Emoties en spelen

[Joshua]

Over het algemeen gesproken is het onverstandig om te gaan spelen wanneer echte boze emoties de boventoon voeren in jouw gesteldheid van dat moment (en dan heb ik het expliciet niet over gespeelde boosheid). De reden is dat je onder invloed van deze emoties dingen anders kunt gaan beoordelen en mogelijk beslissingen neemt waar je later spijt van hebt.

Dat heet common sense - je verstand gebruiken. Daar is geen afspraak of protocol voor nodig. Boosheid kan prima aanleiding zijn voor "bestraffing". En als je als dominant niet de zelfcontrole hebt binnen je boosheid om je handelingen te beheersen, dan ben je pas verkeerd bezig. Op voorhand de kans op "fouten" uitbannen, dan kan je evengoed ophouden met bdsm.

[Wever]

Goed punt. En aangezien je zo van gezond verstand houdt...posts van anderhalve maand geleden moet je niet op reageren alsof ze pas gemaakt zijn. De kans dat die situatie nog exact zo is, is klein. De kans dat je er oude koeien mee uit de sloot trekt is echter reëel.

Hoe dan ook: je hebt je punt gemaakt. Je bent heel erg tegen regeltjes en conventies. Da's mooi...maar wellicht iets voor een ander topic. Hier gaat het over emoties en spelen. En ik sluit me bij AndereBart aan dat dat niet aan te raden is als je werkelijk boos bent op een ander.

Tja...van common sense kan je ook zeggen dat dat regeltjes zijn is die "men" acceptabel vindt.

[kitten]

ik heb het 1x meegemaakt. Ik kreeg een klap in mijn gezicht, wat vaker gebeurde en an sich ok was. Maar nu speelde er woede/boosheid mee. Afrekenen van een vergrijp is 1 ding. Letterlijk sterretjes zien en aan 1 oog enkele minuten lang niks, is toch een andere! Hij kende door de boosheid zijn kracht niet en blijvende schade was op dat moment niet zijn doel. Maar ik ben er wel even bang voor geweest!

Ik denk dat het op dat moment beter was geweest als hij even was weggelopen van de situatie om meer over de manier van straffen na te denken.

[Wever]

Wat slaan in het gezicht betreft kan ik ook wel iets toevoegen.

Ik heb de laatste tijd wat last van stress (werk-issue thingumies). Komt nog bij dat ik Boefje weer 2 weken niet gezien heb (voorheen was een paar keer door omstandigheden dat ik 'r ook in de andere weekends zag). Kortom: ik had 'n Dipje met hoofdletter "D".

Boefje wilde dat eruit meppen. Na mijn achterste aan flarden gemept te hebben - ik heb uiteindelijk m'n stopwoord gebruikt omdat het fysiek te zwaar werd - bleek dat ze me wilde laten huilen. Dat psychologisch effect, weet je wel. Alleen...ik wist van mezelf dat dat niet zou lukken. Niet met slagen op mijn kont.


Vragen om in mijn gezicht geslagen te worden is best moeilijk. Komt emotioneel veel harder aan. Maar het deed me prima huilen. En hoewel die stress er niet helemaal uitgegaan is dat weekend, heeft dat me toch enorm geholpen.

[eireann]

Vragen om in mijn gezicht geslagen te worden is best moeilijk. Komt emotioneel veel harder aan. Maar het deed me prima huilen. En hoewel die stress er niet helemaal uitgegaan is dat weekend, heeft dat me toch enorm geholpen.

Nu vind ik vragen om dingen sowieso moeilijk, maar ik heb (in mijn hoofd) ook het idee dat ik, als ik om dingen vraag, het minder geloof of zo. Niet dat een spanking geen zeer doet of zo, maar bij dingen die dan meer geestelijk zijn (in het gezicht slaan, neerbuigend toegesproken worden), dat het minder tot niet vernederend zal voelen ofzo.

Voor jou is dat niet zo?

[Wever]

Misschien een beetje. Maar als dat zo was, was dat na één mep in m'n gezicht wel voorbij.

[eireann]

Dat zal ik onthouden, voordat ik uit 'niet weten hoe het voelt door het te vragen' dingen niet ga vragen

[Joshua]

Goed punt. En aangezien je zo van gezond verstand houdt...posts van anderhalve maand geleden moet je niet op reageren alsof ze pas gemaakt zijn. De kans dat die situatie nog exact zo is, is klein. De kans dat je er oude koeien mee uit de sloot trekt is echter reëel.

Als dat hier het geval is dan zou ik het met je eens zijn. Het draadje was nog actief en de uitspraak stond opzichzelf.

Hoe dan ook: je hebt je punt gemaakt. Je bent heel erg tegen regeltjes en conventies. Da's mooi...maar wellicht iets voor een ander topic.

Als dat het punt was wat ik wou maken, dan had ik dat wel gezegd. Het punt is wat ik zei, dat ik common sense prefereer als een goede raadgever boven zogenaamde regels en conventies.

By the way, vind je het leuk om uit de hoogte te doen? Zo kom je over, heb ik dat ergens aan verdiend?

Tja...van common sense kan je ook zeggen dat dat regeltjes zijn is die "men" acceptabel vindt.

Dat kan je zeggen, maar niet helemaal waar. Common sense komt voor uit wat jijzelf vindt, jouw mening, en daarin kunnen regeltjes zijn meegenomen die men acceptabel vindt.

[Boefje]

Kortom: ik had 'n Dipje met hoofdletter "D".
Boefje wilde dat eruit meppen.

Yep. Meestal ga ik spelen omdat ik het leuk vind. Nu ging ik spelen uit een soort gevoel van "noodzaak". Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen maar meestal ben je "comfortabel in je onderdanigheid". Een soort geruststelling. En wil je ook klein zijn.
Nu voelde ik innerlijke weerstand bij je. Weerstand die niet op mij was gericht. Bovendien wist ik van je Dipje. Dan is de weerstand bedoeld om "groter te zijn dan je bent". Een soort tegenstribbeling om vooral niet toe te geven aan "verdriet" dat er van binnen zit. Ik wilde je terug brengen naar dat "verdriet".
Ik had gehoopt dat de koude douche je al zou "breken". Dat deed het helaas niet. En het slaan leek ook niet te helpen. Het was fijn dat je aangaf hoe ik dat kon doen. Kortom: ik heb nog een hoop te leren.