JJV schreef:meestal zie je wel aan de ander welke soort au je mee te maken hebt
maar voor de zekerheid is 'stop, rood' .. toch een stuk duidelijker
Ik denk dat die duidelijkheid vooral nodig is in het begin, zoals kitten ook zei. Maar zoals gezegd heb ik nooit een stopwoord nodig gehad, nooit gemist dus ook. Persoonlijk zie ik mezelf echt geen "rood" roepen. Maar ja, ieder zijn ding .
JJV schreef:
en ik moet nieteens denken aan
"je doet me pijn, au.. nee.. nee. au.. je doet .. au.. mmm" * krijgt dromerige blik *
eeeeeeeeeeeeen verhuist naar stuitertopic (nou ja, bijna dan)
And sometimes, when we shine, by walking with our heads held high (even when we are crawling),
we give permission for others to find their own path of erotic authenticity as well - Lee Harrington
hmja.. als je een relatie hebt waarin t niet 'hoeft' is't fijn..
zelf in mn langste relatie nooit een stopwoord gehoord (nou ja 1x "als je nog 1x met dat ding slaat schop ik je knieschuiven aan gort", wat k maar heb opgevat als oranje)
Een stopwoord is toch soms handig. Als ik bang ben ofzo wil ik ook wel eens vragen om niet te doen of weet ik veel. Maar dan is de beslissing nog aan hem. Bij vragen om ECHT te stoppen vraag ik om daar ook echt mee te stoppen. Ik heb eigenlijk ook geen stopwoord, maar als ik begin te smeken dan is het wel duidelijk. Tot nu toe 1x echt gevraagd om te stoppen. Of gelijk bij kietelen ofzo gebruikt hij het soms tegen me. Dan wurm ik alle kanten uit en roep vanalles en hij dan zo: "geef je op? zeg dan genade?" Ik: "nee". Uiteindelijk komt dan toch wel een genade over mijn lippen. Ik vind het vernederend om "genade" te moeten vragen.
JJV schreef:meestal zie je wel aan de ander welke soort au je mee te maken hebt
maar voor de zekerheid is 'stop, rood' .. toch een stuk duidelijker
Mjah. Dan hang je in een bondage en dan roep je "stop, aardbei" tegen me. Want is er iets vreselijk mis en je wil eruit... Is dat dan duidelijker? Voor mij niet, want met aardbei weet ik nog niet of je linkerhand het niet meer doet, of je in ademnood aan het raken bent, of je misselijk bent, of je denkt flauw te gaan vallen... En hoewel ik in al die scenario's wel kan gaan losknopen, kan ik dat een stuk gerichter doen als ik weet wat je primaire probleem is, bovendien is het probleem misschien ook wel op te lossen zonder het spel volledig af te breken, maar dan moet ik wel iets meer weten dan aardbei.
Mja dat lijkt me ook meer een geval waarbij je gewoon zegt wat er is. Ik gebruik mijn stopwoord alleen als er iets gebeurt wat echt over mijn grenzen gaat, wat ik niet meer trek. Pijn nummer een dus. Bij een geval als een knellende bondage lijkt het me inderdaad zinniger om te zeggen wat er aan de hand is. Of te zeggen: stopwoord, en dan meteen erachteraan wat er is.
En zo zijn we weer ontopic
I need you to press me down before my body flies away from me ~ Tune yards, Powa
guilty^ schreef: Dan hang je in een bondage en dan roep je "stop, aardbei" tegen me. Want is er iets vreselijk mis en je wil eruit... Is dat dan duidelijker? Voor mij niet, want met aardbei weet ik nog niet of je linkerhand het niet meer doet, of je in ademnood aan het raken bent, of je misselijk bent, of je denkt flauw te gaan vallen...
dan lijkt t me dat diegene " aardbei - linkerhand knelt" roept
dan weet je dus dat diegene niet loopt te geinen (wat voleuse ook al zegt zie ik)
geen idee hoe 'statisch' een bondage spel is overigens maar .. die hà d je ook zelf kunnen bedenken.
en ook hierbij
als't niet nodig is is't niet nodig
t is geen religie oid
Dank voor al jullie tips. Er is een oplossing gevonden:
Als iets lichamelijks pijn doet (de soort van niet bdsm gerelateerd), dan wordt er gewoon gezegd: Mijn arm doet pijn, of mijn linker knie.
Als iets pijn doet omdat het 'teveel' wordt, kennen we:
Oranje of rood / genade = even 'ho' voor een bepaalde plek
stop = echt stoppen.
Zo doen wij het ook Peter, als iets 'gewoon' zeer doet dan roep ik de naam van het lichaamsdeel. Ik ben alleen nog niet altijd consequent, soms zeg ik 'elleboog' als zijn elleboog ergs drukt, en soms roep ik waar het mij zeer doet.
. 
