Niet verdrietig of boos, maar ongerust...
Gisteren is mijn zoon vertrokken richting het zuiden. Samen met een bont gezelschap, hij als enige chauffeur. Een lange rit, slecht weer. De nacht vóór vertrek zat hij om half drie in de nacht nog aan mijn bed. Helemaal nerveus, kon niet slapen, de verantwoordelijkheid was hem even te veel. Ik heb hem tot rust kunnen brengen, volgende ochtend was alles weer koek en ei en ze vertrokken (in onze auto dus he

)
Nog even gevraagd of hij een sms'je wilde sturen bij aankomst, dat is toch niet overdreven?
Niks gehoord tot nu toe....
En ik wÃl geen ongeruste moeder zijn, ik wil er gewoon op vertrouwen dat het allemaal goed gegaan is. Geen nieuws is goed nieuws toch
