Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.

[phedre]

jah maar zijn idee van delen is echt heel normaal.
de subjes zien elkaar nooit...

dan heb ik dus al een heel ander idee van delen. in een relatie delen is dan wel de dingen samen doen, vind ik. Ik kan er ook absoluut niet tegen als Petruss dus dingen doet met iemand waar ik niks van weet, behalve dat ze er is... ik ga dan echt helemaal op tilt, juist door het niet weten wie of wat er gebeurt.

Delen is samen doen toch? dus lekker met zijn drieen spelen, met zijn drieen slapen, of als dat eens niet gebeurt, weten van elkaar wat er gebeurt

maar dat is dus meer mijn idee van delen....

[fantashe]

brabbel...wat een bekend verhaal...
but you did the right thing, girl!
Ieder maakt zijn keuzes. Kunst is alleen om ook achter die keuze te staan en er inderdaad geen langslepend drama vol leugens van te maken. Ik wens jou/jullie sterkte en wijsheid. Life is a bitch sometimes.

[vode]

@brabbeldasje: ze is nou ongeveer 5,5 jaar dood. En mja, missen word nooit minder..

*geeft Mack knuffels*

[kitten]

*knuffelt tippi* Gelukkig zie je er nog wel de positieve kant van.

*knuffelt vode* ... *knuffelt vode nog wat meer*

[brabbeldasje]

dank je aller eerst voor de reacties en phedre, ik snap je wel hoor.
nu wil ik niet zeggen dat ik er al klaar voor was, maar zij vooral kon nog niet ens aan om te horen...hoe een dagje van mij en 7th ging...dus samen spelen ja misschien op ten duur was dat wel gekomen...maar daar was het ook zeker nog te vers voor...

en daarbij komt dan ook dat 7th en ik...samen ook nog best veel aan het ontdekken zijn, momenteel veel op het gebied van subspace...en het lijkt me voor haar alles behalve fijn om daar bij te zitten, maar nogmaals ik snap je wel

@vode...ik weet dat je me nog nie echt kent ofzo...maar toch maar een knuffel, het verliezen van een ouder is nooit fijn en het missen blijft ook, ik hoop dat het komende tijd wat minder word, in ieder geval nogmaals sterkte...en knuffels enzo...het spijt me maar ik weet nooit echt wat ik moet zeggen....bij dit soort dingen...

[phedre]

dank je aller eerst voor de reacties en phedre, ik snap je wel hoor.
nu wil ik niet zeggen dat ik er al klaar voor was, maar zij vooral kon nog niet ens aan om te horen...hoe een dagje van mij en 7th ging...dus samen spelen ja misschien op ten duur was dat wel gekomen...maar daar was het ook zeker nog te vers voor...

Nee.. ik kan er ook erg slecht of gewoon niet tegen als hij vertelt hoe hij met een ander heeft gespeeld, zeker niet op momenten dat we elkaar niet kennen, niets van elkaar mogen weten en nooit samen zijn en zo.. Gescheiden houden wekt bij mij idd behoorlijk jaloezie op, want dat is in mijn ogen dus geen delen:)

[kitten]

Ben ik het mee eens. Openheid is wel makkelijker op de lange termijn. Je kunt je kop in het zand steken (ik sta jongetje ook toe dat hij dat doet tenslotte), maar ik denk dat het uiteindelijk makkelijker is, als alles open is.

[cinderella]

Lijkt mij verstandiger als ik hier mijn mond maar over dicht houdt.

Maar vode wil ik ook even knuffelen. :knuff: Ik ken je niet, maar weet helaas maar al te goed hoe moeilijk het soms kan zijn. Mijn moeder is bijna 2,5 jaar geleden overleden, en hoewel ik toch regelmatig wel gewoon aan haar denk. Soms zijn er van die periodes dat ik haar ook heel erg mis, en dat is gewoon heel rot.

[Peter^]

vanmorgen om 6.15 uit bed gegaan omdat ik om 9 uur aan het werk moest..maar door verkeerde reisadviezen, uitgelopen werkzaamheden en weet ik pas zou ik een uur later zijn..waarop ik vervolgens niet meer hoefde te komen..

Hoefde je die dag niet te komen of helemaal niet meer?

Dus vanuit utrecht maar weer omgekeerd..richting amsterdam. Dus al met al 2.5 uur aan het reizen om weer terug op beginpunt te zijn.

Dat valt nog mee, ben vorige maand naar Den Haag gereisd. Enkele reis 2,5 uur OV.

't vrolijke is dat ik over 10 min wel weer bij Bite onder de deken kruip..

dat mag in het vrolijk topic ;-)

[brabbeldasje]

pfff. probeer echt vrolijk te zijn, maar weet nu gewoon even echt niet wat ik met mijn vader aan moet...zit te janken omdat Hij zo...intens gemeen is op het moment...pff heb het even moeilijk, strax wel weer over hoor...

[cinderella]

Het is niet je vader die dat doet he, dat zijn de medicijnen. Maar moeilijk lijkt het me wel.

[brabbeldasje]

ja...maar momenteel is het wel echt op zijn hoogtepunt hoor...zoals vandaga heb ik hem nog nooit gezien...pfff kalm blijven kalm blijven

[vode]

pfff. probeer echt vrolijk te zijn, maar weet nu gewoon even echt niet wat ik met mijn vader aan moet...zit te janken omdat Hij zo...intens gemeen is op het moment...pff heb het even moeilijk, strax wel weer over hoor...

Hey brabbeldasje, ik weet hoe je je voelt, enigzins. Mijn vader is 6 jaar depressief geweest vanwege OPS, heeft toen ook zoooveeeel verschillende medicijnen gehad en heb toen ook heel veel verschillende en mindere kanten gezien van hem. Ik was toen nog kind, dus best indrukwekkend, maar kan me voorstellen dat als je wat ouder bent, je er nog wat meer moeite mee hebt. In ieder geval onthouden dat je echte vader daar nog zit, en die buien gaan voorbij.

[pluis]

Mensen :s Wat een hoop verdriet.

*schuift een hele grote kan met warme choco richting het bankje*

*schuift er scnoes en slagroom en jam achteraan*

*sleept grote mand met knuffels naar binnen*

[roos]

Ik ben verdrietig omdat ik in een relatiecrisis zit

Ik kreeg dit mailtje vanmorgen van mijn man:

Ik heb er geen zin meer in met die twee meiden.

Als hier geen structurele verandering in komt dan moeten jullie met zijn drietjes maar verder gaan. Ik ga dan wel alleen wonen.

Het blijven negeren, uitschelden het wordt mij echt te veel.

Vanmiddag toen ik ........................(ff ingekort: hij voelde zich aangevallen dooor mijn moeder en mij). Die kleine aap X kwam ook fel uit de hoek en ging jullie steunen.

Waar heb ik dit aan verdiend?

Graag een oplossing, voor die twee etters.

Mijn dochters zijn 11 en 13 en ja, ze zetten zich af tegen hun vader, en ik zit er tussenin en probeer het telkens maar weer te sussen. Ja idd zo hebben ze de gelegenheid om hun vader te treiteren want mamma lost het wel op en steunt hen.
Zucht, hoe nu verder? Hoe pak ik dit aan?
Ik kreeg van een vriend het advies om er gewoon tussenuit te gaan voor een week of twee, dan moeten ze het wel zelf oplossen. Dan leren ze hoe ze met elkaar om moeten gaan.