Het grote TPE topic!

[Deleted User 178]

Iets wat me bijzonder intrigeert.. TPE!.. maar..

Wat is het nu eigenlijk?
Hoe vul je het in?
Waarom zou je het willen? Waarom niet?

Voor diegene die een (naar eigen ideeën) TPE hebben..
Hoe ervaar je het?
Waar loop je tegen aan?
Wat werkt wel, wat werkt( e) niet?

Brand los!!

[asti]

Ik vraag me altijd af of TPE gelijk staat aan micromanagment. Kan je een TPE hebben zònder dat de D de kleur van je sokken bepaald en of je wel of niet naar die belangrijke werkvergadering gaat of niet?

[fantashe]

Gelukkig wel! Anders is er toch geen beginnen aan zeg...

[JJV]

lijkt mij dat je op een bepaald moment afspraken 'moet' maken, of dat nou in een 'gewone' d/s is of in een TPE.
en bepaalde afspraken zullen bij voorkomende gevallen 'moeten' worden bijgescherpt.

daarnaast lijkt me dat je grosso modo dingen kunt afspreken/aanleren zodat je die dingen niet iederere dag opnieuw hoeft uit te leggen,
al kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die't leuk vinden om de kleren klaar te leggen voor de s.
maar kan me zeker ook de lol voorstellen dat de s ma-di-wo-do in sokken of ondergoed moet borduren of stempelen en zich er zo voortaan aan moet houden.

'sokken doordeweeks zoek je zelf maar uit', lijkt me overigens ook een 'power' die je eenmalig kunt aanleren/afspreken .. zonder dat t echt een TPE geweld zal aandoen.

zal overigens ook gewoon per relatie verschillen
zoals zoveel

[Zarath]

Ik heb nooit een TPE-relatie in de nauwe betekenis van het woord gehad. Maar het is altijd wel een onderwerp geweest dat me geboeid heeft en waarmee ik geflirt heb. Ik heb een tijdlang wat rondgehangen in Gorean kringen op SecondLife en wat Gorean fora gelezen (ik denk dat Gorean slavery een vorm van TPE is). En jaren geleden ooit heel veel gelezen op een forum dat destijds 'submissive women speak' heette en wat een project was van Jon Jacobs en Polly Peachum. Jon Jacobs was dan weer co-auteur van het bekende boek "Different Loving" van Gloria Brame. TPE was toen al een onderwerp dat de gemoederen aardig bezig wist te houden. En net als velen stelde ik me vragen als: hoe gaat dat in zijn werk? Hoe voelt dat? Is het haalbaar en zelfs: is het ethisch wel aanvaardbaar? Maar het bleef trekken. Intussen was me ook duidelijk dat de informatie over TPE redelijk wisselvallig beschikbaar was en dat er ook verschillende meningen over bestonden. TPE is en was bepaald niet 'mainstream' en redelijk wat TPE-koppels kozen ervoor (misschien gedeeltelijk ingegeven door de weerstand die het opriep) om maar low-profile te blijven. Daarnaast kreeg je door de air van 'heftigheid' of 'stoerheid' die om het hele topic van TPE hing, ook op een bepaald moment mensen die, zonder een TPE te hebben in de eigenlijke zin, toch zichzelf TPE-ers gingen noemen. Het meest extreme voorbeeld hiervan kwam ik onlangs tegen op een forum waarop iemand durfde beweren dat je zelfs voor de duur van één spel een TPE kon hebben.

Goed, wat is dan een TPE-relatie? Zover ik weet, beschouwen de meesten een relatie als een TPE (Total Power Exchange) als de dominante partner (vaak Master/Meester(es)) genoemd absolute macht heeft over de onderdanige partner (vaak slaaf/slavin) genoemd en de onderdanige partner absoluut gehoorzaam is aan de dominante partner. In het vervolg gebruik ik even voor het gemak telkens Meester in de mannelijke term en slavin in de vrouwelijke, maar hetzelfde kan in allerlei andere gender-verhoudingen.

In principe zou je kunnen zeggen dat de slavin geen grenzen heeft. Op de hele reeks belachelijke voorbeelden die in het algemeen hier tegenin gebracht worden (Spring je van een brug af als je Meester dat wil?) wordt vaak gereageerd met de tegenwerpingen (één of meer uit het rijtje):

- De Meester schiet er weinig mee op als hij zijn slavin doodt of beschadigt (in termen van kwijtraken, soms wordt dit zelfs uitgedruk in termen van financieel belang en/of praktisch nut, 'waarde')
- Een TPE ga je aan op basis van een langdurig besproken consensus over wat die TPE inhoudt en dus hebben Meester en slavin een 'gedeelde set grenzen' (Dit geldt niet in alle TPE-relaties zo. Soms vertrouwt een slavin er gewoon op dat de Meester een bepaalde ethiek hanteert en volgt ze hem, ofwel vindt ze letterlijk dat zijn ethiek boven die van haar staat. Voor zover wel sprake is van 'gedeelde grenzen', is het een beetje onduidelijk wat er gebeurt als er verschuivingen / verandering van mening plaatsvindt bij één van de twee of beiden)
- Grenzen worden ook nog bepaald door wetten en ethiek die voor iedereen geldig is, of je nu in een TPE zit of niet
- De Meester heeft nadrukkelijk ook het welzijn van de slavin voor ogen in de manier waarop hij haar leidt (dit geldt zeker niet in alle types van TPE, in Gorean kringen bijvoorbeeld lijkt dit heel weinig belang te hebben, buiten dat een kajira minder prettig dient als ze ongelukkig is).

Een TPE houdt vaak in dat de Meester controle heeft over alle levensterreinen van de slavin, inclusief zaken als werk, inkomen, studie, omgang met anderen enz. Deze controle is overigens vaak eerder *in principe*. Een TPE is niet per sé een vorm van micro-management waarin de Meester van 's morgens vroeg tot 's avonds laat de slavin aanstuurt. Maar het gaat er vaak meer om dat hij het laatste woord heeft. Dit houdt uitdrukkelijk echter ook in dat een Meester de vrijheid heeft om taken aan een slavin te delegeren of haar dingen naar eigen inzicht en goeddunken te laten doen. Hierin heeft een slavin dan ook niet zelden een behoorlijke vrijheid en ze zal soms zelfs eerder instructies zoeken over hoe zaken het best aangepakt kunnen worden bij andere slavinnen dan bij haar Meester (die wel wat anders aan zijn hoofd heeft).

OK, dit klinkt allemaal mooi, maar hoe gaat dat nu in de praktijk allemaal? Ik heb zelf nog maar beperkt ervaring met deze relatievorm en al helemaal niet in een samenwoon-relatie. Ik kan wel wat zeggen over hoe ik graag bepaalde dingen invul.

Een gedachte die ik ooit ergens las en die me aansprak was deze: een TPE kan beter gezien worden als een 'weg' dan als een 'situatie'. Dat heeft te maken met het woordje *total* in Total Power Exchange. Die *total* kun je in principe bijna nooit letterlijk nemen. Er zijn altijd wel situaties en omstandigheden of handelingen die zich onttrekken aan dat *total*. En wel om verschillende redenen. Sommige dingen *kun* je niet of maar beperkt overdragen (gedachten blijven vrij, hoe je beweegt of wat je dromen zijn, wat je fijn vindt en niet fijn vindt). Verder denk ik dat er op elk moment dat je ergens staat in je relatie ook weer nieuwe dingen kunt vinden die (nog) niet onder de controle van de Meester vallen en dan kun je op dat moment weer bekijken of je wilt dat dat onder de power-exchange gaat vallen en hoe. Zogezien kan een power-exchange constant evolueren in de richting van verdergaande controle (of, afhankelijk van de omstandigheden) daar weer van weg.

Dit is op zich al een heel eigen weg binnen TPE, één die in schril contrast staat met TPE-typen die als een soort decreet opgelegd worden (of overeengekomen) en er vervolgens 'opeens zomaar zijn'. Als ik bijvoorbeeld naar sommige Gorean type TPE-relaties kijk, dan zijn de Masters daar vaak weinig meer dan tamelijk bruut opererende egocentrische 'assholes' en is er weinig sprake van liefde en/of betrokkenheid tussen Master en kajira. Eerder in tegendeel lijkt er een soort van permanente vorm van vernedering (de kajira als een 'lesser species') mee gepaard te gaan. Deze stijl TPE is dan ook vaak een vorm van: "My way or the highway" en sommige Goreans spreken inmiddels in dit kader liever van een TPT (Total Power *Transfer*) dan een TPE. Maar dat is dus niet de manier waarop ik een power-exchange zou willen of kunnen beleven. Bij mij zijn liefde, intimiteit, zorg en betrokkenheid juist kern-waarden in een power-exchange.

Een belangrijk punt voor mij is wel dat een power-exchange continu doorloopt. Als ik een power-exchange relatie heb, gaat die nooit 'aan' of 'uit'. Hij is er altijd aanwezig, desnoods op de achtergrond, als smeulend vuurtje, dat altijd weer op kan flakkeren. Dat betekent dus al dat de power-exchange 24/7 is. Dom en sub zijn in een dergelijke power-exchange ook elkaars 'focuspunt'. Ik richt mijn dominantie op haar, zij haar onderdanigheid op mij. Dat is er constant. Maar dat maakt de power-exchange nog geen TPE.

Het wordt al meer TPE als ik dan, vanuit die permanent aanwezig power-exchange, samen met mijn sub ga ontwikkelen richting iets absoluters, aftastend, experimenterend. Als iets niet lukt, is dit eerder een uitdaging om te gaan zoeken naar manieren waarop het *wel* kan werken, dan dat het een 'no-go area' wordt.De scope van de power-exchange breidt zich dan ook vaak langzaam uit en gebieden die oorspronkelijk bedoeld waren buiten de D/s te blijven, vallen er steeds meer binnen en op den duur kan blijken dat zelfs denken en voelen niet onaangetast blijven door de macht van de power-exchange. Zo wordt de power-exchange op den duur steeds dieper, breder en intenser.

Dit alles is ook nu tussen mij en mijn meisje allemaal nog volop in ontwikkeling en we doen soms ook stappen terug om te zien hoe dat voelt of omdat het even wat moeizaam gaat om op een bepaalde weg voort te gaan. Misschien hebben we dan ook eerder een DPE (Develloping Power Exchange) dan een TPE *smile*. In elk geval erg spannend en ik ben heel benieuwd waar wij over een jaar staan.

[funga{MrPaul}]

ik laat mijn antwoorden op je vragen even bezinken....

Later kom ik hier zeker op terug!

funga
eigendom van MrPaul

[Sabrina]

Ik ga hier vanavond waarschijnlijk even op reageren . Romanticide en ik bewandelen inmiddels ruim anderhalf jaar de weg naar een TPE, dus het zal geen verrassing zijn dat ik het een erg interessant onderwerp vind.

[funga{MrPaul}]

Wat is het nu eigenlijk?

ik kan alleen voor mijn invulling spreken natuurlijk. Want ik heb het idee dat het net als bij de benamingen "sub" en "slavin" is, iedereen vult het op zijn/haar manier in.
Total Power Exchange - uitwisseling van macht.
Eigenlijk is het meer zo dat het een overdracht van macht is. Namelijk van de onderdanige naar de dominant toe. De dominant krijgt de volledige macht over de sub.

Hoe vul je het in?

Dat is soms lastig om te omschrijven. Misschien een paar voorbeelden: ik ontvang een bepaalde vorm van loon, elke maand gaat deze integraal naar de lopende rekening van mijn Meester - hiervan worden ook de huishoudelijke kosten en dergelijke meer betaald. Zelf ontvang ik maandelijks € 100 aan zakgeld die ik enigszins vrij kan besteden. Sommige dingen dingen van dit zakgeld moet na overleg, andere weet ik gewoon dat ik het beter niet koop (bvb nog een handtas ).
Hij bepaalt de indeling van de dag en dergelijke meer, uiteraard kan ik dingen voorstellen, de eindbeslissing ligt bij Hem.
Het enige waar ik me (in theorie) zorgen om hoef te maken, is slavin zijn.
Ook wat de kinderen betreft (ik heb twee kinderen uit een eerder huwelijk) heeft Hij - in ons gezin - het zeggenschap. Dit komt misschien heftig over, maar ik weet dat dit voor hun beter is. Zelf ben ik niet zo goed in consequente benadering en dergelijke meer. Bovendien zijn ze er beiden op vooruit gegaan sinds de relatie met mijn Meester. ik alleen had nooit de kracht gehad om tegen bepaalde argumenten van hun vader in te gaan (die nogal *ahum* conservatief is). Zo wou hun vader hun schoolkeuze bepalen, terwijl ik eerder het gevoel had van "laat die kinderen vooral zelf kiezen, het gaat om hun toekomst en biedt eventueel begeleiding bij hun keuze als ze het te moeilijk vinden".
Zelfstandig kon ik die boodschap niet overbrengen naar hun vader en hem daarvan overtuigen, met de backup van mijn Meester kon dat juist wél.
De invulling van de tpe is dus eigenlijk ook dat ik er uiteindelijk een beter mens van word :-).
Micro management doen we niet zo aan, ik kan en mag heus nog zelf keuzes maken. Alleen is er de wetenschap dat Hij op eender welk moment kan oordelen dat een beslissing van mij verkeerd was en dat er een consequentie (of straf) aan vasthangt.

Waarom zou je het willen? Waarom niet?

ik had nog nooit van een tpe-relatie gehoord en ik was nog gewoon een subje van een dominant. Tot die dominant me een opdracht gaf om eens uit te zoeken wat ik precies wou binnen een bdsm-relatie (ik was nog vrij beginnend). ik struinde het internet af en sprokkelde teksten / foto's bijeen die me aanspraken. Uit de teksten kwam naar voren dacht ik eigenlijk droomde van een tpe-relatie (daar kwam ik dus zelf achter). De dominant zocht al veel langer een vrouw die dit kon invullen en zo is het gekomen ;-).
Waarom ik het wil..... ik heb niet graag controle, ik val graag terug op iemand. Het besef dat er iemand achter me staat, dat doet me goed voelen. Bovendien ben ik niet de meest consequente persoon en had ook problemen om mijn financieën op orde te houden (dat is mooi gezegd, maar het komt er op neer dat ik in de tijd dat ik single was, niet zo verstandig met geld omsprong en een schuldenbergje veroorzaakte). Een relatie als deze gaf me juist de kracht en steun om daar wél beter mee om te gaan. Uiteindelijk ben ik zelf uit de schulden gekomen, maar niet zonder het wijze advies van Hem. Uiteraard zijn er ook anderen die dergelijk advies kunnen en willen geven, maar ik vind deze vorm nu fijner. Iemand bij wie ik gewoon mezelf kan en mag zijn. In alles.

Voor diegene die een (naar eigen ideeën) TPE hebben..
Hoe ervaar je het?

Bevrijdend. Hoe raar dat misschien ook mag klinken.
Dit is de eerste partner bij wie ik het gevoel heb dat ik écht mezelf kan zijn. Welk aspect van mezelf dat ook is. Het kleine meisje op sommige momenten, het diertje op andere en zo zijn er nog een aantal aspecten.
Bondage kan ik enorm van genieten en eigenlijk is dit een vorm van geestelijke bondage. Dat voelt gewoon goed voor me.

Waar loop je tegen aan?

Dat Hij echt heel consequent is. Heel, heel soms wil ik ook eens mijn zin doordrijven. En dat lukt dan niet.
Waar ik ook soms tegen aan loop, dat is mezelf. De "mindere" kantjes van mezelf. Soms heeft Hij bijvoorbeeld een bepaalde mening over me (dat ik een broertje dood heb aan huishoudelijk werk bvb ) en wil Hij dat ik daarin verander. Confronterend ;-)
Dan wil ik dat ook veranderen, omdat Hij het vraagt, maar dat is wel eens f#cking moeilijk.
Als laatste wil ik "communicatie" aanhalen. Zo beloofde Hij me in het begin van de relatie om altijd goed voor me te zorgen. Een aantal jaar verder blijkt dat Hij en ik een andere invulling geven aan het begrip "goed voor iemand zorgen".
Concreet voorbeeld: ik heb een aantal aandoeningen die me fysiek beperken en ook pijn opleveren. Zijn idee bij goed zorgen voor: "mijn slavinnetje heeft nu pijn, dus ga ik geen dingen met haar doen zoals bvb een zwepensessie, omdat dit op termijn juist voor meer pijn zorgt".
Mijn idee in diezelfde situatie: "ik heb zin in een zwepensessie en die leidt me ook af van mijn pijn omdat ik me dan daarop focus. Hij zou toch wel goed voor me zorgen mocht Hij dat dan ook doen.". Misschien een idioot voorbeeld, maar het illustreert wel dat er verschillende invullingen mogelijk zijn bij bepaalde termen en dat het niet altijd duidelijk is wie nu eigenlijk wat er onder begrijpt.
Nu is het in deze relatie zo dat Hij de eindbeslissing heeft, dus werk ik aan mezelf om me neer te leggen bij Zijn invulling van de termen.

Communicatie was het laatste zei ik.... maar ik wou bijna op "bevestigen" klikken om de post te publiceren, toen ik nog aan iets heel belangrijks dacht. Iets waar ik ook enorm tegenaan kan lopen: Heel graag wil ik in alles Hem plezieren, helaas loop ik dan soms tegen eigen grenzen aan. Dat doet pijn. Zo had Hij vroeger meerdere subs en eigenlijk zou Hij graag nu ook nog een sub erbij hebben. Dat kan ik niet aan. Soms wil ik dit heel graag wél kunnen, om zo bij te dragen aan Zijn geluk, maar ik heb de weg ervoor nog niet gevonden.
Hij heeft voor zich de beslissing gemaakt dat ik er niet om mee kan gaan en voor Hem is mijn geluk en welzijn belangrijk. Het hoeft voor Hem ook niet, die extra sub; zou een extraatje zijn. Maar dat extraatje weegt niet op tegen het verdriet en de pijn die Hij mij ermee zou doen.
Lief van Hem, maar toch blijft het bij me knagen. Wat zou ik graag een persoon zijn die Hem die extra sub zomaar kan gunnen.
Wie weet ooit...

Wat werkt wel, wat werkt( e) niet?

Wat niet werkt: denken dat alles vanzelf blijft gaan.
Zoals alle relaties dient eraan gewerkt te worden en is praten heel, heel belangrijk.
Wat evenmin werkt: een rol spelen of een tpe-onderdanige worden enkel om de ander tevreden te stellen; naar mijn idee is dat niet vol te houden.
Wat werkt: helder denken, goed overleggen, eerlijk zijn naar jezelf én de ander.
Cliché cliché..... maar toch is het zo.


Verder vind ik het heel moeilijk om het uit te leggen, het zit zo in alles verweven.... het gaat soms ook zooo diep.
Het belangrijkste: ik ben gelukkig en Hij is dat ook.
Misschien komt er later vanzelf nog meer.
Deze post kan jammer genoeg niet uitdrukken wat het allemaal voor me betekent en daar baal ik van. Toch zal ik hem wel publiceren (ik twijfel namelijk een beetje :-)), wie weet heeft iemand er toch iets aan.

Vragen staat vrij :-)

funga

[Deleted User 178]

Onwijs bedankt (alvast!) voor de reactie's!

@ Zarath: Ben gek op jouw posts! Zo duidelijk en uitleggend altijd!

@ funga: Heb je dan niet het idee dat je nu afhankelijk bent van jou Meester? Dat je zonder hem niet meer (goed) zou functioneren?

[funga{MrPaul}]

Heb je dan niet het idee dat je nu afhankelijk bent van jou Meester? Dat je zonder hem niet meer (goed) zou functioneren?

Elke relatie die op één of andere manier eindigt, doet heel veel pijn. Dit zal niet anders zijn.
Qua administratie en dergelijke meer zorgt Hij ervoor dat ik op de hoogte ben én ik moet ook bepaalde taken uitvoeren. Dit om te vermijden dat ik "wereldvreemd" word of dingen gewoonweg niet kan. Afhankelijkheid met beleid dus.

Verder "grap" ik wel eens dat Hij voor een vervanger moet zoeken voor mocht Hij komen te overlijden (mijn Meester is 16 jaar ouder dan ikzelf).

Ook heb ik er al uitvoerig over nagedacht: in gedachten en in gevoel is Hij altijd bij me, dus blijf ik functioneren. Mocht Hij ernstig ziek worden
of overlijden, kan ik steeds leven in de geest van hoe Hij het wil.
Snap je wat ik bedoel?

funga

[Sabrina]

Goed, ik ga ook een poging wagen...

Wat is het nu eigenlijk?
Nou ja, dan toch ook van mij maar even een definitie (voor zo ver dat mogelijk is). Ik leg het altijd heel simpel uit als "Een D/s waarin de Dominant de macht heeft om over elk aspect van het leven van de sub te beslissen". Zitten vast flaws aan, maar dat dekt voor mij redelijk de lading.

Hoe vul je het in?
In ons geval met vrij weinig micromanagement en vrij veel macromanagement. Romanticide houdt zich niet dagelijks bezig met welke kleur sokken ik moet dragen, en wordt ook al niet boos als ik het verkeerde slipje aantrek . Er zitten wel stukjes micromanagement in onze relatie, maar dat zijn dingen die eigenlijk 'ingebouwd' zijn. Zo ben ik degene die drinken pakt voor hem, zit ik altijd als een braaf en schattig Sabje ( ) op mijn kussen en niet op de bank, vraag ik toestemming voordat ik geld uitgeef aan andere zaken dan dagelijkse boodschappen, et cetera. Ik heb een heel contract vol met dergelijke afspraken/regels/hoe je ze noemen wilt .

Micromanagement is voor ons persoonlijk niet haalbaar. We hebben allebei een druk leven en hebben daarin geen ruimte om heel veel tijd te steken in zaken als kledingkeuze of kleur oogschaduw. Om bijvoorbeeld mijn uiterlijk even te nemen: Daarin heb ik geen directe regels, dat werkt voor ons niet. Daar staat tegenover dat ik wel algemene regels heb die ook op dergelijke punten toe te passen zijn. Een algemene regel bij ons is dat ik altijd rekening dien te houden met de wensen van Romanticide. Dat betekent dus dat ik zelf mijn kleding uit mag zoeken, maar daarbij moet ik wel in mijn achterhoofd houden dat Romanticide het mooi moet vinden. Op die manier omzeilen wij micromanagement maar is het toch naar zijn smaak en zijn wens.

Waarom zou je het willen? Waarom niet?
Waarom wel? Omdat het voor mij een hele mooie, intense manier is om mijn liefde naar Romanticide te tonen, dat allereerst. Daarnaast vind ik het gewoon prettig. Ik vind het een fijn gevoel dat hij altijd achter me staat, dat hij altijd op me past, niet zo zeer mijn handje vasthoudt maar wel op een afstandje toekijkt om te zorgen dat ik geen al te stomme dingen doe, dat vind ik een hele fijne gedachte. Ik heb ook het gevoel dat ik er beter door functioneer, dat ik mijn leven meer op orde heb sinds Romanticide en ik gekozen hebben om het pad naar een TPE te gaan bewandelen. Hij neemt me niet aan de hand mee, maar hij stuurt me wel en hij kan me een duwtje (of gewoon een flinke schop) in de goede richting geven, en dat kan erg prettig zijn. Soms laat hij me ook wel even zelf op m'n bek gaan, zodat ik mijn les eruit kan trekken en de volgende keer zelf kan zorgen dat ik het niet doe, maar als het om major fuck-ups gaat, grijpt hij wel in. Dat vind ik heel fijn, ik heb me nog nooit zo veilig gevoeld als ik doe sinds ik zijn eigendom, zijn (kleine) meisje ben. *toch even smelt*

Waarom niet? Omdat het een hele enge stap is, een hele enge gedachte ook. Ik leg (voor een groot deel, zie de "Spring van een brug"-voorbeelden) mijn leven in zijn handen, elke dag weer en elk stuk van mijn leven. Dat is voor mij soms toch best een realisatie die mij even kan beangstigen, en het betekent ook dat ik, misschien toch zelfs wel een stukje meer dan na een 'gewone' relatie, heel veel moeite zal hebben mezelf te herpakken als onze relatie om wat voor reden dan ook beëindigd zou worden. Dat is weliswaar niet alleen vanwege de TPE, maar ook vanwege de rol die Romanticide on the whole speelt in mijn leven, maar ook het TPE-stuk zou ik toch erg missen en zou voor mij een grote omschakeling vereisen.

Hoe ervaar je het?
Nou ja, hierin kan ik verwijzen naar wat ik eerder zei: Ik ervaar het als een heel veilig gevoel, ik heb het gevoel dat ik niet alleen sta tegenover de grote boze buitenwereld, maar dat er achter mij een grote Meneer staat die op me past , en die me ook helpt met het maken van beslissingen in mijn leven, en die zorgt dat ik de (op dat moment) goede beslissing maak, ook als ik zelf iets anders wil. Romanticide heeft bijvoorbeeld mij toch enigszins overruled in een studiekeuze, en vormt ook nu weer een doorslaggevende factor voor mij. Hij staat altijd achter me, en dat doet mij me veilig(er) voelen.

Waar loop je tegen aan?
Dat het in de praktijk best moeilijk toepasbaar kan zijn. Na een lange schooldag is het best moeilijk om te accepteren dat ik niet even lekker op de bank tegen hem aan mag kruipen (tenzij ik het lief vraag) en op zo'n moment kan ik ook wel eens even geen zin hebben om een glas drinken voor hem te pakken. De opmerking "Dat kan je zelf toch ook?" is hier, zeker in het begin, zéér regelmatig door het huis gevlogen. Stukje bij beetje gaat dat zeker beter, maar we weten ook dat we daarin nog een behoorlijke weg te gaan hebben. We zijn er tenslotte pas 1,5 jaar mee bezig! Maar kort gezegd is dat dus waar we tegenaan lopen: In theorie willen we heel veel en klinkt alles heel geweldig, maar sommige dingen zijn niet te integreren in je dagelijks leven of zijn gewoon niet haalbaar om een andere reden.

Wat werkt wel, wat werkt( e) niet?
Wat voor ons vooral wel werkt, is micromanagement beperken tot basisprincipes. Waar micromanagement nodig is, komt het er ook echt wel: Ik krijg bijvoorbeeld zakgeld om mijn uitgaven in de schoolkantine te beperken, da's zomaar een voorbeeldje van een stukje micromanagement in onze relatie. Verder proberen we het vaak toch te vermijden omdat het voor ons niet werkt, en het voor ons veel beter werkt om te werken met het eerder genoemde "Houd zijn wensen in je achterhoofd"-principe. Op die manier kiest hij bijvoorbeeld niet direct mijn kleding, maar zorgt hij er toch voor dat ik er op een manier uitzie die hij goedkeurt, die hij mooi vindt.

Wat voor ons ook werkt is héél veel praten, hoe afgezaagd dat ook moge zijn. Evalueren en reflecteren, het klinkt haast als mijn studie . Willen we een nieuwe regel invoeren, dan gaat dat gepaard met heel veel praten over hoe het ons bevalt, welke valkuilen we erin tegenkomen, wat minder gaat, of we er happy onder zijn, etc. Datzelfde geldt ook voor bestaande regels, al is het daarin wat algemener. Als één van ons niet zo happy meer is met de manier waarop dingen gaan, dan wordt dat besproken. Romanticide hoeft niets te doen met mijn mening, maar als ik valide argumenten heb waarom iets voor mij niet werkt ("Ik heb er geen zin in" doet 't meestal niet zo goed ), neemt hij dat toch bijna altijd wel mee.

Da's sowieso toch wel een stukje van mijn motivatie om dit aan te durven (het is voor mij persoonlijk wel een kwestie van durven ja, maar da's ieders eigen ervaring), ik durf het alleen omdat ik weet dat Romanticide heel veel van mij houdt, heel veel om mij geeft en mijn best interest altijd in mind houdt. Anders zou ik het niet kunnen en niet willen, waarschijnlijk.

Oops, iets te lange post . Ik hoop dat het je vragen een beetje beantwoordt, tippi!

[asti]

hee wat een fijne uitgebreide antwoorden hier! Zoals jullie het definiëren is TPE ook zeker iets dat ik nastreef, hoewel ik merk dat ik het vooral gewoon 'D/s' noemde omdat ik TPE zo met compleet micromanagment verbind. Hoe dan ook een zoektocht, zowel persoonlijk als met z'n tweeen. Ik vind het een van de mooiste relatievormen, dat zeker.

[Sabrina]

@asti: Dat is ook de associatie die ik er eerst mee had. Wij riepen in het begin zelfs vaak "24/7 lijkt me wel tof, maar TPE niet. Bah, dan moet je elke dag gaan zeggen welke kleur sokken ik aan moet. Blegh!" maar wij zijn er gaandeweg achtergekomen dat dat helemaal niet per se hoeft . Sterker nog, de meeste stellen met een TPE die ik gesproken heb, hebben het niet zo op micromanagement. Ik hoor regelmatig dat mensen (net als wij) ervoor kiezen basisprincipes te hanteren en vanuit die principes keuzes te maken als sub zijnde.

[wandering]

Mooie antwoorden! Erg interessant om te lezen.

Ik heb op dit moment geen enkele behoefte aan een TPE relatie, maar erover nadenken is wel leuk. Op een bepaalde manier fascineert het idee me wel, maar ik betwijfel of ik het zelf zou kunnen. Het idee van me totaal overgeven, zoveel vertrouwen in hem hebben en zo veel van hem houden dat ik mijn hele leven in zijn handen durf en wil leggen vind ik heel erg mooi, een mooie manier van liefde tonen zoals Sabrina zei. Ook lijkt het me heel erg fijn als er iemand achter me staat als een soort van leidende hand die over mij waakt en die bepaalt wat ik moet doen. Het idee dat je er niet alleen voor staat, maar dat je D er altijd is. De onderdanigheid en het machtsverschil vind ik daarin ontzettend interessant.

Echter vraag ik me af of zoiets voor mij haalbaar zou zijn. In theorie klinkt het heel mooi, maar of ik het in de praktijk ooit zou willen weet ik niet. Ik denk dat ik op momenten echt wel naar gelijkwaardigheid zou streven. Onderdanig zijn is leuk, maar altijd?? Ik heb er nu al af en toe moeite mee omdat ik soms gewoon gelijk behandeld wil worden, me niet minder wil voelen dan hij, en omdat ik flink koppig kan zijn. Hoe is dit voor subs in een TPE? Heb je er af en toe niet eens genoeg van zo behandeld te worden? Ben je het wel eens niet eens met een regel of iets wat je op dat moment moet doen, en hoe reageer je daar dan op? Gehoorzaam je dan toch?

En hoe is dit voor de Dominant? Wat vind je zo leuk aan een TPE? Is het niet een enorme verantwoordelijkheid die je neemt? Is het soms wel eens te zwaar om die 'last' te dragen? Ben je het wel eens zat om altijd maar dominant te zijn in alle aspecten van het leven van de sub, of geniet je juist van die macht?

[artemis]

mooi topic!
In mijn ogen heb ik met mijn Lief geen TPE, gewoon omdat het me niet haalbaar lijkt. Noem het dan wat wij hebben een 24/7, maar als ik dit hier zo lees komen er wel een hoop dingen overeen. Ik vind het een mooie vorm van een D/s en als je het goed aanpakt kan het een hoop rust geven in mijn ogen. Communiceren is wel 1 van de belangrijkste dingen in dit soort relaties. Ik vind het mooi om te lezen hoe anderen hier mee om gaan.