Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.

[Boefje]

Ga ik zeker doen.

[chats]

Heel goed dat je gebeld hebt...

[chell]

Goed dat je gebeld hebt boefje! Ik weet uit ervaring hoe lastig die afweging is! (ik heb bij mijn bovenburen zo vaak getwijfeld of ik moest bellen... )

[Boefje]

Ik was bang dat wij ook in een soort vertwijfeling zouden raken. Het voelt toch als inbreuk plegen in iemands leven en wie zijn wij om dat te doen? Bovendien zouden we het ook gewoon mis kunnen hebben. Iemand beschuldigen van een ander slaan, is nogal wat. Daarom dat we ook dat steunpunt gebeld hebben met de vraag wat te doen.

Dat ik belde, komt dan ook doordat ik liever "die trut ben die de politie ergens op afstuurt" (in de hoop dat het helpt) dan dat ik een afwachtende houding aanneem en het misschien op een drama uitloopt. Ook al is het eng, de volgende keer bel ik opnieuw.

[Boefje]

Jemig. Ik merk dat het gewoon nog in mijn systeem zit. Gut, wat kan zoiets je bezighouden, zeg.

[Ravelijne]

*knuffels* Kan me wel voorstellen dat het blijft malen. Maar hoe je het ook bekijkt: als er 'niks' aan de hand is, is het in ieder geval wel een signaal dat hun ruzies dusdanig uit de hand lopen dat het mensen ongerust maakt. Dat signaal is ook niet verkeerd. Misschien dat het helpt om het los te laten als je bedenkt dat je voor nu gedaan hebt wat je kunt.

[eireann]

Je krijgt ook geen afsluiting, geen follow up, dus ik snap wel dat het blijft malen.

[Crownless]

Knuffels! Ik had hetzelfde laatst, dat ik een meneer al vloekend en tierend in mijn straat steeds zijn huis in en uit zag lopen. Ik heb de politie gebeld toen die meneer ook tegen zijn kind van ik denk zeven ging schreeuwen en dat kind 'nee papa nee' terug gilde terwijl het op de grond lag.

Ik was echt in tweestrijd. Eigenlijk vond ik dat ik naar buiten moest lopen om die meneer te gaan vertellen dat ie normaal moest doen. Maar dat durfde ik niet. Dus ik bang de politie gebeld. En maar denken: je bent een watje. En: goth weet wat ie z'n vrouw en kind aan gaat doen als de politie weg is. Want wat gaat de politie nou doen?

Maar ik besloot dat niemand er wat aan had als ik zou worden geslagen (hoewel, ik zou meteen aangifte doen) en dat er vast een dossier zou worden gestart waar in ieder geval in zou staan dat er gebeld was.

Ik zag vanachter het gordijn dat de politie langs ging en na een minuut of tien weer weg ging. Geen idee hoe of wat verder.

Heb ook niets meer gezien van de boze meneer. Maar het is ook een eind verderop in de straat, dus geen geluidsoverlast verder.

Het is moeilijk. Maar ik denk dat je het juiste hebt gedaan. En ik ook. Al ben ik nog steeds bang dat die meneer weet dat ik het heb gedaan en dat er op een dag een baksteen door de ruit ligt ofzo.

[Boefje]

Dan jij ook knuffels. Ik herken me in wat je zegt. Ik ben ook bang dat de buren "wraak" zullen nemen als ze erachter komen dat ik degene was die belde. Ik heb dan de vorige keer nog wel aangebeld, maar dat durfde ik pas nadat hij het huis uit was. Maar toen ze laatst zo tekeer gingen, durfde ik ook niet aan te bellen en heb ik 112 dus gebeld. En ook hier ging de politie met een minuut of tien weer weg. Geen idee wat er binnen besproken is. Sindsdien is het gelukkig wel rustig naast ons.

[Boefje]

En dan vergeet ik dus te zeggen: knap dat je belde. Schijnen niet veel mensen te durven volgens dat steunpunt. Je hebt dus toch lef!

[kitten]

Spontaan spel werd date, date werd scharrel, scharrel werd verliefdheid, verliefdheid werd voorzichtige poging tot spelpartner/secundaire partner en voorzichtige poging werd het besef dat ik dat niet kan... Het is alles of niks. Want alleen spelen, alleen D/s, terwijl ik verliefd ben op de héle persoon... Dat lukt me niet.

Besef werd liefdesverdriet. Afgebroken omdat ik te verliefd was. Best zuur.

[Tigerlily]

Knuffel!

[Nala]

Dat is zuur inderdaad kitten.

[Oppergodin_Hera]

knufff kitten, dat is idd een nare reden om iets af te breken

[Voleuse]

Knuff kitten, wat kut!