Ongecontroleerde rant topic!

[faery]

Goed. Bezuinigingen. Bezuinigingen waar ik toch al niet achter sta (waarom moest dat ook weer? Ze hebben het me nog steeds niet overtuigend weten te vertellen), maar die na de geplande bezuinigingen op het hoger onderwijs, en het passend onderwijs, kwam het PGB, en dan nu: de psychische zorg.

Wat willen jullie nu? Willen jullie dat ik dan maar door blijf werken tot ik echt omval (waarschijnlijk letterlijk, gezien het feit dat psychische klachten bij mij vaak somatische verschijnselen hebben), en de komende jaren niet meer kan werken? Zijn jullie nu echt zo blind dat iemand die zich somber voelt, beter sneller hulp kan hebben dan later, zodat er geen zware depressie kan ontwikkelen, wat voor die persoon (en de maatschappij) een stuk beter is? Zien jullie nu echt niet in, dat door het verhogen van de eigen bijdrage en het verlagen van het aantal sessies in het basispakket, mensen met een laag inkomen minder snel naar een psych stappen, terwijl je met een laag SES juist eerder risico loopt op psychische klachten, die hiermee in de kaart gespeeld worden? Moeten jullie zelf niet gewoon wat psychische hulp hebben? Gestoord is het, compleet gestoord!

[Daantje]

Maar de hypotheekrenteaftrek blijft ongemoeid!

[phedre]

ja maar... zo wordt er wel bezuinigd op de gezondheidszorg... en dat is de bedoeling....

Dat daarnaast vervolgens de bijstand en de wia-uitkeringen enorm omhoog zullen gaan is niet belangrijk.. dat komt uit een ander potje, en daar mogen dan later andere mensen weer hun bezuinigingsdrift op loslaten. En zo zijn er wel steeds minder ww-ers.. want die kunnen de werkplekken van wia-mensen weer innemen.

[ruby-vita]

Maar de hypotheekrenteaftrek blijft ongemoeid!

[dbj]

Ja, werkgevers en ondernemers worden juist in de watten gelegd met verlaging van belastingtarieven. Dus in plaats van zorgen voor méér inkomen in de staatskas is er klaarblijkelijk gekozen om de uitgaven te verminderen...
En men gaat natuurlijk niet in het eigen vlees snijden, nee Jan met de Pet is het haasje...

[Guilty]

Wat willen jullie nu? Willen jullie dat ik dan maar door blijf werken tot ik echt omval (waarschijnlijk letterlijk, gezien het feit dat psychische klachten bij mij vaak somatische verschijnselen hebben), en de komende jaren niet meer kan werken?

Volgens mij is de redenering dat als jij werkt tot je omvalt je ook wel een paar consulten bij de psych kan betalen (ligt natuurlijk anders als een groot deel van je werk studeren is, maar ik ga even uit van betaald werk). Alternatief is dat je relaxter maar misschien minder betaald werk gaat doen en jezelf meer spaart (wat volgens mij dan weer niet zo goed is voor de economie, maar goed).

Zijn jullie nu echt zo blind dat iemand die zich somber voelt, beter sneller hulp kan hebben dan later, zodat er geen zware depressie kan ontwikkelen, wat voor die persoon (en de maatschappij) een stuk beter is? Zien jullie nu echt niet in, dat door het verhogen van de eigen bijdrage en het verlagen van het aantal sessies in het basispakket, mensen met een laag inkomen minder snel naar een psych stappen, terwijl je met een laag SES juist eerder risico loopt op psychische klachten, die hiermee in de kaart gespeeld worden? Moeten jullie zelf niet gewoon wat psychische hulp hebben? Gestoord is het, compleet gestoord!

Tsja, maarre, een meerderheid van de mensen steunt het beleid dat er bezuinigd moet worden. Jij merkt het bij dit soort dingen, anderen bij andere dingen. Jij gaat iets meer betalen voor zorg. Bij mij op het werk gaan er mensen uit en word ik voor de komende 4 jaar waarschijnlijk weer op de 0-lijn gezet - terwijl in het bedrijfsleven de procentjes alweer beginnen te komen in de CAO's. Dat betekent materieel dus gewoon loonsverlaging heh. Van het geld dat me dat kost had ik rustig twee keer in de maand voor eigen rekening naar de psych gekund als ik gewild had. Daarnaast wordt wel mijn ambtenarenstatus afgepakt, want ik ben een gewone werknemer tegenwoordig - niet dat ik mijn mening ongezouten in de krant mag geven,of marktconform betaald wordt, want dan ben ik opeens wel bijzonder genoeg omdat ik voor de overheid werk.

Kijk. Ik vind dit kabinet ook best boe. Maar dat er bezuinigd moet worden snap ik wel. Het had ietsje minder gekund,en ietsje langzamer, en er waren soms betere manieren geweest, maar linksom of rechtsom moet dat geld er komen, omdat we anders over 5 jaar weer in een dikke crisis zitten, en dan met een slechtere uitgangspositie dan nu. En helaas moet iedereen daaraan meebetalen. En als je voorstelt om de belasting dan gewoon omhoog te doen, is iedereen ook tegen. Dat consult bij de psych moet nu eenmaal op wat voor manier dan ook wel betaald worden.

[Ravelijne]

Ik vraag me af of het niet gewoon betekend dat meer mensen (wellicht wat later, met wat ernstiger klachten) in de 2e en 3elijn zorg terecht komen. Daar hangt ook een eigen bijdrage aan, meen ik, maar er wordt wel meer vergoed. Gelukkig maar, niet alleen voor hulpzoekenden-met-tweede/derdelijns-problemen zelf, maar ook voor hun omgeving en de maatschappij. Dat er bezuinigt moet worden, snap ik. Maar ik vraag me sterk af of snijden in de eerstelijns psychische zorg het uiteindelijke kostenplaatje positief gaat doen uitvallen. Nou ja, misschien, als de triage op de eerstelijn niet goed functioneerde, of zo.

[Guilty]

En men gaat natuurlijk niet in het eigen vlees snijden, nee Jan met de Pet is het haasje...

Pardon? De Rijksoverheid heeft het vorige kabinet al een taakstelling van 25% gerealiseerd en deze periode loopt ie op tot 15%. Dat is samen dus bijna VEERTIG PROCENT van de werknemers! Daarnaast stonden alle Rijksambtenaren voor het vorige kabinet al bijna tien jaar op de nullijn, hebben we onder het vorige kabinet dat weer een klein beetje ingelopen, en huppa, gaan we weer terug op de nullijn. Als de overheid ERGENS snijdt, dan is het de afgelopen 6 jaar wel in het eigen vlees. Sterker nog, als TNT of Philips, of de HTM/RET/GVB op die manier in het eigen vlees snijdt spreekt het hele land er schande van en zou er keihard gestaakt worden. Maar ondertussen wordt er natuurlijk wel altijd doorgezanikt dat ambtelijke diensten zo traag of zo kut werken (denk maar aan het UWV of de IND).

[Ravelijne]

Ik denk dat dbj (semi-)ambtenaren zoals jij ook als jan-met-de-pet ziet, hoor. Ik weet niet hoe evenredig er in de topsalarissen & bijbehorende perks gesneden wordt? Als die ook netjes meegenomen worden, dan was zijn comment wellicht minder terecht, maar ik denk iet dat hij bedoelde dat 'gewone' ambtenaren bij het UWV en de IND het zo lekker hebben.

[ruby-vita]

Oke ranttodamax en wat uitleg!

Het troostbankje en andere gelieerde topics kunnen voor mij een enorme trigger zijn.

Ik lees ze omdat ik me betrokken voel bij veel van de Ws-ers en iedereen het beste wens en steun wil bieden zo vaak ik het op kan brengen.
Veel dingen die erop staan raken me en gaan me aan het hart, maar daarnaast ervaar ik ook een andere reactie waar ik me niet zo goed raad mee weet.

Het gebeurd regelmatig dat ik tijdens het lezen ervan boos of geïrriteerd word. Dit heeft niets met de schrijvers persoonlijk te maken maar wel met het feit dat ik sommige dingen waar mensen mee zitten als een luxe probleem ervaar.
Bedoel ik hiermee dat het een luxe probleem is en dat diegene die erover schrijft overdrijft? Nee! Helemaal niet!
Juist de dingen die geschreven worden in deze topics zijn voor mij erg confronterend en leerzaam. Niet zozeer de inhoud van wat er geschreven word maar wel de functie die het delen van je verdriet of twijfels heeft. Ik begin steeds meer te zien dat het een belangrijke sociale functie heeft en dat het kan zorgen voor een gevoel van verbondenheid, en dat het misschien wel een essentieel onderdeel is van vriendschapsbanden. Tenslotte laat je de ander zien wie je bent en wat je bezig houd. Je geeft de ander toegang tot je en een mogelijkheid om je te steunen.

En hier wringt de schoen voor mij persoonlijk. Iedere keer als ik lees in deze topics dan confronteert het mij met mijn eigen leven en positie. Ik heb geleerd om mijzelf te vermannen en om mijn wensen en verlangens tot nul bij te stellen. Ik wil niet zoveel. Ik vraag niet zoveel.
Ik ben nooit in de positie geweest om steun te kunnen vragen of te krijgen. Die was er simpelweg niet.
Het doet me pijn om te lezen hoeveel steun en liefde andere mensen in hun leven hebben ( want dat is vaak wat ik erin lees) en hoe dat voor mij lange tijd onmogelijk is geweest.

Als ik lees over de perikelen van Kitten en Jongetje, dan leef ik enerzijds heel erg met ze mee, en anderzijds denk ik “waar maken jullie je druk over? Als ik een relatie als die van jullie zou hebben dan zou ik dik tevreden zijn”.
Hiermee wil ik niet zeggen dat Kitten of Jongetje overdrijven of problemen maken waar ze niet zijn, want ik besef me terdege dat het voor hen een pijnlijk probleem is wat zich aandient.

Als ik lees over de zwangerschap van Juffie en het feit dat ze zoveel hulp en steun krijgt van Jerry en alle Ws-ers dan doet dat pijn, omdat het me herinnerd aan mijn eigen zwangerschap en hoe alleen ik daar in was. ( ik was gelukkig hoor, maar wel erg alleen).
Het kamertje heb ik samen met één vriend opgeknapt en als ik moe was of pijn had dan was dat zo en moest ik door.

Vanaf mijn viertiende doe ik alles alleen, ik heb me nooit kunnen permitteren te leunen/steunen op anderen want die waren er simpelweg niet. Als ik mijzelf toe zou staan de dingen te voelen die ik soms voel, dan zou ik in paniek raken omdat mijn tweede gedachte meteen is dat er dan niemand voor me is. ( hierbij wil ik opmerken dat er tegenwoordig wel degelijk mensen in mijn leven zijn op wie ik kan leunen maar ikzelf daar nog niet aan toe ben, omdat er dan teveel verdriet omhoog komt, en ik het moeilijk vind om te vertrouwen op die mensen)

Als ik zie hoe vanzelfsprekend veel mensen hun problemen of baaldagen kunnen uitten en de daarbij horende steun kunnen ontvangen dan maakt me dat af en toe wat jaloers. Ik kan dat niet. Ik heb altijd alles alleen moeten doen en dat heeft me op sommige momenten zoveel pijn gedaan dat ik mijzelf op dat gebied af gestompt heb, en mijzelf neer heb gelegd bij het feit dat ik niets moet willen. Ik merk dat ik de troostbank topics en aanverwante topics dus heel anders lees dan de meeste van jullie, en ook dat doet me soms pijn.

Ik leer veel van jullie over sociale omgangsvormen en hoe fijn het kan zijn om steun te krijgen van mensen.
Dus dit is geen rant vanwege jullie baaldagen en problemen, dit is een rant over mijn eigen onvermogen.
De voorbeelden die ik gebruik zijn random en gaan niet over Juffie of kitten of jongetje, maar hebben betrekking op mijzelf, ik hoop dat jullie dat begrijpen.

[phedre]

eh.. uiteraard bedoelde ik in mijn vorige posting niet stijging van de uitkering zelf, maar stijging van het aantal uitkeringen...
sorrry!

[Ravelijne]

@ruby-vita I do understand. Voor een deel ook herkenbaar. Maar dat zal je vast niet heel erg verrassen. *knuff, ook al is dit het rant-topic*

[Daantje]

De bezuinigingen snap ik. Bezuinigen is nooit leuk, en er is altijd iemand die klaagt en die het voelt. Ik heb alleen heel sterk het gevoel dat het huidige kabinet steelt van de armen en geeft aan de rijken. Is natuurlijk te verwachten met een partij als de VVD aan het roer, dat ze rijken en grote bedrijven voordeel geven. Dat is electoraal eigenbelang. Net zoals de SP en PvdA juist de armen en arbeiders voortrekken.

Maar wat me vooral stoort is dat de meest voor de hand liggende bezuiniging: hypotheekrenteaftrek volledig wordt genegeerd. Op de korte termijn levert het niet zoveel op, zomaar afschaffen kan natuurlijk niet. Maar vooral op de langere termijn kan dit enorm veel geld opleveren. Verder valt het me gewoon tegen dat Rutte allerlei liberale vrijheden verkwanselt om bij de conservatieven een wit voetje te halen.

[ruby-vita]

Dankje Ravelijne!

[Daantje]

@ Ruby, ik wilde nog wat aardigs zeggen. Maar kreeg het niet lekker uit mijn vingers dan maar zo: "Iets aardigs!"