Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.

[nijntje]

*knuffelt Anne*

[Feline]

Knuffels!! @ phedre & anne

Echt zo naar dat je Renco weg moet doen @ phedre. Mja, als dat het beste is voor je beestje.. *snif* Ik moet ineens denken aan dat ik bijv Mick weg zou moeten doen omdat ik hem met zijn diabetes niet meer goed kan verzorgen (reëele gedachte helaas). Die gedachte alleen al maakt dat ik nu in tranen zit. En jij gaat dit ook werkelijk doen... Damn zeg, ik heb er geen woorden voor, zo gebroken als het nu voelt. Heel heel heel veel knuffels en sterkte voor je!!!!

@ anne: fijn en naar tegelijk. Ik hoop dat hij met goede zorg toch nog iets opknapt!

[Peter^]

@Anne, ondanks de omstandigheden en de pijnlijke kanten, toch ook een positief bericht. Dat je een hoop zorgen 'uit handen' wordt genomen.

[eireann]

Ja voor ons is het zeker fijn. En ik verwacht wel dat hij iets gaat opknappen. Minder makkelijke toegang tot wijn...

[Ravelijne]

Pfff, heb al de hele dag hoofdpijn en buikpijn omdat ik op zie tegen een brief die ik moet schrijven. Nog steeds niet geschreven en de hoofdpijn neemt migraine-achtige proporties aan.

[eireann]

Vervelend Ravelijne!

[seleena]

Ow das inderdaad vervelend Ravelijne
Maar volgens mij is het wel goed om het te gaan schrijven zodat het uit je hoofd is?

[ruby-vita]

Sinds het hele tumorgedoe voel ik me zo diconnected met iedereen en alles om me heen. Ik heb het gevoel dat ik sy
Teeds een halve meter de plank mis sla of te laat of niet goed reageer. Het lijkt zich allemaal buiten om mij aftespelek en ik voel me geen onderedeel meer van iets. Heel vervelend gevoel met vervelende oorzaak hoe kan ik me weer meer verbonden gaan voelen met de mensen op het forum

[seleena]

Ik denk dat je al de eerste stap hebt gemaakt ruby

[pluis]

Ruby: geen wonder dat zoiets erin hakt. je leven vindt ineens op een hele ander vlak plaats. Terugschakelen naar hoe het daarvoor was, is moeilijk, misschien wel onmogelijk.

Ik voel me wel verbonden met jou en vind het wel normaal dat je je gedesoriënteerd voelt. Ik denk dat veel mensen die in aanraking komen met een heftige ziekte zichzelf los voelen staan - alsof ze maar van een afstandje toekijken. Ik denk dat domweg, tegen je gevoel van niet-passen in, toch meedoen, meer helpt dan in stilzwijgen afwachten tot het gevoel weggaat.



Leun nou maar een beetje op ons - we zijn er ook voor jou!

[ruby-vita]

Thanks Pluis en shraddah! Het verwoorden van mijn gevoel scheelt al. Het heeft tijd nodig, merk ik.

[lotus {P}]

Sinds het hele tumorgedoe voel ik me zo diconnected met iedereen en alles om me heen.

Heb ik iets gemist? Tumorgedoe?

[juffie]

Knuffel ruby!!
Goed dat je het opschrijft en benoemt.
Ik voel me absoluut verbonden met je!

[Lil]

[Ravelijne]

Thanks! Hoofdpijn heeft gisteren doorgezet naar misschien wel een heuse migraine, met overgeven en alles. Vanochtend bij het wakker worden was het weg, maar ik moet opletten dat ik niet te veel beweeg en zo, dan komt het meteen terug.

Knuff Ruby! Ernstig ziek zijn is raar. Mijn situatie was heel anders, maar ik vond het net alsof je uit de normale stroom van dingen gerukt wordt. Hoop dat je gauw weer je draai vindt.