Volgen of verzetten?

[juffie]

Vraagje.

Over het algemeen als ik sub, doe ik braaf wat er gezegd wordt. Immers, ik wil het zelf ook gewoon graag, vind het geil, stuiter, ben er aan toen enzovoorts. Toen ik nog met CraZaay speelde hoefde hij met mij geen strijd te voeren om me in een bepaalde houding te krijgen, of om me te boeien ofzo. Soms vervloekte ik mezelf daarom weleens, zo van: 'Ik lijk wel gek, ik zorg er zelf voor dat hij me zo optimaal mogelijk kan pijnigen/gebruiken.' Maar, als ik sub, dan ben ik meestal lief en aanhankelijk enzo en wil ik het zo goed mogelijk doen allemaal.

1 keer heb ik tegengestribbeld. Ik hield mijn benen stijf gesloten (en ik won), CraZaay kreeg ze niet open. Op de een of andere manier wilde ik toen een strijd. Of was ik opstandig.

Hoe zit dat bij jullie? Volg je de instructies van je D. op en probeer je een zo lief mogelijke sub te zijn? Of verzet je je juist en wil je dat de D. jou overmeestert? (What's in a word) En geef je je dan na de strijd over?

[fantashe]

Afhankelijk van wat de Dom wil. Van nature ben ik wel een strijdleveraar. Zeker als er geen sprake van een D/s is. Dan mag je eerst bewijzen dat je het verdient dat ik me aan je overgeef.

Daarna wordt het anders. Wil de Dom een wat opstandigere sub, dan kan dat. Deze wil dat niet. Geen verzet. Gewoon overgave. En dus krijgt hij dat. Eerst dacht ik dat dat verder van me af stond. Nu na bijna 3 jaar besef ik pas hoe het me verrijkt heeft. Dieper, intenser, omdat die strijd er niet is.

Ook in andere contacten heeft het zijn weerslag gehad.

Hij overwint me niet... ik overwin mezelf... door mee te gaan.

Leuke vraag trouwens!

[Voleuse]

Ik ben meestal braaf, maar ik mopper wel. Als het pijn doet zeg ik wel DAT DOET PIJN HOOR!?
Maar als hij zegt dat ik iets moet doen zal ik niet weigeren.

Overigens vind ik (fysiek) overmeesterd worden ook heerlijk. Maar om dat te bereiken ga ik niet tegenstribbelen (dat voelt een beetje krom). Ik wacht gewoon tot hij zo geil wordt dat hij vanzelf gaat duwen en trekken.

[oda]

@fantashe: 'gewoon overgave'? Hoe lang heb je daarover gedaan?
Ik wil me graag overgeven, ik doe hartstikke mijn best. Maar tot nu toe gaat daar wel een strijd aan vooraf. Ik verzet me, met vechten, met grapjes, met zwijgen, met verstoppen, met afleiden...op alle mogelijke manieren. Ik moet voelen dat hij sterker is.

[fantashe]

En daar geef je dus zelf al het antwoord.

En daarbij... ik wil me helemaal niet verzetten. Ik heb toch zelf 'besloten' sub te zijn? Dus waarom dan verzet?

Dat bewaar ik inderdaad wel voor de onderzoekende fase... kun je me wel aan? Maar daarna...

(Ik ben echt vreselijk braaf)

[Wever]

Ik heb momenten van beide.

Als ik echt loop te stuiteren (op de negatieve manier), dan ben ik heel meegaand als er wat met me uitgestoken wordt. Als het echt erg is zal ik er zelfs om vragen.

Mezelf verzetten doe ik dan weer eerder als ik echt goed in mijn vel zit. Een beetje tegenspartelen, wat aanklooien, dat soort dingen. Boefje weet dat als ze iets zegt, ik het zal opvolgen. Maar tot die tijd wil ik wel eens dingen verkeerd interpreteren, proberen wegkruipen of haar handen proberen wegduwen.

[tessie]

Bij mij is het meestal wel verzetten. Zeker in het begin. Ik wil wel zeker weten dat iemand me aan kan. En pas als ik dat zeker weet dan verandert het in volgen. Maar zolang ik het niet zeker weet, doe ik niet braaf wat er gevraagd word.
Ja... kutsub he?

[phedre]

als ik besluit iemands sub te worden, heeft hij al bewezen mij aan te kunnen, of mijn overgave waard te zijn. Dus als sub zal ik me niet verzetten, dan heb ik de keuze al lang gemaakt en is dat dus niet meer nodig.

[Hecubah]

Het is afhankelijk van de persoon en de situatie. Ik heb een tijdje een Domme en dom gehad, en bij haar was ik lief, volgzaam en onderging ik alles, en bij hem leverde ik altijd een strijd. Het werkte, want het paste bij de personen. Zelf vind ik het heerlijk om wat meer strijd te leveren, vooral omdat ik altijd al van fysiek 'stoeien' heb gehouden. Ik vind het heerlijk om dan te worden overmeesterd. Maar qua mentale spelletje kan ik mij prima overleveren aan iemand, zolang ik er achter sta. En dat kan wanneer ik iemand vertrouw. Vertrouw ik iemand niet (is het door persoonlijk, of door onbekwaamheid), dan kan ik mij niet helemaal geven, wat dan ook blijkt uit mijn gedrag. Maar vaak is het dan ook niet het fysieke stoeien, maar mij gewoon niet kunnen overgeven, en daardoor bijdehand worden of wegtrekken.

[mej.s]

als ik besluit iemands sub te worden, heeft hij al bewezen mij aan te kunnen, of mijn overgave waard te zijn. Dus als sub zal ik me niet verzetten, dan heb ik de keuze al lang gemaakt en is dat dus niet meer nodig.

Deze herken ik!
Maar soms is rellen, tikje verzetten als voorspel zeg maar ook heerlijk. Ik vind het heerlijk om uit te dagen en dan genadeloos te verliezen want dat wil ik ook. Weerstand heb ik vooral gehad toen ik 4 jaar geleden weer in aanraking kwam met BDSM. Dat heeft wel een tijd geduurt maar nu is het er niet meer. Waarom verzetten als je het lekkerste gevoel hebt en krijgt.

Maar wat ik merk is dat het netjes en direct volgen bij een Dominant niet zo makkelijk valt. Een deurmat hebben ze al en willen ook in hun mood komen. Nu kan een trigger van alles zijn. Een oogopslag of bijdehande opmerking kan al genoeg zijn.

[Gilraen^]

Ik ben grote fan van fysiek stoeien, van wisselwerking. Ik zal vaak uitdagen, reageren. Nooit onrespectvol. Maar wel de D "wakker" houden. Doen wat ie vraagt, maar niet altijd wat ie bedoelt.
Vind het ook heerlijk om dan overwonnen te worden, dat ie me te slim af is,... Maar stiekum zit ik me altijd af te vragen of ie het wel leuk zou vinden. Als ik nog maar twijfel, laat ik het klieren achterwege. Meer een rellerige braafsub ofzo dus

[Avery]

Wat Gilraen^ zegt; ik ben gek op stoeien en op mijn lazer krijgen. Maar misschien soms wel wat onrespectvoller dan zou horen.. Ik vind het gewoon top om overwonnen te worden, maar als ik in een subbige bui ben volg ik alles op. Is soms nog een beetje een drempel. Follow the leader

[voetsletje]

als ik besluit iemands sub te worden, heeft hij al bewezen mij aan te kunnen, of mijn overgave waard te zijn. Dus als sub zal ik me niet verzetten, dan heb ik de keuze al lang gemaakt en is dat dus niet meer nodig.

Jee, hoe logisch ook. Zo had ik t nog niet bekeken, maar ik kan deze mening wel delen.

[wandering]

Mooi uitgangspunt phedre. Zo denk ik er in principe ook over. Toch is er af een toe wel eens een stemmetje in mij die zegt: "waarom kom je niet voor jezelf op? Waarom laat je je zo gebruiken? Waar ben je eigenlijk mee bezig?! Laat je dit zomaar gebeuren?" en dan ga ik dus tegen hem in. Plus natuurlijk dat een beetje stoeien soms gewoon leuk is en hij dat zelf ook vindt, als hij het niet zou willen zou de lol er snel vanaf zijn en zou ik het denk ik niet meer doen. Als die 'voorfase' waarbij ik tegendraads ben dan voorbij is ben ik meestal wel zo subbig en braaf als het maar kan.

[phedre]

het stoeien binnen een spel zie ik niet als verzetten tegen het sub zijn.. dat is gewoon lol maken samen:)

en geloof me.. ook hier knalt het wel eens hoor, hier is ook best wel eens ruzie of zijn er woorden of wil ik dingen niet die hij wel van plan is. Dat ik volgzaam ben, wil niet zeggen dat ik nooit tegengas geef. Maar er is absoluut geen!! verzet tegen het 'zijnsub zijn'. Wel soms tegen zijn mening/idee van het subzijn en/of tegen een opdracht