BAM - bewust alleenstaand moeder.

[eireann]

Ik heb deze optie ook een hele tijd overwogen. Met daaraan een leeftijdsgrens, als ik op een zekere leeftijd nog alleen was, ging het alleen doen.
Daar ben ik heel lang heel zeker van geweest. En eigenlijk was het kitten die me daar een beetje de ogen heeft geopend en het 'romatische' er af heeft gehaald voor me. Veel werk, zo in je eentje. Maar inderdaad ze heeft er drie.

Ik kreeg een verliefdheid op iemand die duidelijk zei nooit kinderen te willen, en hoewel het met die verliefdheid sowieso nooit wat is geworden heeft dat me ook aan het denken gezet. Ik kwam op de volgende opties uit:

Relatie en kinderen krijgen
Relatie
Kinderen krijgen
Geen relatie geen kinderen.

Optie 4 viel gelijk al af voor me. Maar toen ik er goed over nadacht besefte ik dat ik als ik moest kiezen tussen een relatie zonder kinderen of kinderen alleen, dat ik een relatie toch belangrijker zou vinden. Een partner om het leven mee te delen.

Daarom toen de keuze dat mocht ik een relatie krijgen met iemand zonder kinderwens, dat ik dat goed zou vinden. En dat anders mijn leeftijdsgrens gehandhaafd bleef.

Weet niet of ik het duidelijk heb omschreven...

Een post van mij van een tijd terug uit de Xfiles. Klopt nog steeds als een bus zoals ik het toen heb omschreven.

Dit is er gebeurt met de opties:

Relatie en kinderen krijgen Weggevallen
Relatie Zal even duren voor ik weer een relatie wil, en voor je elkaar dan echt kent etc en....de klok tikt!
Kind(eren) krijgen Ik wil zo graag iemands moeder zijn!
Geen relatie geen kinderen. Die had ik al doorgestreept voor mezelf.

Mijn leeftijdsgrens was om bij 35 het zelf te gaan doen. Ik ben nu 36. Ik ben nu de opties aan het bekijken, samen met een (homo) koppel of single, of toch echt alleen. Lijkt me moeilijk om iemand te vinden, moeilijk om niet te snel van start te gaan als je iemand vindt (terwijl je toch best een paar dingen helder moet hebben om te co-ouderen) En ik weet niet of ik wil co-ouderen. Mis het kindje bij voorbaat al .

Ik weet gelukkig dat ik zwanger kan worden (schijnt het grootste probleem van onvruchtbaarheid te zijn).

Dus. Ik hoop binnen een jaar te gaan beginnen met zwanger worden, en tot die tijd druk zijn met baan zoeken en een netwerk opbouwen in de buurt etc.

Niet hoe ik het me de laatste jaren had voorgesteld en nog steeds erg teleurgesteld dat DB de vader niet zal zijn. Maar fijn om hier mee bezig te zijn nu.

[Pluu]

Een heftig besluit... lijkt me zwaar, bewust een alleenstaande moeder worden! Maar kan me ook voorstellen dat je je klokje voelt tikken...

Hoe wil je het eigenlijk praktisch aanpakken? Ik werd nieuwsgierig en ben eens gaan googlen, naar ik begrijp hebben spermabanken een wachtlijst sinds anoniem doneren niet meer mag (te weinig donoren) en werken veel ziekenhuizen ook niet mee bij alleenstaande moeders (dus zit je vast aan zelf inseminatie, wat veel minder kans op slagen schijnt te hebben). Of heb je al iemand op het oog?

[juffie]

Ik heb ook geroepen dat ik het na een bepaalde leeftijd alleen zou gaan doen, maar nu ik weet wat ik weet, geloof ik net dat ik het alsnog zou doen. Pfoeh, ik ben dolgelukkig met ons meisje en zou haar niet kunnen missen, maar het ik ben ook dolblij dat ik alles qua zorg/verzorging/zorgen etc met Jerry kan delen en dat we elkaar kunnen afwisselen, helpen en ondersteunen. Jeejtje is tot nu toe een van de makkelijkste kinderen die ik ken, maar toch vind ik het een hele taak, opvoeden en alles dat erbij hoort. Zoals gezegd, goddank doen we dit samen maar om hier alleen aan te beginnen... Echt helemaal alleen, dus ook niet wat ruby heeft.. Lijkt me superzwaar!

[eireann]

Het lijkt mij ook niet makkelijk, maar geen moeder worden lijkt me moeilijker... Het is iig een bewuste keuze, dat lijkt me nog altijd fijner dan ongewild alleenstaand moeder zijn. Ik heb de co ouder optie nog niet helemaal uit m'n hoofd gezet, maar lijkt me lastiger.

Er zijn wel vruchtbaarheids klinieken waar je als alleenstaande terecht kan gelukkig, en volgens mij kan het dan prima met zelfinseminatie.

[puppie]

Hou er wel rekening mee dat je bij die vruchtbaarheidsklinieken vaak helemaal gescreend (lichamelijk en geestelijk) wordt voordat je in aanmerking komt.

[ruby-vita]

Hmm. Een gezinsconstructie is niet zaligmakend om een kind in op te voeden. Ik heb een co- ouderschap en soms is het " alleen" opvoeden best pittig. Maar niet veel pittiger denk ik, dan een kind opvoeden en een relatie managen.

Toen ik zwanger was kreeg ik van alle kanten ongevraagd advies en commentaar op het feit dat ik alleenstaand was en hoe zwaar dat wel niet zou worden. Het leek alsof iedereen om me heen me vooral wilde vertellen hoe ongelooflijk stom het was dat ik als alleenstaande een kind wilde. Want het is zo ongelooflijk zwaar. Soms is het zwaar, dat geldt voor iedere ouder, maar vaak is het erg leuk, gezellig en geweldig om moeder te zijn.

[kitten]

Het is sowieso zwaar idd. Ik heb in mijn vakantie een goed boek gelezen over co-ouderschap tussen een single en twee homo's. Nu uitgeleend aan de wensvaders, maar als ik hem terug heb, krijg jij hem! "De wens en de vaders" heette het. Ik denk dat het een realistisch beeld geeft en je kan helpen die keuze te maken.

Ik vind het heel dapper en ik snap volledig hoe heftig de wens kan zijn. En donor vinden in je eigen vriendenkring is volgens mij makkelijker dan via zo'n spermabank en dan kun je ook veel beter een keuze maken wie er straks in het leven van jouw kindje zo belangrijk gaat zijn (ook zonder actieve vaderrol), want genetische afkomst kan voor sommige kinderen echt groot zijn. Dan wil je wel een man die dat kind ook echt laat weten dat het niet is afgewezen. Dat het welkom was en is op deze wereld. Samen met een man of twee mannen een co-ouderschap doen is het eerste jaar moeilijk, daarna makkelijker.

Maar als je het gaat doen, met of zonder actief aanwezige vader, ik ben er voor je hoor!

[eireann]

Ben benieuwd naar het boek!

Vannacht nog een beetje verder gedacht, en als ik zie hoeveel plezier mini-ruby heeft van het hebben van 2 ouders is dat toch ook erg belangrijk. En ik had een idee in m'n hoofd dat je meteen het kind 50/50 deelt vanaf de geboorte, maar dat kan je natuurlijk samen afspreken. Dat het eerste jaar de verdeling anders ligt, of dat ik bij hem/hun , hij/hun bij komen logeren regelmatig.

Wil wel een keertje met je bomen kitten, over hoe je dan iemand vindt in je vriendenkring, voor co-ouderschap is afstand natuurlijk wel belangrijk. Ken je nog iemand

[eireann]

Ik was vanmiddag trouwens bij mam om even te helpen en toen vroeg ik 'zeg, wat je vind je trouwens van een homosexuele schoonzoon, of twee?' En ze is helemaal enthousiast

[Pluu]

Ik zou het co-ouderschap wel serieus overwegen als ik jou was. Want wat juffie zegt klopt wel, kinderen opvoeden is zwaar, ook als je een lieverd krijgt. Ik heb ook een onwaarschijnlijk rustig kind tot nu toe, en toch zijn er ook dagen dat ik niet meer weet waar ik genoeg uren op de dag vandaan moet halen. Ik had dit niet alleen willen doen!

Wat ook uitmaakt is hoe groot je sociale netwerk is. Ik ken jou verder niet zo goed buiten WS-meetings dus daar heb ik geen zicht op. Ik en dak hebben een klein sociaal netwerk, de oma's en opa's zitten te ver weg, of ze hebben een te slechte gezondheid om op de kleine te passen. Geen broers of zussen die kunnen helpen. Geen vrienden met kinderen in de buurt. Er zijn wel vrienden die wel eens op Kotertje hebben gepast of hebben aangegeven dat ze het wel eens zouden willen doen, maar niemand die we het regelmatig zouden kunnen vragen, of waarmee we oppasdiensten kunnen uitwisselen. Dus wij zijn over het algemeen aangewezen op dure betaalde opvang of op elkaar. Als jij in dezelfde situatie zit maar dan zonder partner, en zonder genoeg inkomen om af en toe een betaalde opvang in te schakelen... dan wordt het erg, erg, erg zwaar. Dan ga je een co-ouder echt wel waarderen! Maar als jouw netwerk wat groter is dan maakt dat het ook weer gemakkelijker om het alleen te doen.

[eireann]

Netwerk opbouwen ga ik ook echt aan werken, weet alleen nog niet zo goed hoe...

[kitten]

Je moeder woont niet zover weg, ik woon niet zover weg, Rubyvita wil vast ook in je netwerk horen... Dan ben je al een heel eind!

[puppie]

Maar een gemiddeld WS/Fetlife feestje wil je alle drie naar toe gok ik op

Respect hoor Anne, dat je er in je eentje voor wil gaan!

[juffie]

Ja, in deze kan ik me weer helemaal achter pluu scharen. Wij hebben een redelijk netwerk, maar ook wij hebben geregeld een oppasprobleem. Opa woont in de buurt, maar kan of wil niet altijd oppassen, geen broers en zussen, alleen vrienden.

Helaas wonen die ook verder weg over het algemeen, willen die best een keer oppassen, maar ik wil dat ook niet steeds vragen. (Thanx tot nu toe, lieve WS-oppassen! ) ik ben aan het rondkijken voor een oppasmeisje ofzo, maar ten eerste weet ik niet zo snel een betrouwbaar iemand, ten tweede gaat het meestal over wanneer wij naar feestjes willen en die zijn echt tot midden in de nacht. Daar zitten de (ouders) van oppassen meestal ook niet op te wachten...

En het is niet alleen met een keer weg willen, maar ook als je je rot voelt, dan heb je niet iemand om op terug te vallen. Ik heb nu die miskraam en ik weet dat ik niet naar Jeejtje hoef om te kijken als ik teveel pijn en ongemak heb, dat kan ik zo laten vallen en Jerry pakt het op. Tuurlijk kun je als je ziek bent vaak wel iemand vragen, en is een miskraam wel een heel extreem voorbeeld, maar het is zo fijn om elkaar te kunnen aflossen met dingen.

En niet alleen dat, jet lijkt me gewoon ook erg fijn om te kunnen overleggen met iemand anders als het over je kind gaat. Er alleen voor staan, er zijn een aantal (sterke!) moeders op dit forum die dat noodgedwongen wel moeten, lijkt me superheftig, zeker als je kind op welk gebied dan ook moeilijkheden lijkt te hebben, nu of later. Overleggen kan altijd met iedereen, maar dat is met de andere ouder wel heel anders dan met een vriendin of een familielid.

[eireann]

Weet je lieve juffie, dat lijkt mij ook fantastisch. Echt. Maar het lijkt er niet op dat het zo gaat zijn... Bammen is ook niet mijn eerste keus. Echt niet. Maar ik ben 36. De opties zijn een beetje op.

En jij mag mij altijd vragen om op te passen! Voor elk feestje als ik niet kan of zelf ga hoor je het wel