Opdrachten formuleren en de ruimte die dat geeft

[Gilraen^]

Ja dondertje is er een geweldig persoon in. En die ondeugende maar toch onschuldige blik maakt het af bij haar.

[Wever]

Ik krijg weinig opdrachtjes, en Boefje in D-modus is op zich al wat kort van stof (genre "je gaat nu naar boven, kleedt je uit, haalt je collar en boeien, en gaat op het bed zitten wachten."). Ze kent me dus wel.

En voor mij is het niet zozeer een sport wat ik allemaal kan uithalen (ik ben creatief genoeg), maar wel om het zodanig te doen dat 't haar niet frustrirriteert (in die gevallen krijg ik namelijk een dichtgetimmerde versie of - erger nog - de melding dat 't voor haar niet hoeft. Ik was toch diegene die zo graag onderdanig wilde zijn?).

Het enige voorbeeld dat ik me kan herinneren was toen ze wilde dat ik een vrouwenslip droeg. Correctie: aan deed (ze hoorde aan mijn "goed hoor" al dat ik met het dragen van een vrouwenslip geen enkel probleem heb ). Ik weet niet meer of ik dat onderbroekje daarna in mijn broekzak gestoken had of dat ik het om mijn arm gewikkeld had, maar het was - in zekere zin - precies wat ze gevraagd had.

[Sabrina]

Ik vind het heerlijk als sub om hiermee te dollen. Maar ik doe het niet altijd, wel vaak . Nee ligt ook beetje aan de dominant. Hertz houdt niet zo van rellen al vindt hij mijn grapjes wel regelmatig leuk. Dus ik ben 80% heel braaf, 10% lachen we samen om en 10% lacht hij om en geeft me toch straf omdat hij dat gewoon mag.
Vroeger was ik meer 70% zulke grapjes aan het uithalen. Dus op zich zorg ik wel dat het voor iedereen leuk blijft.

Ghehehe, heel herkenbaar . Ik ben altijd bijdehand geweest, op een leuke manier (dus niet echt rellen, wel een beetje uitdagen) en Romanticide kan dat heerlijk vinden, maar niet te vaak. Hij wil dat ik naar de geest van de opdracht handel, en een enkele keer mag ik wel naar de gaten zoeken (daar ben ik te goed in, naar het schijnt), maar wanneer het hem menens is, moet ik niet gaan dollen. Geinen op het goede moment levert me de helft van de tijd een knal op, en de andere helft lachen we samen (die 80/10/10 verdeling van Gilraen^ herken ik dus wel ). Het moet niet ten koste van respect gaan en moet niet op de verkeerde momenten gebeuren, maar goed getimed kan het ons beiden een hoop lol bezorgen.

[deugnietje]

Ik hou zelf ook ontzettend van rellen
maar ook niet de hele tijd, dan is de lol er snel vanaf voor beide partijen.
En ik probeer ook altijd rekening te houden met de stemming die er hangt, als een D niet lekker in z'n vel zit, dan heb ik er ook weinig plezier aan om de grenzen op te zoeken, daar ben ik teveel een pleaser voor.
Maar als het even kan, dan ga ik vind het heerlijk om opdrachten te verdraaien

van de week kreeg ik de vraag wat mijn cupmaat was, en dat wist ik zo snel niet uit mijn hoofd. Zei op msn: weet ik niet....
Dus ik kreeg de opdracht om naar Hunkemuller te gaan om het te laten opmeten. Tien minuten daarna was ik weer op msn met het bericht dat ik de maat wist. Huh??? hoe heb je dat zo snel gedaan? ben je al in de stad geweest?
Eh, nee, ben even naar boven gelopen, en heb het labeltje in mijn bh geraadpleegd

[curious]

ik ben ook een ster in ruimte zoeken met opdrachten.

Ik kreeg ooit opdracht hoerig rode lippenstift op te doen, omdat hij wist wat voor een grote hekel ik aan opvallende make-up heb. Dus ik in de winkel een knalrode gezocht, maar wel eentje die héél erg uitsmeert.
Dus vlak voor het naar binnengaan opgedaan .... en hem vol overgave gezoend, zodat hij ook helemaal onderzat. Was gelijk de laatste keer

Verder heb ik een keer in de trein gezeten met witte kousen. Heb een hekel aan witte kousen onder kleding. Vind dat niet mooi. Opdracht was, je hebt de hele treinreis de kousen aan. Kousen aan, broek erover ... klaar ... op het laatste moment rok aangedaan en broek uit en uitgestapt ... opdracht voldaan zonder me opgelaten te voelen.

en van Peter kreeg ik ooit de opdracht een verhaal te schrijven, minimaal 2 A4tjes en moest over hem en mij gaan. Mocht fantasie of real zijn. En dat resulteerde in onderstaande verhaal. Was ook niet helemaal wat hij in gedachten had gehad .............

Peter, Rood-ass-je en de Wolf.

Er was eens een Meneer die Peter heette. Op een vroege morgen opende hij het tuinhek en liep de grote, groene wei in. Op de tak van een hoge boom zat Peters beste vriendje, een vogeltje, en hij tsjilpte: "Het is hier heerlijk rustig."
En dat was het. Loom rekte hij zich eens uit in het warme ochtendzonnetje.

Maar die rust was maar van korte duur. Want niet veel later kwam Rood-ass-je zachtjes zingend langsgelopen.
“Goedemorgen Peter.”, klonk het vrolijk.
“Goedemorgen, lief meisje.”, zei Peter, kijkend naar het mandje aan haar arm, “Weer onderweg naar oma?”
“Nee, ik ga even naar de grote stad.”, zei ze met haar lieve stemmetje, “Wil graag wat nieuwe zwepen gaan kopen.”
“Ok, veel plezier dan. En pas op hè, de grote stad is vol gevaren voor lieve meisjes zoals jij!” zei Peter, zorgzaam en bezorgd als hij altijd is.

Rood-ass-je draaide zich glimlachend om en wandelde heupwiegend verder op haar hoge hakjes. Peters mond viel bijna open van verbazing toen hij haar zo weg zag lopen. Haar van de voorkant zo net uitziende rokje, was rondom de billen helemaal open gelaten. Hij keek recht op een paar mooie ronde en sappige billetjes.
‘Pfiet-fieewww’ klonk het hoog boven hem uit de boom.
“Ja, zeg dat wel.” mompelde Peter in zichzelf en zijn ogen bleven naar de zachte deining van haar billen staren.
Die billen hadden een enorme aantrekkingskracht op hem en hij besloot ze te volgen. Welke man was er nu niet dol op zo’n uitzicht? Op gepaste afstand volgde hij haar door het enge, donkere bos, helemaal naar de grote stad.

Hij zag hoe ze wat gewone kledingwinkeltjes in en uit liep en hij zorgde ervoor dat hij steeds op onopvallende afstand achter haar bleef. Alle mannen die ze passeerde draaiden hun hoofd nog eens om als ze voorbij gelopen kwam. Ze was ook wel een verschijning met haar lieve blonde vlechtjes, witte bloesje, strakke rok en hakjes. Maar het leukste om te zien waren de verbaasde blikken als ze de achterkant van haar rok ontdekten.
Tenslotte liep ze een winkel in met allemaal lederen kleding in de etalage. Peter gluurde door het raam of hij haar nog kon zien, maar ze was uit beeld verdwenen. Nieuwsgierig stapte hij de winkel binnen, het rook er helemaal naar leer en de geur raakte hem. Maar nog steeds zag hij Rood-ass-je nergens.

Plots hoorde hij haar lieve stemmetje van beneden komen. Hij keek om zich heen en zag achter in de hoek een trapje naar beneden. Zachtjes liep hij naar beneden, om halverwege op de trap te blijven staan. Hij had zo goed zicht op wat er zich beneden afspeelde, maar bleef zelf toch verborgen in de schaduw van het trapgat.
“Welke kan ik nu het beste nemen?” hoorde hij haar vragen.
“Ik laat je de verschillen wel even voelen.” klonk een donkere stem.
Rood-ass-je ging wat gebukt voorover staan en presenteerde haar billen aan de onbekende man. Een zwaar zoevend geluid klonk, gevolgd door een doffe plof. Dit herhaalde zich een paar keer, gevolgd door wat andere geluiden, behorend bij andere zwepen. Rood-ass-je kreunde af en toe zachtjes en begon steeds zwaarder adem te halen. Ze genoot er duidelijk van. Ook Peter raakte opgewonden van de geluiden die hij hoorde.

“Ik wil die, die en die.” zei ze toen de man klaar was met zijn demonstratie.
Voor Peter was dit het teken om zich weer zachtjes uit de voeten te maken. Hij sloop naar boven, deed nog even of hij wat in de kledingrekken aan het snuffelen was en liep toen nonchalant de winkel uit. Door de ruit kon hij zien dat Rood-ass-je aan het afrekenen was.

Toen ze even later naar buiten kwam volgde hij haar weer onopvallend. Hij snapte nu hoe ze aan haar naam kwam, haar billen gloeiden mooi rood door de opening in haar rok en hadden zo mogelijk een nog grotere aantrekkingskracht op hem. Hij was ondertussen aardig opgewonden geraakt.
Ze liepen weer door het enge, donkere bos terug. Plots bleef Rood-ass-je staan en hij zag de grote, boze Wolf van achter een boom vandaan komen. Hij kon zien dat ze in een heftig gesprek verwikkeld raakte. Hij stond te ver weg om te horen waar het over ging, maar hij begon zich toch wel zorgen te maken om dat lieve, onschuldige meisje.
Nu was Peter niet bang van de Wolf, hij had hem al eerder gevangen toen hij nog een klein jongetje was. Hij sloop zachtjes dichterbij.
Hij kon zien dat de discussie steeds heftiger werd en hij schrok toch wel toen hij de Wolf die arme Rood-ass-je ineens zag oppakken en haar aan haar haren achter zich aan meesleurde. Hij moest dat arme meisje gaan redden! In elke vezel van zijn lijf voelde hij die beschermingsdrang.

Hij volgde de twee om te zien waar ze naar toe gingen en onderweg begon zich in een plan in zijn hoofd te vormen. Hij had de Wolf al eerder gevangen met een stuk touw en keek om zich heen of hij ergens touw tegenkwam. En wat wilde het toeval, ze liepen langs het huisje van Rood-ass-je en daar vond hij haar springtouw. Snel greep Peter het stuk speelgoed en hing het over zijn schouder. Hij versnelde zijn pas om de anderen niet uit het oog te verliezen.

Ze kwamen uit bij een open plek in het bos. De Wolf liet Rood-ass-jes haar eindelijk los en ze viel zachtjes snikkend tegen een boom aan. De Wolf trok haar overeind en zette haar met haar buik tegen een boom aan, de armen om de stam heen gevouwen. Hij pakte haar mandje en begon in de inhoud te snuffelen. Zijn gemene, gele oogjes begonnen te glinsteren toen hij de zwepen vond.
“Kont naar achteren, slet.” gromde hij tegen het meisje.
Braaf deed Rood-ass-je wat haar opgedragen werd. De Wolf pakte de eerste zweep en begon stevig uit te halen op haar billen. Na een poosje stopte hij even en naderde het trillende en huilende meisje. Hij schopte met zijn achterpoten de benen van het meisje uit elkaar en voelde met een voorpoot onder haar rokje.

Peter was niet stil blijven zitten tijdens dit tafereel. Hij had de situatie goed in zich opgenomen en gezien dat de bomen rondom de open plek allemaal dicht op elkaar stonden, de takken van elke boom door elkaar heen gevlochten. Hij was in een grote boom geklommen en kroop via het dichte takkenstelsel van tak naar tak. Hij maakte gebruik van het geluid wat Rood-ass-je produceerde om ongemerkt dichterbij te komen.
Toen hij in de boom boven de twee was gekropen zocht hij een stevige tak waar hij bovenop ging zitten. Net als hij eerder had gedaan, maakte hij een grote lus in het springtouw, die hij voorzichtig naar beneden liet zakken. De lus zakte om de staart van de Wolf en Peter trok het touw aan, waardoor de lus strakker kwam te staan. In zijn hoofd begon het al te jubelen. Hij had de Wolf weer gevangen!

Maar de Wolf was ook niet dom. De vernederende tocht naar de dierentuin stond hem nog in zijn geheugen gegriefd. Dat wilde hij nooit meer meemaken!
Hij bedacht zich geen moment toen hij de lus om zijn staart heen voelde aantrekken en gaf een hele harde ruk aan het touw. Al die fitness in zijn kooi was toch niet voor niets geweest, want zonder al te veel moeite trok hij Peter zo de boom uit. Met een harde knal belandde hij op de grond. De Wolf trok hem overeind en knoopte hem snel met het touw vast aan een boom. Peter was nog te versuft van de klap om enige weerstand te bieden.
Rood-ass-je was inmiddels ook weggelopen uit de positie waarin ze stond en liep op hem toe. Ze keek Peter eens heel vernietigend aan.
“Ja dat krijg je er van als je ons stoort in onze sessie, hè.” en vinnig draaide ze zich om op haar hakjes. “Kom Wolf, we gaan wel naar mijn huis. Hopelijk kunnen we daar wel ongestoord spelen.”
Hand in poot liepen ze samen weg, Peter achterlatend aan de boom.

En Rood-ass-je en de Wolf? Die leefden nog lang en gelukkig …….

[JJV]

of liet ik het in de keuken staan Ik had toch ingeschonken?

hmm
beetje afhankelijk van mn gevoel voor humor op dat moment had betreffende sub t waarschijnlijk met handjes geboeid op de rug alsnog kunnen halen

kijken hoe lang die ruimte gezocht wordt.

[thaliya]

@ curious: leuk verhaal, haha

@ JJV: das echt super flauw.....

[JJV]

hmz, misschien taika.. maar ik heb sterk t gevoel wat Wever ook elders al noteerde.. "wie moest er zonodig sub zijn"

als ik opdrachtjes geef en ze worden .. 'bewerkt'.. waar maak ik dan opdrachtjes voor.
dan kan ik dus òf grappig terugdoen
of gewoon stoppen met opdrachtjes geven.

[thaliya]

mee eens

Het zou (voor mij iig) pas echt een probleem zijn eigenlijk als er niet op gereageerd wordt.

[puppysjors]

of liet ik het in de keuken staan Ik had toch ingeschonken?

hmm
beetje afhankelijk van mn gevoel voor humor op dat moment had betreffende sub t waarschijnlijk met handjes geboeid op de rug alsnog kunnen halen

kijken hoe lang die ruimte gezocht wordt.

Dat hebben ze mij ook wel eens laten doen, en tot grote verbazing lukt dat ook nog met handjes op mijn rug...

[petra]

oe leuk deze en leer en lees ff mee posten komt wel:-)

[juffie]

van de week kreeg ik de vraag wat mijn cupmaat was, en dat wist ik zo snel niet uit mijn hoofd. Zei op msn: weet ik niet....
Dus ik kreeg de opdracht om naar Hunkemuller te gaan om het te laten opmeten. Tien minuten daarna was ik weer op msn met het bericht dat ik de maat wist. Huh??? hoe heb je dat zo snel gedaan? ben je al in de stad geweest?
Eh, nee, ben even naar boven gelopen, en heb het labeltje in mijn bh geraadpleegd

Dat is niet wat ik bedoel met de openingsvraag, dit is een opdracht compleet negeren en zelf anders invullen. De opdracht was: Ga naar Hunkemoller en laat je cupmaat opmeten. Dat is op zich een gerichte opdracht die aardig dichtgetimmerd zit, waar je erg weinig aan kunt ontwijken.

[mej.s]

Met creativiteit kun je op vele manieren opdrachten omzeilen of een beetje (veel) naar je hand zetten. In de reacties lees ik dat dit iets is wat ook als normaal gezien wordt als het is op een juist moment. Dit voel je ook samen aan of er ruimte is. Een Dominant zal heus je handen er niet afhakken als je niet direct luistert of eigen swing geeft aan een opdracht. Dat houdt hem ook scherp met hoe hij/zij opdrachten formuleert en het verwachtingspatroon naar zijn/haar sub.

Ik moest even grinneken om deugnietje met Hunkemoller. Deze onthou ik, je weet nooit waar het goed voor is

[kitten]

Ja, want je wordt zo vaak gezegd naar de hunkemoller te moeten gaan om je cupmaat te laten opmeten, omdat je die niet uit je hoofd weet! Handig!

[JJV]

ik kreeg de opdracht om naar Hunkemuller te gaan om het te laten opmeten. Tien minuten daarna was ik weer op msn met het bericht dat ik de maat wist. Huh??? hoe heb je dat zo snel gedaan? ben je al in de stad geweest?
Eh, nee, ben even naar boven gelopen, en heb het labeltje in mijn bh geraadpleegd

Dat is niet wat ik bedoel met de openingsvraag, dit is een opdracht compleet negeren en zelf anders invullen. De opdracht was: Ga naar Hunkemoller en laat je cupmaat opmeten. Dat is op zich een gerichte opdracht die aardig dichtgetimmerd zit, waar je erg weinig aan kunt ontwijken.

vreemd genoeg zou ik, als ik de betreffende D was geweest, waarschijnlijk geen moeite hebben gehad met deze opdracht-vervorming
vooropgesteld dat mn doel was: ik wil r cupmaat weten.
als t doel was geweest: 'ik wil r zich ongemakkelijk laten voelen door zich te moeten laten meten', ja kijk.. da's andere koek. (en waren we alsnog naar een grote enge winkel gegaan onder t mom van "weet je dat wel zeker dat die bh goed zit". goeie kans dat t dan niet de hunderkoller was geworden maar een 'echte' speciaalzaak overigens, dat scheelt bij sommige dames nog wel eens een cupmaatje)

Dat gezegd hebbende... ik houd ook meer van een zelfstandig opererende sub, heb absoluut geen feeling met tpe.. want vind sommige beslissingen voor mezelf wel al lastig genoeg.
laat staan dat ik nog eens voor 2 moet gaan denken en beslissen.