Grenzen blijven een leuk gespreksonderwerp.
Voor de duidelijkheid, hierbij sluit ik de zaken uit die de meeste mensen uitsluiten en die evengoed voor discussie op het forum zorgen
zoals kinderen, dieren.
Dat soort dingen kun je sturen ook. Er zijn ook grenzen die je niet helemaal in de hand hebt. Er zijn er die je niet weet en plots tegenaan loopt in een spel. En er zijn grenzen die je niet helemaal kunt voorkomen.
Eigenlijk heb ik niet veel keiharde 'nee's', er is zoveel wat ik wel zou willen, of ooit zou willen als ik en de Dominant elkaar beter kennen. Slaan in gezicht is dus bij mij wel echt een harde grens. Wat ik ook wel aangaf was dat ik geen blijvende kenmerken wil. Alleen kun je dat niet helemaal voorkomen
Na slaan met diverse zwepen en attributen bleek ik snel toonbaar, niks geen marks, hoe pijn het op het moment zelf ook deed. Ergens in de aanloop van een spel werd er wat gekrast op mijn rug en billen, best redelijk onschuldig toch??
Maar nu heb ik dus wel een streepjescode op mijn lijf
. Hoe blijvend dat gaat zijn, moet nog blijken.
Toch was dat een grens.
Nu heb ik afgelopen week gesprek gevoerd over grenzen. Ik denk namelijk dat er dingen zijn die ik dus niet wil om welke reden dan ook. Wat doe je dan als de ander zegt....er zijn geen echte grenzen...Dat weet je pas als je het gedaan hebt, dan kun je achteraf zeggen, dit vind ik niks, die wordt een Harde Grens.
Ik heb dingen die ik dus niet wil, omdat ik ze eng vind vooral. Dat zijn geen dingen die ik perse nooit zou willen, maar die ik nu als eng of allerengst zie. (als ik erover nadenk zijn dat vooral dingen die aankomen op heelveel vertrouwen, waaruit de ander mijn vertrouwen in hem kan merken) Nu zo'n grens overschrijden zou dus een enorme deuk in het vertrouwen geven. Volgens mij moet je daarvoor namelijk ook wel met elkaar praten, niet alleen achteraf door te vragen of het nu echt erg was en of het nu met recht een HArde Grens is. Ook vantevoren.
Klink ik nu gek?
Ik zou me al een stuk zekerder voelen als ik wist dat de ander goed wist waarin mijn NEE zat voor een handeling.
Ik twijfel nu zelf....oh hoe chaotisch ben ik toch ook.... Is dat iets waar ik nu aan denk wel een harde grens of wil ik het voorlopig niet omdat ik het mega-eng vind?? Dan is het meer een zachte grens.... en dan...is het dan zo gek dat ik erover praten vantevoren? Zodat ik zeker weet dat hij weet dat ik bang ben?
Pas nog iets gehad waarbij ik dacht... Nee, hij weet toch na de vorige keer dat ik het echt niet wil?!! Ik ben toch duidelijk geweest? Voor zover de touwen e.d. mij toestonden bewoog ik uit alle macht met lijf om duidelijk te maken dat ik echt Ëcht niet wilde. Ik zei het ook, sprak hem aan als persoon, liet de machtsverhouding vallen (ook al zou ik niks gekund hebben in die positie). Ik kon niets zien dus had geen idee of hij wel zag aan mij dat ik het meende. Ik probeerde 'iets' in zijn stem te horen. En lieve dominanten hier....je hoort toch wel aan een sub of een nee een 'nee' is? Ik kan me niet voorstellen dat mijn 'nee' in deze enige twijfel liet bestaan in duidelijkheid! Uiteindelijk is er dus niet gebeurd waar hij mee dreigde en verdorie nu nog beter weet dat hij mij ermee angst kan aanjagen :icon_sad: .
Wat als hij die grens (weer) had overschreden?
En dat is andere angst als echt angst.
In het laatste spel, of beter gezegd ná het laatste spel, was er onbewust opgeroepen angst bij mij. Dat valt niet te sturen, of de ander moet echt de tijd nemen en mij verdomd goed gaan kennen, maar bewust oproepen lijkt mij moeilijk.
Het is eng, achteraf ook heel erg emotioneel, ik ervaar het als grote impact, als heftig, als..... Het roept ook een bepaald gevoel op van herkenning en dus echte diepe angst. (waar ik nu even niet op inga)
Dit is ook angst...en toch, toch zet ik het niet neer als zijnde Harde Grens.
Wat als hij die 'grens' weer overgaat?
wat als hij die 'grens' overschrijdt.... 
van wordt*
') omdat ik goed wist dat je er bang voor was. Je gaf nadien ook aan dat als ik daarmee verder was gegaan, het het einde van het spel zou geweest zijn.
) 
