ik ben de sub in kwestie......
Ik blijf er na alles gelezen te hebben van overtuigd dat het niet gaat om subspace. Ik maakte dat space gevoel vaker mee en dit voelde echt anders. Space, dan ben je niet meer te raken, alles voelt rustig, je stopt met denken en voelt dubbel zoveel.
Ik had een heftige pijnsessie doorgemaakt. Het was nét gestopt, de pijn was nét over, ik had geen onverwacht "zitten of opstaan moment". Ik lag, en bleef liggen waar ik lag. Ik huilde, dat weet ik nog wel. Toen veranderde er dingen: De lichten werden te fel, het geluid verdween langzaam (terwijl er toch heel veel lawaai om me heen was). Langzaam werd mijn beeld kleiner en kleiner tot het in een puntje verdween en alles zwart werd (tunnelvisie). Voor mijn gevoel was ik de hele tijd "bij", maar dit werd door Hem tegengesproken. Ik zou tientallen seconden weggeweest zijn. Toen ik "wakker" werd had ik een ZEER sterk overheersend gevoel...............
Het gevoel was "Dit is TE gemakkelijk". Het gevoel dat ik hieraan had toegegeven, terwijl ik overduidelijk geen invloed meer had op deze fysieke reactie. Het had tegen alle rationele denkmanieren in een heel sterk "vluchtgedrag" gevoel. Langzaam kwam toen het geluid terug, hard terug. Lichten werden heel fel en vervormd van kleur, en ik had het KOUD. Niet zomaar koud, ik heb zitten klappertanden in een ruimte die door elk ander als HEET werd omschreven. Ik had het zo koud dat ik me moest aankleden.
Als dit subspace is, dan laat mij voortaan maar in de fase net hiervoor. De warme ontspannen fase waarin ik niet meer boos hoef te zijn op mezelf. Waar ik mezelf geen verwijten hoef te maken, en alleen maar hoef te voelen. Waar ik lekker kan zwelgen in het gloeien van de slagvelden en tevredenheid.
Ja....... ik had te weinig gegeten, na de overheerlijke soep van net na het middaguur had ik niets meer gegeten tot dat moment (moet omstreeks 20.00 uur geweest zijn). Ik had wel frisdrank op (suiker genoeg).
Gewoon dank voor het lezen
cruc
