BDSM, Horror en Gore

[Wever]

Dit is een cross-post van een draadje dat kortgeleden actief was op samarium (leden van dat forum kunnen dit linkje volgen). De OP daar schreef het al erg helder, dus ga ik het gewoon even quoten:

Laatst sprak ik met een aantal vrienden over horror en gore films en hoe verschillend mensen hier op reageren. Een vriend kwam met de theorie dat mensen zich in eerste instantie altijd in het slachtoffer verplaatsen, maar dat dit niet lukt als de gore te gruwelijk is. Dan gaan mensen er op verschillende manieren mee om: of ze draaien het hoofd weg en rennen de bioscoop uit, of ze kiezen ervoor om zich te identificeren met de dader, de sadist. Dit verklaart ook waarom een groep mensen gore humoristisch vindt en erom moet lachen: ze kijken mee vanuit de ogen van de veelal psychotische dader.

en ook de vragen zijn wel interessant:

Of de theorie echt veel merit heeft weet ik niet, maar ik vind het wel interessant om aan jullie (als sadisten, masochisten, hoewel van een andere orde dan in de meeste slasher films) te vragen hoe jullie reageren op gore in films. Reageren de dominanten over het algemeen anders dan de subs? Identificeer je je met het slachtoffer of de dader? Kijk je het graag of juist niet? Kun je iets extreems als bijvoorbeeld de Saw franchise ook opwindend vinden?

Veel heb ik er niet aan toe te voegen. Behalve misschien dat je psychologische horrorfilms hier even buiten beschouwing mag laten (the eye, blair witch project en dergelijke). Het gaat dus over de films waar de ledematen en emmers bloed bij wijze van spreken in het rond vliegen.

Dus...meningen?

[Gilraen^]

Ik kijk zo films niet want dan heb ik gegarandeerd nachtmerries als ik uberhaubt al slaap. Heel soms als het echt moet en enkel op voorwaarde dat ik niet alleen moet slapen erna. Thrillers vind ik dan weer wel leuk maar ook extreem eng en kijk ik ook enkel als ik niet alleen slaap. Ik ben een watje

[Lucifer Morningstar]

Ik ben een sadist en pijn, tranen, striemen, blauwe plekken vind ik leuk. Zelfs de wat extremere vormen van BDSM spreken me wel aan. In mijn fantasiën gaat het zelfs allemaal nog een paar stapjes verder. Toch heb ik weinig met horror en gore vind ik al helemaal niks aan. Saw heb ik wel wat stukjes gezien, maar dat is aan mij niet besteed en zal ik ook verder niet gaan bekijken. Ik identificeer me overigens niet met de dader en ook niet met het slachtoffer. Ik zit er gewoon als toeschouwer en dan denk ik: "gadverdamme!!!!!". De meeste SM-films of filmpjes vind ik overigens ook niet boeiend. Zelfs al gebeuren er dingen die ik om te doen wel erg leuk vind.

[Ravelijne]

Ik ga maar gewoon even plus-eenen: wat LM zegt. Met uitzondering van zijn laatste 2 zinnen, sommige SM-filmpjes vind ik wel leuk en/of opwindend om te zien. Oh, en ik heb geen stukjes van Saw gezien. Maar de rest: ja, dat.

[wandering]

Ik ben er dol op. Het liefst zie ik de meest extreme (geacteerde, uiteraard) martelingen duidelijk en gedetailleerd in beeld. Ik ben gefascineerd door de handeling, wat dat met het lichaam doet en de reactie erop, gefascineerd ook door de macht die de dader op dat moment heeft, dat hij de meest gruwelijke dingen zou kunnen doen en ze ook doét. Ik identificeer me in enige mate met het slachtoffer, want ik bedenk me op dat moment vaak hoe het voor mij zou zijn als ik daar zou liggen, als ik ontvoerd zou worden, overgeleverd aan het sadisme van de dader. Soms kan ik dat best een opwindend idee vinden, hoewel ik natuurlijk niet zou willen dat m'n arm afgehakt wordt of er naalden door m'n oog worden gestoken. Heb eens een Japanse film gezien die gaat over hoeveel pijn een vrouw aan kan, de film speelt zich alleen maar af in die ruimte, en het enige wat je ziet zijn de martelrondes waarbij steeds iets anders centraal stond, het één nog walgelijker dan het ander. En ik vond het bloedgeil, hoewel het ook wel walging en een hoop medeleven voor het slachtoffer in me oproept, maar ik heb gefascineerd zitten kijken. (The Devil's Experiment van the Guinea Pig Series) Nog mooier vind ik het als er ook een seksueel aspect in zit, zoals verkrachting met geweld. De echte gore waarbij het bloed en de ledematen je in het rond vliegen vind ik dan minder boeiend, dat is gewoon te nep en daardoor moet ik lachen, niet omdat ik me identificeer met de dader oid. Ik krijg graag het idee dat wat ik zie echt zou kunnen gebeuren, anders is het niet spanend meer.
Ik wilde wel eens zulke films met Lucifer bekijken, maar hij wilde er niks van weten. Dan zei ik: "hoe kan dat nou, je bent toch sadist, dan vind je dit toch ook leuk??" Maar zo werkt dat dan dus toch niet.

[juffie]

Wat wandering zegt heb ik dus juist net andersom. Soms kijk ik dingen wel gefascineerd, maar ik identificeer me juist heel erg met het slachtoffer en ik kan er dus niet naar kijken uiteindelijk. Ik betrek het op mezelf, krijg weke onderbuik gevoelens en zulks meer en het beeld blijft me voor ogen staan. En dan droom ik er weer van.

Elite pain bijvoorbeeld, vind ik ook afschuwelijk. Die schreeuwen en gillen gaan bij mij door merg en been.

Dus nee, bedankt, niet mijn genre.

[cmeermin]

Films als 'Saw' vind ik vreselijk. Daar kan ik echt niet naar kijken en ik krijg er zelfs een gevoel van boosheid bij: Wie bedenkt nou zoiets
Van sm-films weet ik niets, ik heb er nog nooit een gezien. Haha, geloof me maar Ik wacht nog op enige inwijding

Doe mij maar een 'hardcore' EHBO programma, dat doet me soms dus wél wat . Omdat het écht is, de pijn is echt, het bloed is echt, om nog maar te zwijgen over de eerste-hulp artsen die soms bijzonder daadkrachtig (dominant en sadistisch) optreden. Of juist heel erg lief en geruststellend zijn.

Ik geloof dat ik toch een aardig Medical-play kantje aan het ontwikkelen ben

[flamejacky]

Hmm... Mijn vriend vind de saw serie wel leuk en moet er gewoon om lachen, maar denk niet dat ier er bepaalde gevoelens bij heeft.
Zelf vind ik er niet veel aan, maaar als er vrouwen vastgebonden zitten of iets dergelijks dan gaat er wel een kriebeltje door mijn buik ja.
Voor de rest heb ik zoiets van pfft wat een nep zooi saaaaaai.

Doe mij dan maar liever een psygologische horror als ik kan kiezen (white noise, mirrors oid)

-xxx- jacky

[justes]

The cell is ook zo lekker
Ik ken Saw wel, heb ze allemaal gezien. Heerlijk! Ik kan me uitstekend verplaatsen in de rol van slachtoffer, zeker omdat me van Hogerhand dan nog wordt ingefluisterd: Stel je eens voor dat ik dat met je doe.

Heerlijk om over na te gruwelen

[Salomo]

De eerste horror en gore film: "Two Thousand Maniacs".
Een klassieker.

[ruby-vita]

Ben ik de enige die steeds BDSM en Gonnoroe leest in de topic titel?

[gerrie]

Verder dan goeroe was ik nog niet gekomen...

[mili]

Ik kijk zo films niet want dan heb ik gegarandeerd nachtmerries als ik uberhaubt al slaap. Heel soms als het echt moet en enkel op voorwaarde dat ik niet alleen moet slapen erna. Thrillers vind ik dan weer wel leuk maar ook extreem eng en kijk ik ook enkel als ik niet alleen slaap. Ik ben een watje

Hahah ik sluit me hierbij aan. Mn Mr is een liefhebber van de Saw reeks en alles wat daarop lijkt..maar ik kan er niet tegen
Thrillers wel heel leuk om te kijken en te lezen maar liever niet als ik inderdaad alleen moet slapen haha want dan lig ik de hele nacht wakker met de lampen aan

[Wever]

Damn...open ik hier een topic en vergeet ik vervolgens totaal om mijn eigen mening erin te posten.


Enfin: die is natuurlijk niet zoveel anders als dat ik op samarium ook had:

Voor mij hangt het veel af van de setting.

Als het echt over the top is (grindhouse, B-film horror, teener slasher, zombie flicks), dan is het gewoon humor. Meer zelfs: vaak hoop ik stiekem dat er nog veel meer geslacht wordt dan er al gebeurd (final destination 2 was zo'n misbaksel: ik blijf er trouwens bij dat 'de dood' gewoon de goeie is in die films).

Psychologische of "realistische" horrorfilms zijn lastiger. Ook al omdat er daar niet "zomaar" een sadistische dader lekker staat te grijnzen. Paranormal activity, the eye, ringu...als er geen duidelijk aanwijsbare sadistische dader is wordt het nogal moeilijk identificeren daarmee.


De saw-films liggen een beetje tussen die twee in. enerzijds is er wel de grote hoeveelheid gore, maar anderzijds doet jigsaw het niet zomaar voor zijn plezier. Je kan daar natuurlijk met een "who cares?" op antwoorden, maar dat verpest het voor mij. Het is een interessant personage (al was het verhaal na één film wel afgelopen en is de franchise nu tot in het belachelijke uitgemolken), maar ik identificeer me in die films met niemand (oké: uitzondering is die chick die naakt en geketend in de vriezer met water besproeid wordt...dat is natuurlijk pure BDSM-snuffporno, en dus absoluut geil ).

Ik moet ook zeggen dat op samarium de tendens heel anders verliep. Daar leek de OP wel min of meer enige waarde te hebben, afgaande op de reacties. Vandaar ook dat ik het hier herpost had. Maar zoals reacties hier laten zien betekent een paar mensen voor wie het opgaat nog niet dat de theorie (als je 't zo wil noemen...het was niet gewichtig bedoeld) ook waar zou zijn.