fantashe schreef:
Waar ik benieuwd naar ben: herken je dat, dat hij altijd zo zal reageren? Of was dit 'toeval'?
Goede vraag en het kostte me ook eventjes om over na te denken.
Dat komt eigenlijk omdat mijn gevoel anders is dande "afspraken", geloof ik. Je ziet aan laatste woord al dat ik blijf twijfelen. Dat komt dan weer omdat mijn gevoel-van-willen anders is.
Om met jouw vraag te beginnen.....Dit was niet gepland, dus in die zin toeval. Aan de andere kant is er natuurlijk, zeker na een spel, nog de machtsverhouding.
Dat is best gek, hoor....ik kan Ãn een spel gewoon reageren soms, dan is er bij wijze van spreken ineens even een kort gesprekje. Andere keren ben ik al die tijd sub. Dat ligt aan de sfeer, aan manier van spelen, aan mijn bui...en misschien ook aan de zijne.
Toeval of niet....ik hou ervan om plots weer die 'macht' te voelen, als ik bij hem thuis ben.
Ineens zie ik 'het'! Het zit m ook in de plaats!
Eerst uitleg: ik heb wat meodia ook al beschrijft, gevoelsmatig ben ik sub in zijn buurt. Dat wil niet zeggen dat we niet gelijkwaardig kunnen communiceren, maar er is gevoelsmatig dan al 'iets' in mij, dus er is weinig voor nodig om eraan toe te geven. Een blik, een gebaar, een bepaalde zin/reactie, laat staan even vastpakken.
Dat is niet zo'n probleem als ik juist al de afspraak heb om te gaan spelen. Of als we net gespeeld hebben.
Hij kan goed schakelen (zijn woorden) en ik heb dat niet. Mijn gevoel is absoluut anders erin.
Voorbeeld (met rissico bijna offtopic te gaan
) Tijdje terug een feestje bij iemand. Op de terugweg zeggen mijn medeliftsters tegen mij, "goh wat jij toen zei zou ik niet gepikt hebben van mijn sub/bottom/oid of niet gezegd hebben als sub." Ik zei meteen dat dat wel kon, dat ik gewoon op feestje was en dat ik echt meende dat dat bij ons altijd (feestje of niet) wél kon. De volgende dag heb ik hem gebeld en het gevraagd. (ja ik ben wel een muts) Hij was het met mij eens, ja dat kan gewoon. We zijn daar toch gewoon als onszelf. Zoiets.
Toch was er eerder diezelfde avond iets anders gebeurd....ik reageerde plagend op een opmerking (zeg nou eerlijk...als je die kans hebt om het ongestraft te doen
) en toen werd er direct een wenkbrauw opgetrokken en werd er gebaard dat ik naast hem mocht (!) komen zitten.
Dát is voor hem dan. denk ik, net zo goed terugplagen....alleen triggert dat mij direct! want ik voel dat subzijn dan al steeds onderhuids...
Dit als soort van voorbeeld. Terug ontopic.
Ja, eigenlijk zou ik het dus moeten herkennen (zie voorbeeld). En dat het geen toeval is.
Toch heeft een gelijkwaardig gesprek pas me dus verward gemaakt :icon_confused:, omdat hij in mijn ogen tussen zeggen en doen een verschil maakt.
En daarmee bedoel ik niet dat ik dat niet zou willen! Ik wil juist graag wél altijd die spanning voelen, dat subzijn dicht aan de oppervlakte zodat het er 123 is.
Kortom fantashe....zelfs na nadenken kan ik geen duidelijk antwoord geven.
Ik denk dat het er altijd is, de kans op een opmerking/gedrag/oid 'gepakt' te worden. Alleen als ik erover spreek dan zegt hij dat dat niet zo is. En later weer wel. Hmmm, ik denk nu......ben Ãk dan zo vaag...offe.....
Je vraag was hoe het was, niet wat ik wil, toch??
