik bedoel, is er ook één die samenhangt met boosheid. Ik ben boos dat het niet eerlijk is, maar bang omdat zodra ik boos word, het voor mij ook heel snel los gaat staan van BDSM. Ik word ook heel boos en beledigd dat hij niet eerlijk doet, dus het is een beetje een mengeling van twee gevoelens.

/me is nog niet heel wakker, woorden willen niet echt goed geloof ik

[Voleuse]

Ik ga altijd heel hard huilen als iets oneerlijk is . Ik moet hem meestal aanspreken met 'Meneer' en 'u', maar het is wel eens voorgekomen dat hij me niet verstond terwijl ik het toch écht wel goed zei. En dan is het van: Ja maahaar ik zei wel uuuhuuu