Vandaag met lood in de schoenen op bankje kruipen, maar ben blij dat je hem er hebt neergezet fixertje!
Mijn hoofd loopt over met wat ik voel en denk en ik blijf terugkomen bij de reden van deze zitplek: namelijk het alleen zijn.
En doen alsof ik blij ben geworden van de zon/het feit dat het niet regent....dat lukt mij niet.
Ik wil graag een dag waarop ik van harte kan roepen dat het goed gaat enzo!!
Is hjet wat om een lach/kietelmechanisme in die bank te bouwen?
