Het hoe, wat en waarom van spelverslagen.

[dutchfalcon]

Ik denk eerder dat het komt omdat je als sub/subine zo veel meer geestelijk en fysiek beleeft wat ook te beschrijven valt. De 'handelingen' van de Dominant zijn veel pragmatischer, bezig met de handeling 'an sich' veiligheid etc. Dat kun je wel beschrijven maar welke 'opwinding' zit er in het beschrijven dat de Dominant de takel eerst goed checkt voor hij/zij de sub/subine ophijst. Integendeel, zo'n beschrijving zou, voor sommigen, zelfs een stukje spaning kunnen wegnemen.
Niet dat er een sub zou bestaan die hoopt dat de plafondhaak losbreekt, integendeel, maar de onderbewuste kans dat het zou kunnen, die dus deels door die controle vooraf (deels) wordt weggenomen.

[Lucifer Morningstar]

Daar ben ik het sterk mee oneens. Natuurlijk ben je als Dom bezig met veel veel handelingen, maar ik neem toch aan dat de meeste dominanten er ook nog iets bij voelen. Waarom zou je als dominant anders nog met BDSM bezig zijn? Voor mij spelen op zijn minst spanning, trots, opwinding en geilheid een rol tijdens een spel. Daarnaast verbazing of schrik als dingen anders lopen dan verwacht. Of soms zenuwen, nervositeit en onzekerheid. Als ik nog wat langer na ga denken kan ik er vast nog heel wat meer invoelen. Een dominant die enkel puur pragmatisch bezig is, lijkt me vooral een eng iets.

[pluis]

@ dutchfalcon Oh.. hmm. Ik heb als D toch ook altijd best 'last' van een emotionele 'rush'. Misschien dat niet iedereen dat even sterk heeft, natuurlijk..

[Simbor]

korte reactie van een Dom

nà gelijk welk event, zoals een heerlijke sessie samen:
- zijn er natuurlijk gesprekken nadien, die om de emotionele verwoordingen, zeer belangrijk zijn doch dikwijls nog te kort schieten... aan de juiste woorden, gevoelens, bedenkingen, vragen...
- het is zalig om een korte tijd nadien jouw partner in crime te lezen wat in hem/haar omging

ja ik wil steeds aanvoelen, invoelen, soms gewoon voelen, wat in mijn dame omgaat
daarom is een verlag, liefst in toegelaten details (toegelaten voor derden, bedoel ik in geval van publicatie) voor mij een verduidelijking van de innerlijke leefwereld en de beleving ervan van de Dom of van de sub/slavin...

het grote voordeel van een geschreven verslag geeft jezelf de duiding hoe je beiden groeien mag... waar aan gewerkt kan worden... want een sessie kan nooit af genoemd worden

[dutchfalcon]

Ho even, dat heb ik wellicht ondduidelijk omschreven. Natuurlijk voel ik van alles, anders zou er inderdaad geen reden zijn om door te gaan.
Wat ik bedoelde te zeggen is dat de HANDELINGEN van de Dominant veel pragmatischer zijn. Wat hij/zij voelt is uiteraard wel vergelijkbaar met wat de sub/subine beleeft.
Voor mij, en uiteraard geldt dat zeker niet voor iedereen, komt de maximale opwinding pas achteraf als ik 'de film in mijn hoofd' afspeel, dan pas kan ik 'alles loslaten' en aan IK denken i.p.v. 99,8% mijn subine. Maar opnieuw, dat is mijn manier en werkt voor mij ook uitstekend. En zo beleeft iedereen het op de eigen unieke wijze

[Lucifer Morningstar]

Die film in je hoofd plus het loslaten, klinkt als perfect materiaal om verslagen van te maken.

[Worlo]

Ik schrijf nooit een verslag van een spel. Het past niet bij me. Ik denk dat om je ervaringen in woorden te vangen je behoorlijk goed moet kunnen schrijven. Sowieso ben ik emotioneel best gesloten. Ik vraag ook nooit om een verslag, omdat ik meer het type ben die hoort wat ze wel of niet prettig vond.

Ook al schrijf ik het niet op, voel ik wel wat. Soms positiever dan anders, maar dat verwerk ik niet geschreven op papier en zeker niet gedeeld op internet.

[Bitemarks]

Spelverslagen verschillen bij mij enorm van spel tot spel. In veel van mijn spellen verbaasde ik mezelf hoe ver ik kon gaan. De meeste dingen die op een sublijst staan, vond ik niet heel moeilijk. Sterker nog, een aantal van de dingen die bij veel mensen op "Nee" staan, staan bij mij op "Ja, graag!". Niet omdat ik zo'n enorme masochist ben, helemaal niet. Maar ik ben wel enorm nieuwsgierig.

De laatste tijd wordt er met mijn mentale grenzen gespeeld. Niet lang geleden kwam ik erachter dat ik mijn stopwoord uiteindelijk wel gebruik. Kort daarna kon ik zonder stopwoord duidelijk maken dat het echt een stap te ver voor me was. Door daar achteraf over te schrijven, leer ik mezelf echt veel beter kennen. Dit is "mijn" edge play... en als iets veel impact op je heeft en veel over jezelf zegt, denk ik dat het erg goed is om daar langer bij stil te staan. Door het als verslag op te schrijven, wordt ik gedwongen daar bij stil te staan.

Dit zijn overigens ook meteen de verslagen, die ik moeilijk vind om te delen. Niet omdat dingen fout zijn gelopen, want als je op een grens speelt, accepteer je dat er af en toe overheen wordt gegaan. Sterker nog, ik wíl dat er af en toe overheen wordt gegaan. Maar het is moeilijk om te delen. Het is zo ongeveer een handleiding "hoe krijg ik bitemarks eronder" en ik weet niet of ik dat op Internet wil zetten. Ergens vind ik dat soort verslagen een toevoeging voor WS, omdat je ze zo weinig leest. Misschien komt er nog eens een meer geschikt exemplaar uit m'n digitale pen.

[kitten]

*kuch*anoniemtopic*kuch* :icon_biggrin:

[JJV]

verhip had ik hier nooit op gereageerd
ehm

Ik heb èrg aan spelverslagen moeten wennen.. en vond't eerst maar.. tja
vooral eerbetoon aan de spelpartner
(misschien nog een reden dat D's t liever aan de s overlaten)
later en nog steeds kom ik ook practisch nut tegen.
Iets wat ik 'als geintje' in een spel in heb gebouwd komt soms best heftig over.. hey.. leermoment. hey.. de sub 'vergeet' iets.. was dat een gat? kwam t niet over? subspace?
allemaal leermomenten.

Als D kreeg ik onlangs de .. dringende behoefte zelf ook iets 'te delen' (dat staat in de x-files) omdat t me gewoon diep raakte dat iemand op een bepaalde manier reageerde.
beetje de behoefte tot 'biechten' en 'delen' met mn peers .. alhier
(ja jullie dus)

Overigens werd daar weer voor mij totaal onverwacht op gereageerd omdat 'men' ook tussen de regels door gaat lezen. In dit geval was de onderliggende boodschap waarop gereageerd werd vooral "hey, hij speelt"
wat t ook weer een sociale reden geeft ook vanuit D rol soms iets te posten.
(en t staat zoveel minder opschepperig als alleen maar roepen dat je iemand te grazen hebt genomen)

[petra]

ik schrijf spelverslagen omdat ik het leuk vind om te doen, zinvol, om mijn hoofd te leeg te schrijven tot zover het lukt, en het nalezen ervan mag ik graag even doen....
en het enne spelverslag met het andere spelverslag te vergelijken! om te zien hoe je gevoel toen was en nu.

ik zet ze niet op het forum, iedereen kan ze lezen ook voorbijgangers dat vind ik erg persoonlijk. laat het verslag wel lezen aan hem.
zodat ik de dingen die ik miste ff terug kan halen, en voeg het toe aan het verslag! Ik schijf een verslag een dag erna, dan is me gevoel nog vers... en mss is het ook wel om alle belevenissen een plaatsje te geven...

ik dacht zelf om een subdipje te voorkomen dat hielp er niet tegen helaas!

peetje

[aimée]

Ik heb tot nu toe nog nooit een spelverslag geschreven.

Dit komt omdat ik er niet van houdt om dat te schrijven. Dan kunnen jullie wel aankomen met maar daar leert de D weer van en leer jij weer van.. This niet voor mij besteed.

Heus ik heb het wel eens geprobeerd maar kwam niets zinnigs op papier. Daarnaast ben ik heel slecht met emoties te verwoorden.

Door mijn speelmaatje is wel eens een verslag geschreven voor mij, wat ik ook zeer waardeer en dat vond ik dan weer leuk om te lezen. maar ik zal zelf geen spelverslag schrijven.

[kitten]

Leuk om jouw kant te lezen, JJV. En idd, mijn 1e reactie was ook "hey, hij speelt!".

Ik vind verslagen erg prettig. Ik weet dat jongetje ze niet graag schrijft en ik heb er ook niet vaak om gevraagd. Maar de keren dat ik er eentje kreeg, waren wel tof. Want dat eerbetoon aan de speelpartner... heeft ook een kern van waarheid hoor. Toch vind ik niet dat D's zich daarom minder geneigd moeten voelen om ook een spelverslag te schrijven. Je was toch blij met je spelpartner? Dan mag je dat toch ook zeggen? Ik vind iemand niet minder D omdat ie zegt dat ie z'n sub geweldig vindt. Juist niet!

[Gilraen^]

Ik schrijf ze bijna nooit, denk een keertje maar een verslag geschreven. Soms probeer ik het, maar geef al snel op. Er zit dan zoveel gevoel en ervaren voor mij bij, maar daar vind ik geen woorden voor. Dus begint al snel opsomming te worden en zeker als er spacen bij komt kijken, lukt dat ook al niet. Dus ik hoop dat Hertz er nooit om vraagt. Meestal als we met nabespreken (paar dagen later) weer eens ontdekken dat ik iets totaal niet meegekregen heb, grapt hij dat het maar goed voor me is dat ik geen verslagen moet schrijven. Bespreken is voor ons makkelijker dus al doen we vaak via msn. Is voor mij weer makkelijker om rustig te kunnen denken en tikken. Hij stelt dan ook vaak vragen: hoe vond je dit? Of ik vertel iets dat veel indruk maakte en dan weet hij over het overkwam en of het zo ook bedoelt was of niet... Belangrijkere dingen als iets heel goed of net heel fout ging, bespreken we in echt ook nog eens na.
Misschien zo een msn gesprek eens opslaan en aan de hand daarvan een verslag proberen schrijven.

[puppysjors]

Oud topic, maar nevertheless wel interressant.

Ik schrijf overal verslagen van. Het is begonnen als sub, met daarbij een gedeelte met dagboekverhalen, die ook weergeven hoe ik in mijn vel zit.
Sinds kort, sinds ik aan het switchen ben, schrijf ik ook verslagen vanuit mijn D kant. En wat ik daarbij merk, is dat ik het veel moeilijker vind om het te schrijven.

Als sub, beleef ik tijdens een spel een rollercoaster aan gevoelens. Maar als D, ben ik meer zakelijk, en ervaar ik veel minder gevoelens. Het verslag word dan al snel een opsomming van slagmaterialen, en dat vind ik niet echt interessant om te beschrijven. De gevoelens die erbij komen, zijn zorgzaamheid, en genot van het pijn doen van een ander. Na een regel of 2 heb je dit ook wel omschreven.

Daarom zullen mijn verslagen als D, minder uitgebreid, en minder frequent op mijn website verschijnen.

Oh en de reden van het schrijven? Pester en ik vinden het heel leuk om het na te kunnen lezen, om na te genieten, en er van te leren. Ik post het online, omdat ik er trots op ben, en omdat feedback altijd leuk is.
En misschien wel een beetje exhibitionisme, mensen een stiekem kijkje in mijn sexleven gunnen...