al is de leugen nog zo snel....

[colet]

Ik ben blij met een draadje als deze, waar uit blijkt dat er fakers bestaan. Dan kan ieder voor zich bepalen wie hij wel en niet vertrouwt

Sorry hoor, maar dit lijkt mij haast een overbodige opmerking
En dan ga ik er al vanuit dat wij hier met zijn allen volwassen mensen zijn, die weten dat er fakers zijn. En dat is niet alleen op fora en chats maar op heel internet. En zelfs in het 'gewone' leven.
Zelfs kinderen wordt al zo jong mogelijk bij gebruik van computer en internet gewaarschuwd voor fakers en dergelijke.

Eigen mening/ervaring:
Verder kun je niemand waarschuwen voor leugens.... Dat moet je helaas proefondervindelijk ervaren. De meest grote leugenaars worden door het grootste gedeelte van de mensen niet als leugenaar gezien, pas als die mensen 'bewijs' krijgen of herhaaldelijk hun neus stoten neemt men het aan.
De mensen die voor zo'n leugenaar dan ook nog gevoelens van liefde/genegenheid oid voelen zullen nog meer gekwetst worden, al is het maar omdat zij vaak langer die persoon blijven geloven en vertrouwen.
Gevolg is kippevel bij gelijk gedrag, signaalrode knipperlichten achter oogleden en belletjes die klinken als kerkklokken, zodra er later in je leven iemand écht bewust de boel verdraait of zelfs als imand iets een beetje probeert te verdoezelen....
Vertrouwen wordt dan een ware strijd met je binnenste-ik. Plus een leven waarin je vaak op de toppen van alertheid zit. :icon_sad:

Ik klink wel alsof ik het als wijsheid breng, als stelling....is foute schrijfwijze, want is eigen ervaring, maar als ik heel erg -ik-verhaal ervan maak, komt het te dichtbij. Dus bedenk dat er zelf maar bij. Ik weet het...iets met kop-in-het-zand en vandaag geen zin hebben in oude herinneringen.

[rubyvita]

Verder kun je niemand waarschuwen voor leugens.... Dat moet je helaas proefondervindelijk ervaren. De meest grote leugenaars worden door het grootste gedeelte van de mensen niet als leugenaar gezien, pas als die mensen 'bewijs' krijgen of herhaaldelijk hun neus stoten neemt men het aan.

Ik zou dit draadje eigenlijk wel even breder willen trekken naar aanleiding van de quote van colet.

Wat colet hierboven beschrijft is iets waar ik in de loop der jaren weleens tegenaan gelopen ben, en waarschijnlijk vele hier op het forum.
Wat doe je als je een slechte/gevaarlijke ervaring hebt met iemand? Waarschuw je andere potentiele slachtoffers? Of laat je het gebeuren met in je achterhoofd dat iedereen het voor zichzelf proefondervindelijk moet ondervinden?

Of is dit iets voor een nieuw draadje?

[oda]

Zo'n grote leugenaar kan waarschijnlijk ook extreem goed manipuleren. En sporen wissen. En ontkennen, en de schuld afschuiven... Zo iemand bedoel je?

Ik denk dat je het voor je eigen geweten beter wel kan zeggen. Ook om je emoties te uiten, als zo iemand je heeft gekwetst. Dus voor jezelf: ja.
Maar voor een ander zal het waarschijnlijk weinig uithalen. Ik denk dat de meeste mensen gewoon niet willen geloven dat zo iemand echt bestaat. Of dat zo'n charmant persoon zoiets zou doen. Waarom?

Daar is geen antwoord op. Dus wat dat betreft kun je maar beter goed je gesprekspartners kiezen, als je zo'n onderwerp wil aansnijden...

[fantashe]

Daarbij is het beeld ook vaak gekleurd. Als ik me door iemand gekwetst voel, zal ik die persoon vanzelf negatief afschilderen. Beetje glad ijs dus. Krijg je de lijst met 'foute Doms' en zo...

[Wever]

@rubyvita: lijkt me iig wel on-topic genoeg voor dit draadje.


Het vervelende van leugenaars is dat ze doorgaans inspelen op dingen die de ander wil geloven. En dat maakt zaken doorgeven als buitenstaander moeilijk. In essentie is het jouw woord tegen dat van de ander. Maar welke motieven heb jij om die ander als leugenaar af te schilderen? En wie zegt dat jij wel te vertrouwen bent? En is wat jij een "leugen" noemt niet gewoon iets dat jij verkeerd hebt geïnterpreteerd? En ook: is een voorval in het verleden een bewijs dat het in de toekomst ook zo gaat zijn?

Kortom: ik zou niet te hard proberen om anderen voor leugenaars te behoeden. Ik zou het aangeven - zeker tegenover iemand met wie ik een vertrouwensband heb. Maar proberen te overtuigen...no way. Die ander is volwassen genoeg om zelf dat soort overwegingen te maken.


Om ook even de andere kant te belichten: toen ik nog 'n strikte D/s had met Angel hoorde ik via-via ook een paar verhalen. Altijd anoniem, altijd sterke verhalen. En hoewel die D/s niet zo best afliep, deed dat niets af aan het feit dat die verhalen pure lulkoek waren.
Maar ja...bewijs dat maar eens.

[tessie]

Het heeft vaak zo weinig nut ook om iemand te waarschuwen voor een leugenaar. Die leugenaar heeft waarschijnlijk al lang een verhaal over jou verteld waar je heel onbetrouwbaar in afgeschilderd wordt.
Ik heb zelf wel mensen gewaarschuwd voor iemand. Dat was o.a. zoals Marijke zei, om mijn eigen pijn te uiten, maar ook had ik me schuldig gevoeld tegenover die andere, als ik niks gezegd had. En eerlijk gezegd kwam er toch ook wel een stukje wraak bij kijken.

[rubyvita]

tja...misschien komt het idd wel neer op de aloude discussie foute Doms/subs, en dat is natuurlijk iets waar je niet uitkomt. Toch heb ik de enkele keer dat ik gewaarschuwd werd door iemand, die informatie wel in mijn oren geknoopt, om vervolgens ( als ik in contact kwam met deze persoon) zelf te bekijken of ik vond dat deze waarschuwing terecht was of niet.

@Marijke:

Het hangt er vanaf wat er aan de hand is. De meeste verhalen die je hoort zijn vage verhalen. Dingen die ik me zo snel kan herinneren zijn bijvoorbeeld verhalen over iemand die met zijn partner afspreekt samen onbeschermde seks te hebben, en vervolgens tig andere meisjes onbeschermd neukte. Iemand die geld leende en het nooit meer terug gaf. Iemand die aan de lopende band vreemd ging. Iemand die zou stalken. Iemand die op jonge subs jaagt en ze psychisch stuk maakt. Iemand die anderen zou hebben verkracht. Al dat soort verhalen komen van exen en anderen die er emotioneel bij betrokken waren, en meestal zitten er meerdere kanten aan het verhaal. Over mijn ex kan ik ook een verschrikkelijk verhaal vertellen - toch is mijn sub tot voor kort met hem bevriend geweest (de boel is een beetje verwaterd).

Iedereen is in staat tot nare dingen. Mensen waarschuwen voor anderen is meestal vooral een manier om je eigen pijn te uiten.

Maar er zijn uitzonderingen. Een filmmaker die geen echte filmmaker is zet je natuurlijk aan de schandpaal. Een fotograaf die niet netjes met de foto's omgaat, dat lul je door. Een webshop die nooit levert, zoiets post je op een forum.

Je maakt verschil tussen objectieve feiten en subjectieve feiten, objectieve feiten zijn meetbaar ( so to speak) en subjectieve feiten zijn niet "wetenschappelijk" meetbaar omdat het gekleurd kan zijn door persoonlijke emoties. Het is een heel begrijpelijk en politiek correct onderscheid idd.
Hoe concreet moet een verhaal zijn voordat het niet meer als subjectief of "vaag" betiteld word? Waneer is een subjectieve ervaring concreet genoeg? Is dat als er bijvoorbeeld politie aan te pas is gekomen? Of als er iemand in het ziekenhuis beland is?
De "subjectiviteitskaart" is een ijzersterk argument waar geen speld tussen te krijgen is, en waar sommige "slachtoffers" dan ook keihard tegenaan lopen. Het ligt in de lijn van de doodoener "waar twee vechten hebben er twee schuld". Het zou mooi en overzichtelijk zijn als de wereld zo in elkaar stak, maar soms gaat dat argument natuurlijk niet op. (denk bv aan zinloos geweld)

Ik kan me het verslag van wever herinneren waarin hij de sessie met Angel beschrijft. Hoe subjectief zijn gevoelens en ervaringen ook zijn, hij beschreef de situatie vrij objectief en had niet het idee dat hij het geschreven had vanuit "pijn"of een wraakoefening. Ik las het eerder als een waarschuwing over hoe dingen "fout" kunnen gaan.Waardevolle informatie dus!