Vanmiddag was Jongste kwijt in Blijdorp. Dus na een poosje zoeken en roepen en nog steeds kwijt, liep ik naar een restaurantje. Welpjes zijn geïnstrueerd: als je mama kwijt bent, ga naar een winkeltje of restaurant, dan doet mama dat ook, dan kunnen ze daar bellen en zo vinden we elkaar weer. Dus ik sta aan de balie, glimlach naar de mevrouw, wacht even tot ze klaar is en leg dan uit dat mijn zoon weg is. Kan gebeuren. Hoe heet 'ie, hoe oud is 'ie, wat voor jas heeft 'ie aan. Telefoonnummer genoteerd. We kijken naar hem uit en als we wat horen, bellen we meteen. Nou, super, tnx!
Vervolgens zegt die mevrouw, en bedenk dus wel, ik sta werkelijk in álle rust alles door te geven, "Als u nu verder blijft zoeken en doorgeeft wanneer u hem zelf gevonden heeft.
Ik begrijp dat u in paniek bent, maar hij duikt vast wel weer ergens op."
...
Paniek? Uh... Ok. Tnx...
Vaagheid. Zou dat een tekst script zijn of zo? "Stap 5: Erken het paniekgevoel van de klant"

Nja, ik vond het wel een WTF. Of ben ik een ontaarde moeder en zou elke andere moeder wel in paniek raken? Anyway, we vonden Jongste doodgemoedereerd een eind verderop. Hij was vast een stukje verder gelopen. Hij was al net zo "in paniek" als zijn moeder.
