Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.

[Guilty]

Is het niet zwak om hulp te vragen bij zoiets?

Nee. Zoals anderen al zeiden, ga naar het werkplein (vroeger cwi) en vraag hulp. Juist als al je baantjes mislukt zijn. Je hoeft niet eens voor uitkering te gaan, je kunt ook hulp vragen bij het zoeken naar werk.

[vode]

Ik heb nu een mailtje gestuurd naar de psych om kenbaar te maken dat ik graag hierover wil praten en samen een oplossing wil vinden omdat wat ik nu doe echt niet verder kan en me absoluut niet helpt in beter worden mentaal. Of dat nou een laagdrempelig baantje is of een korte uitkering maakt me niet uit, ik denk dat beide een verbetering zullen zijn tegenover de huidige situatie.

[faery]

Wat misschien een idee is voor het werk-probleem, is om een studentenuitzendbureau in de buurt te zoeken (asa, bijvoorbeeld, of susa). Die hebben vaak ook dagjeswerk, en je mag dan zelf zeggen of je wel of niet kan. Dan heb je niet het vaste van altijd elke week een aantal uur maken, maar is het veel vrijer. Wel heb je dan het risico dat je sommige weken niet kan werken, maar het brengt waarschijnlijk in elk geval meer op dan cammen.

Daarbij is het inderdaad niet raar om hulp te vragen. Sowieso dat je het hier post is al goed, en al helemaal dat je het bij je psych hebt aangekaart. Jullie komen vast tot een goede oplossing!

[JJV]

cwi.. Ja
ik zat nog aan een stap ervoor te denken : lifecoach heet dat geloof ik.

ik vind zelfs dat je een pluim verdient als je niet willoos in een uitkering gaat hangen maar aangeeft dat je wat wilt!

[kitten]

Ik kan even niet het hele verhaal voor de geest halen, maar waar gaat het "baantje aanhouden" mis? Is dat het gebrek aan vrijheid zoals ik uit posts hierboven opmaak of iets anders...?

[vode]

Ik weet niet goed waarom dat niet lukt. Ik heb nog nooit een baantje volgehouden omdat ik in paniek niet meer kwam of er zulke stress door kreeg dat ik het niet meer zag zitten. Het langste is 6 maanden callcentre waar ik ben ontslagen nadat ik een aangstaanval kreeg omdat ik opeens outbound moest bellen en dat kon ik gewoon echt niet.

Ik weet niet waarom het niet lukt. Ik ben me sinds de onofficiele diagnose van de psych gaan inlezen over borderline en daar kwam in voor dat zij vaak problemen hebben met werk behouden vanwege verschillende redenen. Ik weet niet zo goed wat precies mijn reden is dat ik daar zoveel moeite mee heb, dat hoop ik met de psych uit te zoeken. Ik denk niet dat het de beperking van vrijheid is, daar heb ik nooit zoveel issues mee gehad, ook niet op school.

[thaliya]

@ vode: bij een nichtje van mij, 18, is jaren geleden pdd-nos vastgesteld en een maand of twee geleden ook een indicatie richting borderline. Zij heeft hetzelfde probleem als jij: kan zelfs geen weekendbaan volhouden. Krantenwijk gaat goed, maar toen ze bij de McDonalds begon ging het helemaal mis. Zoveel stress en paniek dat ze er ziek van werd. Zij is ook onder behandeling, en heeft inmiddels een uitkering. Ze gaat overigens nog naar school.

[Bitemarks]

Geen goed bedoelde adviezen van mij. Ik denk dat je alles in gang hebt gezet om die adviezen al van professionals te krijgen.
Wel een knuffel. Lijkt me alles behalve makkelijk voor je :close_knuf: :close_knuf: :close_knuf:

[vode]

terug aan iedereen. Nog geen mail terug maar morgen weer een babbeltje, zullen kijken wat er uit komt.

[Sabrina]

Klinkt heel nasty vode, ik hoop voor je dat ofwel je psych, ofwel cwi/maatschappelijk werk je kunnen helpen! Het lijkt me heel rot om in zo'n positie te zitten... Misschien veel rondvragen wat voor werk anderen doen, m.n. studenten, om te horen of daar dingen tussen zitten die je misschien wel ziet zitten? Wat al langs kwam hier ergens; die baantjes zijn vaak iets minder vast. Sterkte in ieder geval!

[iezje]

Ben even totaal verdrietig. Om de situatie, om de reactie van mijn man.
Eerst loopt hij te mopperen dat ik zo vreselijk ver weg woon waardoor tijd maken zo slecht gaat want een uur heen rijden etc etc... Hebben we afgesproken dat we daar beide een oplossing voor gaan vinden. Dus ik zoek een woonruimte.
heb ik volgende week gesprek bij woongroep echt zowat om de hoek van Deventer. Bel ik enthousiast man op. Spreek ik voicemail in (beetje met wat emo's) belt hij terug. Totaal ongeinteresseerd, totaal alsof ik hem stoorde met zijn processen, totaal alsof hij er niet aan wilt werken of totaal alsof hij niet wilt dat ik dichterbij kom wonen. Alsof het allemaal wel goed is dat ik zo ver weg woon.

[faery]

Niet fijn! *knuffelt iezje*

[Gilraen^]

*knuffelt iez ook* sommige mannen eh

[vode]

Het gesprek was okay, het is nu aan mij om dat alles met het CWI te bespreken en dat is eng want CWI zuigt. UWV was t nou denk ik.

Maar heb nu alweer een pesthumeur en zou zo graag in bed kruipen en series kijken en niet meer nadenken maar ik moet achter de kolere webcam blijven zitten om maar enigzins de boodschappen te kunnen betalen.

[Voleuse]

De fiets van mijn moeder is gestolen. Even 10 min de winkel in, sleuteltje vergeten, hups. Weg fiets, en niet verzekerd natuurlijk, want eigen schuld. en dan ziet ze twee jonge jochies ineens met damesfietsen. Ze onthoudt helemaal hoe ze eruit zien, wat ze aanhadden enz. Ze belt de politie, maar die zeggen: ja mevrouw, als u het frame-nummer niet hebt gezien kunnen we niks doen...

Ik heb eigenlijk alleen maar slechte ervaringen met de politie. Ik ben een keer midden op de dag in elkaar geslagen door iemand die in de buurt woonde, niks mee gedaan. er is bij ons ingebroken, ze hadden een duidelijke vingerafdruk achtergelaten, die hebben ze niet eens afgenomen. Dat soort dingen.

Ik wil graag geloven dat het is omdat ze het te druk hebben met moordenaars etc., maar komop, ze hebben wel tijd voor verkeersboetes, parkeerbonnen etc, maar een buurtonderzoekje of echt bewijs verzamelen? Daar zijn ze dan te beroerd voor.