SM met beperkingen

[lotus {P}]

zo bedoel ik het idd ook Jezebel

edit: en ook +1 op Anne en Skaoot

[Crownless]

Je hebt ook gewoon een handicap. Mensen met maar een been krijgen fysiotherapie, mensen met een spraakgebrek krijgen logopedie, mensen met kanker krijgen chemotherapie, mensen met suikerziekte krijgen insulinetraining, mensen die van geslacht willen veranderen moeten een medische en psychische molen door, en mensen die een psychisch probleem of beperking hebben krijgen psychotherapie.

Ja, dan moet je toegeven dat er iets niet goed zit in je hoofd. Ja, dan moet je dat onder ogen komen. Nee, dat is niet makkelijk. Er zijn ook mensen die zich nooit op geslachtsziekten laten testen of het bezoek naar huis- of tandarts zo lang mogelijk uitstellen.

Maar wat mij irriteert aan jou is dat jij wel heel vaak je beroep doet op je beperking, maar als dan gezegd wordt dat een psychisch hulpverlener je kan helpen, dan ben je ineens normaal. Edit: wat Anne al zegt. Je bent ook gehandicapt. Dat kun je ziek noemen. Ik ben ook ziek. Ik heb onder andere een depressie. En ja, ook ik vind het moeilijk dat te zeggen. Er heerst wel jet stigma dat psychische ziektes je eigen schuld zijn, of eng. Maar daar moet je doorheen als je je problemen wilt oplossen.

Je hoeft niet te praten met een psycholoog. Je kunt ook naar je huisarts gaan. Je kunt ook naar een vereniging van autismespectrumstoornissen gaan. Er zijn zoveel dingen die je kunt doen.

Maar jij komt op een bdsm-forum vragen stellen over sociale omgang. Dat is net hetzelfde als ik als hetero vrouw naar een forum voor lesbiennes ga en daar vraag hoe ik het beste een man kan pijpen. Ze weten allemaal de basics, en sommigen hebben er ervaring mee, en een enkeling is misschien bisexueel en vindt het leuk, maar de meesten zullen zeggen 'joh, je zit hier verkeerd, daar weten wij niks van'. Of je krijgt de huid volgescholden. (ik heb het idee dat je vergelijkingen moeilijk vindt, klopt dat? En snap je de vergelijking?)

Hoe dan ook, ik gun het je ontzettend dat je eruit komt. Dat je lekker in je vel gaat zitten. Dat je leert omgaan met de beperkingen van je autismespectrumstoornis, dat je een betere band krijgt met je ouders. Dat je het leuk gaat vinden in je huisje en op feestjes, dat je tevreden bent met wie je nu bent.

Maar ondertussen vraag je hier steeds dezelfde dingen, en ik kan je niet helpen. Niemand kan je helpen met de vragen die je stelt over menselijke omgang of gedachten waar je last van hebt, of de relatie met je ouders te verbeteren, of je goed te laten voelen. Moet je zelf doen. En als je dat niet alleen kunt, dan moet je daar hulp bij vragen bij de juiste mensen. Want je hebt mij, en misschien wel iedereen op dit forum, uitgevraagd.

Lees je eigen vragen en posts van anderen nog eens door. Kijk wat je vragen zijn. Je kunt bij elke vraag een antwoord verwachten, of 'ik weet het niet' of een verwijzing naar wie je beter zou kunnen helpen.

[JerryM]

Aan de ene kant vraag je hulp, maar aan de andere kant wijs je hulp af, omdat je vind dat de geboden hulp niet voor jou is.
Nu kan je blijven denken dat dit het geval is, ook al heb je al 20x gehoord dat deze hulp misschien wel voor jou zou kunnen zijn, of je kan het toch een keer proberen. Want misschien hebben ze toch misschien gelijk.

Jouw vraag: Hoe raak ik van mijn paranoia verlost? is een typische vraag voor en psycholoog. Paranoia zit vaak in je hoofd, een psycholoog is een hoofd-dokter, ergo je moet in therapie.
Een psycholoog kan je aangeven of je misschien dingen doet waardoor je echt nagekeken wordt, en daarnaast het gevoel aanpakken dat je altijd nagekeken wordt.


Maar je zal er echt zelf wat aan moeten doen, en toegeven dat het niet de wereld is die moet veranderen omdat die onlogisch in elkaar zit.
De wereld is stom, maar je bent zelf stom als je blijft zeggen dat de wereld stom is en verder niets doet.

Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

[dbj]

Er zijn wel twee verschillende ´ziek zijn´ in je psyche. De ene is, voor mij: ziek, knettergek, geschift, rijp voor een gesticht, niet geschikt voor in de samenleving.
De andere is voor mij: hulp is fijn en/of nodig, maar er is niks ´mis´ met deze persoon. Hij/zij heeft hulp nodig, net als bij de gebroken arm die al werd aangehaald.

Volgens mij ziet dbj therapie als iets voor mensen van de eerste categorie die ik omschreef, terwijl Anne, Crownless en ik therapie zien als iets dat ook is voor mensen die hulp kunnen gebruiken.

Volgens mij heb je het helemaal begrepen. Dàt verschil.
Jouw gedachten klopt helemaal met zoals ik erover denk.

Wel hulp willen maar niet erkennen dat er inderdaad iets mis is, dat wordt niks. Als er niet iets verkeerd/mis/ziek is, waarom dan hulp? Soms zijn dingen niet positief.

Ook jij hebt het goed begrepen. En nog een toevoeging hierop.
Mij is al een keer de vraag gesteld of ik mijn autisme aanvaard heb. Hoezo aanvaard? Er is toch een diagnose waar het instaat.
Duidelijker kan ik niet zijn.

@ALL: mijn grote dank voor jullie bijdragen. Moet het wel allemaal 'even' op mij laten inwerken.

[JerryM]

Een diagnose hebben en aanvaarden is 1. De volgende stap is accepteren dat het een beperking in het dagelijks leven inhoudt.
Daarna is het handig als je gaat kijken welke beperkingen dat zijn, en daar aan gaat werken.

Jij merkt dat er beperkingen zijn, geeft je diagnose als verklaring, en vervolgens stop je.
Zo blijf je tegen problemen aanlopen, en veranderd er vervolgens niets.

[skaoot]

*maar op handen gaat zitten bij gebrek aan toetsenbord*

[Voleuse]

Een diagnose hebben en aanvaarden is 1. De volgende stap is accepteren dat het een beperking in het dagelijks leven inhoudt.
Daarna is het handig als je gaat kijken welke beperkingen dat zijn, en daar aan gaat werken.

Jij merkt dat er beperkingen zijn, geeft je diagnose als verklaring, en vervolgens stop je.
Zo blijf je tegen problemen aanlopen, en veranderd er vervolgens niets.

Ik kan het niet duidelijker zeggen. Een diagnose krijgen is iets anders dan hem aanvaarden. Jij begrijpt wel: ik ben autist, maar jij begrijpt niet: hierdoor kan ik dit en dit en dit niet en heb ik hulp nodig. Want jij hebt ECHT hulp nodig dbj, echt waar. Hulp die wij niet kunnen bieden.

[Peter^]

14 okt 2011: Ook denk ik dat je Asperger niet als een beperking als zodanig moet zien, vergelijkbaar met in een rolstoel zitten. Dat is iets heel anders. Jij kan, als je dat wil, heel veel leren over sociale contacten en een stuk verbeteren. Natuurlijk heb je je sterke en zwakke punten, maar het is zeker mogelijk om als persoon met Asperger redelijk normaal te functioneren in sociaal contact.

[JerryM]

auw. verandert. met een t. grom...

[Peter^]

@Jerry: beperkingen kunnen ook positieve mogelijkheden zijn ;-)