Boefje schreef:Niemand plaatst namelijk foto's van GEEN blauwe plekken.
Zelfs dat heb ik wel een paar keer gezien! Van mensen die geen marks willen en die zo trots waren op hun spelpartner dat die precies kon inschatten hoe hen een pak rammel te geven zonder zichtbare sporen achteraf. Die posten dan inderdaad een plaatje van hun totaal onbeschreven billen.
Ik krijg zelf ook nooit een 'wedstrijdje' gevoel bij blauwe plekken. Het ziet er gewoon leuk uit, snap dat mensen blij zijn met het 'aandenken'. Ben ik ook als ik ze heb, maar ik doe het er niet om. Soms vraag ik wel om een spel wat sneller tot blauwe plekken leidt, maar niet omdat ik een 'score' bijhoudt, maar omdat ik dat spel op zich fijn vindt en een aandenken achteraf ook.
Ik krijg soms de indruk dat het te maken heeft met het soort masochisme, of je het wel of niet als een 'streven' ervaart. Het lijkt alsof ik dat vooral hoor van niet-maso's en van mensen voor wie hun masochisme ook sterk een element van 'beproeving doorstaan' er in heeft zitten. Voor mij is pijn lekker, en doorstaan komt er een beetje bij als in 'lijden voor mijn D' wat ik een lekker gevoel vindt, maar wat dan weer niet te maken heeft met een bepaalde hoeveelheid of tijd, maar gewoon met het gevoel en de band in dat moment.
Ik heb ook nog nooit iemand een ander zien aftroeven of zelfs zien opscheppen onder met een blauwe-plekken-foto. Ik denk dat het uitmaakt wat voor associatie je bij pijnspel hebt, hoe je het interpreteert.
Edit: Anderen zijn me voor.

Eens met Thaliya. @JJV Bondage wordt ook wel besproken hoor: denk maar aan de trotse foto's van ropemarks, dat is net zo iets als blauwe plekken. Ook jubelen mensen wel eens als ze lang in een suspension hebben kunnen hangen, of een hele nacht vastgebonden zijn geweest, etc.