hier komt een uitgebreid verhaal...dus heb je geen zin om het te lezen... sla het dan over.
ik heb besloten me een tijdje te laten bannen van het forum, na aanleiding van een opmerking van juffie gister is er een goed gesprek geweest waarin ze me gewoon op een aantal dingen wees....dingen die ik zelf ook kon teruglezen en waar ik haar gewoon gelijk in moest geven.
ik ben negatief de laatste tijd en ik merk idd een bepaalde....neerwaartse lijn in mijn posts.
gaat denkik gepaard met een neerwaardse lijn in mn leven.
even uitleg, ik ben laatst na enig aandringen aan therapie begonnen om de dingen uit mijn verleden en heden te kunnen verwerken.
die therapie maakt enorm veel los, veel vragen veel antwoorden maar ook best veel verdriet en woede...
die gevoelens...die maken me zo nu en dan enorm kwetsbaar en snel op mn teentjes getrapt. ook zorgt de therapie ervoor dat ik eigelijk...vee sneller emotioneel ben. ik huil om ...bambi...
en nou ja dat is gewoon iets waar ik aan moet wennen en wat ik soms ook nog wel eens heel stom vind.
tis een langzaam helings proces wat best een zware weg is met gewoon hele rare bochten.
ik merk dus om de lijn int verhaal weer even op te pakken dat ik veel feller, zwaarder en emotioneler reageer wat zorgt voor de raarste moodswings maar de vele vragen die dit hele gebeuren losmaakt zorgt ook voor een altijd onderliggende kern van verdriet...ga een beetje doorkrijgen wat er allemaal gebeurd is enzo en wat ik jaren weg heb gestopt...ook begin ik langzaam te accepteren dat ik niet alles alleen hoef te doen...en helemaal nie zon sterke grote meid was als ik dacht het "ik kan de hele wereld zelf wel aan" muurtje valt. en dat is eng.
nu denk ik dat ik ook met mijn "subgevoelens"...heel weinig aan kan op het moment speelt deels wel mee ook in de keuze tot onthouding...maarja das moeilijk om het tenegeren ook al is het voor je eigen gezondheid en veiligheid. dus maak ik er voor mezelf een enorme deal van terwijl het voor sommige de normaalste zaak van de wereld is...
sorry als ik mensen daarmee heb gekwetst dus.
wat ik gister weer heel erg merkte is 1. dat ik op elk moment op het punt van ontploffen sta omdat mijn hoofd maar door blijf draaien en dat zoiets kleins me dus helemaal weer tot een klein hoopje in elkaar gezakt mens kan maken...
2. dat ik als de dood ben voor...de dood. dat is niet helemaal goed het is namelijk een ongezonde angst...en daar moet ik aan werken.
een van de vele dingen waar ik aan moet werken om "normaal" te worden.
wat ik afgelopen kampeerweekend merkte was dat ik het heel gek vond dat mensen op zo een weekend konden huilen...(sorry niet veroordelend) ik had namelijk zo iets van...maar het is hier toch leuk?? ik...moest er best wel even over doen om dat te snappen, weer zo een punt waar aan gewerkt moet worden en nouja het slapen enz.
ik ben er hard mee bezig maar merk dat ik de sfeer hier zo nu en dan er niet beter op maak. en dat WS me momenteel zelf ook niet veel goeds doet...
conclusie ik moet even een tijdje afstand nemen.
nou heb dat al eens eerder geprobeerd...en toen kwam ik na 2 dagen weer met hangende pootjes terug, dus zware maatregelen, kep Frodo gevraagd me te bannen voor een tijdje, een tijdje is denkik zoals het ernu uitziet toch wel een maandje of 3. tot ik weer wat stabiel ben en ook weer positieve input kan hebben hier
begrijp me nie verkeerd dit is niet omdat ik aandacht wil of vanwege een wat vurige discussie gister is puur omdat ik heb besloten dat het beter is zo
dit wilde ik even kwijt. en jullie zien me vanzelf wel weer eens terugkomen
