Heel bewust had ik dit topic niet geopend omdat ik dacht dat het me 'wat' zou gaan doen. Dat 'wat' was me dan nog net niet duidelijk. En aangezien het een gegeven is wat een terugkerend fenomeen is in mijn leven, maar niet goed te verwoorden zonder aan emoties te komen, wilde ik wegblijven.
JAAAhaaa, ik wil niet tellen hoe vaak ik een weekdurende dip heb van: help wie verlost mij van het BDSM-etiketje? Waar is de vuilnisbak? Kan ik tevreden zijn met ...? En vul de rest maar in....
En door lang nadenken, eerlijk zijn enz enz, weet ik nu dat het niet persé de BDSM is die die dip veroorzaakt. Er zijn een paar factoren, die afwisselend die week inzetten.
- soms is de aanleiding door weer andere factoren, dat ik me alleen voel. Dan mis ik een partner, een goede vriend oid. Iemand om het fijn mee te hebben, te praten, mijn verhaal te delen, een arm om me heen, samen in bed rollen....en naast elkaar wakker worden. Gevolg is dat ik ga denken over het alleen zijn, niemand hebben. Daarvan geef ik dan vervolgens de bdsm de schuld, omdat die de visvijver in mijn ogen wel kleiner maakt. En dan wil ik weer terug naar grotere vijver en die is vanilla.
- soms is de aanleiding dat ik stuiter, dat ik getriggerd wordt door het lezen hier, door zijn op een feestje tussen mensen die doen wat ik ook wil enz. Dan wil ik sub zijn, nu en echt NU meteen!
Dan ga ik ook nadenken of ik niet teveel eisen stel aan mijzelf en mogelijke partner....waarom moet het één-op-één, kan ik het ook anders? Waarom niet toch een keer spelen om het spelen? Nouja dat soort dingen....Met als gevolg dat ik baal van hele BDSM, die het leven zoveel moeilijker lijkt te maken en terug wil naar vanilla.
- soms zijn beide voorbeelden soort van aanleiding, dan denk ik: ik ben 40 geweest, heb twee kinderen, heb een rugzak met bagage op zolder staan, ben niet BArbie (dwz: lang, blond, knap en superslank)Waarom is er voor mij geen leuke Dom?? ....elke dag is een verloren dag.....en dan veeg ik hoopvol en ijverig de rode loper die ik heb uitgerold voor de stoere ridder.....Maar die loper begint een beetje te verkleuren....hij ligt er veel te lang.... En ik ga liever op mijn knieën voor wat anders dan zo'n loper borstelen.
Ik herkende dat stukje van mea ook heel erg! De angst om nooit te ervaren....
mea schreef:
Als op-een-paar-uitzonderingen-na-onervaren sub die nog nooit beleeft heeft wat ze verlangt heb ik nu vooral stress dat het nooit meer zal komen en dat is een hele grote angst! Andere mensen willen zeker eens naar ... op reis geweest zijn in hun leven, ik wil zeker eens gedomineerd worden in mijn leven en "echte" ervaringen beleven, dacht ik dat eens ik dit zou meegemaakt hebben ik vrede met mijn nilla leven zou kunnen nemen maar nu ik hier jullie reactie's lees zal het dan net nog moeilijker worden?!
En vanuit die angst om 'het' toch nooit mee te maken ga ik vervolgens denken, weg met die hele k..bdsm, doe mij gewoon een lieve vent die nog wel de rest van mijn leven samen wil zijn zo nu en dan.
MAAAR!
Ik was er, deed het en kwam terug!
In 2000 ontdekte ik dat mijn gevoel en wensen niet uitzonderlijk waren, dat het onder die enge bevooroordeelde noemer SM viel. Lezende en chattende met een klein vast groepje mensen werd onbekend een soort van bekend en bemind terrein.
Héél veel gepraat over : hoe vertel ik het mijn partner? En de vervolgen daarvan.
Alle positieve geluiden ten spijt....ik had niet het geluk...partner wilde niks! Niet eens horen wat het voor mij was, betekende, wat ik voelde en zou willen. Ik heb einden gefietst langs de Amstel, blind een eind weg trappen, kop in de wind en nadenken....tranen weg laten waaien.... Uiteindelijk dacht ik er beter aan te doen voor mijn relatie te kiezen!
Dat was bekend terrein, dat was wat ik al had, en wie zei mij dat ik 'het' zou vinden in de BDSM? Misschien zou ik het toch wel niks vinden.
Van Frodo en cass in een emotioneel gesprek (mijn kant) gehoord dat dat niet kon. Ik -stronteigenwijs toen nog- dacht....nou dan ben ik de eerste die het wel lukt!!
Huilend alles gewist van pc...
Maar zo heel af en toe logde ik nog in, eventjes bijkletsen met de vaste chatters die ik nog kende. even snel lezen op forum.
En toen ging die relatie uit en wist ik niet hoe snel ik weer terug moest komen naar de WS-chat. Forum bleef ik, als poster, nog weg omdat die me teveel als kat op het spek bond.
Dus....nee BDSM en terug naar vanilla...dat kan ik niet.
Nu, beetje blanco nog, denk ik wel dat als ik zou spelen, ik wel vanilla-sex zou kunnen hebben met iemand. Omdat ik nu eenmaal knuffelen en lief vrijen ook fijn vind. Maar er is teveel BDSMwens in mij om helemaal terug naar vanilla te gaan.
Het rotgevoel als je in die nilla-blues zit komt volgens mij mede omdat je héél goed weet dat je toch nooit écht terug wil.
Samenvattend: jahoor, ik ken dondersgoed de 'ik wil terug naar nilla-blues!!
Over mijn "ik wil dat deze fantasieën ophouden"-blues? Over mijn twijfels? Over het 'minder aantrekken van anderen'? Over de "moeten"-cultuur die ik naast me neer legde? Of over op welke manier ik Wiseman's boek lees?
)