Vernedering hoe wat waarom

[Lucifer Morningstar]

Ooit ben ik begonnen als sadist. Het hele D/s gedeelte vond ik minder interessant. De ander pijn doen, daar haalde ik mijn kick uit. Later is dat langzaam gaan verschuiven. De D/s elementen werden belangrijker net als het psychisch/emotionele deel van het spel. Sinds een paar jaar ben ik nogal into vernedering.

Ik ben bezig een verhaal te schrijven waarin vernedering (weer) een belangrijke rol speelt. Maar dit keer voor het eerst vanuit mijn eigen perspectief als Dominant. Naast wat ik doe dus ook wat ik ervaar, hoe ik het beleef en welke emoties erbij komen kijken.

Toch vind ik het een spelsoort die soms lastig te begrijpen is. Eigenlijk vind ik iemand emotioneel pijn doen nog leuker dan fysiek. Voor mijn gevoel gaat het dieper en is het intenser. Waarom zou je iemand van wie je houdt willen vernederen, hoe kan je dat nou doen? Het lukt me op zich prima, zeker als ik zie dat de ander er ook van houdt. Maar het roept wel tegengestelde emoties op.

Van de subkant snap ik nog minder wat er leuk is aan vernedering. Fysieke pijn om te pleasen of omdat de stoffen die bij pijn vrijkomen lekker kunnen zijn, dat snap ik. Maar het gevoel niets te zijn of waardeloos te zijn of een schaamtegevoel bijvoorbeeld? Waarom zou je dat willen? Waar zit het leuke/lekkere?

En dominanten, wat is er leuk aan om je sub te vernederen? Wat zorgt voor de kick? Welke emoties roept het op en hoe ga je daarmee om? En wat doe je dan zoal?

[kitten]

Als sub: ik zou willen dat ik het je kon uitleggen, maar ik word er gewoon week van. En verliefd! Kriebels in mijn buik...

Als Domme: macht! Een rush! Ik voel me dan zo übergroot!

[cmeermin]

Wat het eerste in mij opkomt is dat het veel moeilijker voor een Dom is om mij emotioneel pijn te doen dan fysiek. Mij fysiek pijn doen is niet zo moeilijk toch? Kwestie van een paar klapjes of wat dan ook. Zodra ik emotioneel geraakt word en daar pijn van heb, betekent het dat iemand héél dichtbij is gekomen, dat iemand iets heeft doorzien, of doorgeprikt heeft. Iets wat ik niet zomaar prijs geef. Daar moet iemand moeite voor doen. Iemand moet zich interesseren voor je, je proberen te peilen, aan te voelen. Nou, alleen dat al is

En er komt vast nog wel meer, maar nu ga ik koken

[juffie]

Als sub: Het écht klein en waardeloos voelen. Het gevoel en de gedachten dat ik écht waardeloos ben, en dat ik nauwelijks de moeite waard ben. Hoe weinig er dan van je overblijft... Spreekt voor zich dat naderhand de D zeker weer moet werken aan opbouw van je eigenwaarde enzo. Nazorg is onontbeerlijk.

Als Dominant: Dat wat kitten zegt. Ik voel me zo gigantisch groot dan; ik ben ook echt een enorm kreng dan. Ik heb weleens tegen Jerry gezegd dat als hij met mij zou omgaan zoals ik het met hem doe op het gebied van vernedering, dat ie dan allang tegen een stopwoord was aangelopen. Ik geniet van zijn blik, die angst, dat *ik* dat met hem doe.

Ik moet erbij zeggen dat ik als sub niet zoveel met vernedering had voordat ik Jerry kende, ik vind het nog steeds een lastig ding waar ik erg mee stoei. Ik vind de lichamelijke kant van spelen vaak leuker. Jerry heeft wel meer met vernedering, dus vandaar dat ik ook stapjes ben gaan zetten, en ik moet zeggen, vaak zijn de spellen waarin vernedering voorkomt wel diepgaander en heftiger.
Ik kan oprecht bang voor Jerry zijn.
Maar nogmaals; met de juiste nazorg en Jerry's 'Ik ben zó trots op je' kan ik de wereld weer aan. Cliché misschien, maar voor mij werkt het soms wel zo.

[fran]

Spreekt voor zich dat naderhand de D zeker weer moet werken aan opbouw van je eigenwaarde enzo. Nazorg is onontbeerlijk.

Als sub:
Wat een vreselijk lastige vraag. De fysieke pijn. Dat is inderdaad makkelijk uit te leggen. Maar de vernedering, ik snap het ook niet helemaal.
In mijn geval geniet ik van het niets zijn, geniet ik ervan dat ik er niet toe doe. Wat ik wil niet belangrijk is. Ik ben er om mijn Meester de dienen. Voor zijn genot en plezier. Niet die van mij. Ik ben er om mee te doen waar mijn Meester zin in heeft. Pijn, gebruikt worden, het is zijn feestje. En ja, zoals juffie schrijft, dan is nazorg wel belangrijk.

En dan de schaamte. Schaamte voor mijn geilheid. Schaamte dat ik geniet. En dan de reactie daarop. Ik zou zo graag door de grond willen zakken en verdwijnen. Vreselijk gewoon.

Maar echt snappen doe ik het niet. Maar dat hoeft toch niet.
Vraag niet hoe het kan, geniet ervan!

Lieve groet,
musje

[colet]

Zodra ik emotioneel geraakt word en daar pijn van heb, betekent het dat iemand héél dichtbij is gekomen, dat iemand iets heeft doorzien, of doorgeprikt heeft. Iets wat ik niet zomaar prijs geef. Daar moet iemand moeite voor doen. Iemand moet zich interesseren voor je, je proberen te peilen, aan te voelen. Nou, alleen dat al is

Heel offtopic, maar dát is nu precies mijn kick. Dát was de charme, de aantrekkingskracht van de BDSM voor mij. De reden van willen spelen. Nee, de droom die ik droom. En soms, soms lees je dan ineens dus wel weer dat dat bestaat, dat er Doms zijn die dat kunnen en doen...

Ontopic: Ik sluit mij dus aan bij cmeermin.
Verder is vernedring soms wel moeilijk uitleggen, als je nog in je koffie-fase zit. Er zijn zoveel manieren! En ook manieren die fout kunnen uitpakken. :S
Maar een Dom die ergens heenwerkt, je goed kent en die mij inderdaad op dat randje krijgt van spel/vernedering en dat ik bijna of helemaal kwijt ben....wow...*stil is*

De nazorg is ook belangrijk. Laten we dat zeker niet vergeten. Het is fijn als iemand je zo ver weet te krijgen en je zo diep kan raken, maar dat lukt een ander geen tweede keer als die genoemde nazorg niet afdoende is. Daarna het afdoen met simpel zeggen "dat het toch maar een spelletje was" hmmm Dat is te weinig als ik tien minuten ervoor nog als een dweil op de grond lag en gebroken was, niks meer waard...... Er is een zekere bevestiging nodig achteraf.

~~
Ik zat nog eens na te denken....
Waarom...waarom... Dat is dan wat cmeermin al aangaf, maar mag ik wat toevoegen? Ja, dat iemand je zo wil peilen, zich wil verdiepen in jou, zo bezig is met jou....dat is een flow/rush, een droom dus.
En misschien is de toevoeging dan in mijn geval, dat ik niet zo makkelijk iemand toesta mij zo te peilen....Dat is slechts aan weinigen voobehouden, om mij zo te raken, maar als iemand dan eenmaal dat onwijs kwetsbare stukje colet mag zien, voelt....dat is best een kwetsbaar moment ook ja. En ontiegelijk moeilijk uit te leggen wat dát met je doet!

[Crownless]

Vernederen is ook wel mijn kick. Ik vergelijk het wel eens met een douche voor mijn eigenwaarde.
Soms sta je onder de douche, en het water is net niet warm genoeg. Je kunt de hete kraan wat verder open draaien, maar je kunt ook de koude wat verder open draaien. Dat is naar, en koud, maar als die dan weer dicht gedraaid wordt, is het water wat je net nog te koud vond lekker.

En soms is het gewoon lekker om je rot te voelen. Er is iemand die bepaald wat je waard bent. En dat schept ergens wel rust. Het boeit niet wat je bereikt hebt, of waar je in gefaald hebt. Op dat moment, samen met je dominant, is hij alles en jij bent niets. Waardeloos. Je kunt niets, je mag niets, je hebt geen verantwoordelijkheid, je hebt geen issues. Je. Bent. Niets. Een speeltje voor die man (of vrouw) die daar boven je uit torent.
En die uiteindelijk je beloont. Voor het gewoon zijn wie je bent. Of het nou binnen het spel is door kleine opmerkingen als 'goh, je kunt blijkbaar toch iets', of tegen het einde 'ik ben trots op je' of na afloop 'wauw, dat was awesome, ik hou van je'. Beloning. Omdat je gewoon was wie je was. Omdat je het spel meespeelt. Omdat je, ondanks dat je 'geen keus' had, je er was en meedeed.

Daarnaast, het is aandacht. Van iemand die je op een of andere manier tof vindt. Wat cmeermin al zei, iemand die de moeite neemt om je te doorgronden, om je af te breken. Aandacht is geil. Ook al is het vernederende aandacht.

Ik denk niet dat ik vernedering zou trekken zonder de twee bovenstaande dingen. Ik weet het wel zeker eigenlijk.

Als dominant vind ik het awesome. Psychische pijn is veel pijnlijker. Ik hou van twijfels teweeg brengen. Nare pijn te doen, en dan te laten vragen om meer. Te laten smeken om nog eens in het gezicht gespuugd te worden. Innerlijke conflicten uitvergroten. 'Je hield toch van pijn?' 'goh, je doet wel zo zielig, maar kijk die erectie eens!'
Ik denk niet dat ik een hardcore vernederaar ben. Ik vind het moeilijk (doch geil) om in zijn gezicht te spugen. Er is meer wat ik zou kunnen doen. Ook al begin ik soms met de 'je kunt niks, eens kijken of ik toch wat aan je heb' wat meestal eindigt met hem veel pijn doen en dan minzam op te merken 'nou, blijkbaar heb je incasseringsvermogen'. Echt seksueel vernederen doe ik maar weinig. Das meer wat hij bij mij doet.

Hmm... Beetje warrige post geworden.

[colet]

Nietus!
Niks warrig, ik snap je helemaal!

Overigens heb ik nog eens nagedacht he. iemand klein maken, zich waardeloos laten voelen.... Dat ken ik op zich niet zo goed. Geloof ik.
Misschien heeft gewoon niemand dat ooit gedaan bij mij. Met wat ik nu in mijn hoofd heb denk ik eigenlijk dat ik vooral boos zou worden. Gewoon boos als {insert echte naam}.
Zou dat teveel de echte -ik- raken ofzo?

Nog eens avondje peinzen gaat.

[Daantje]

IK snap wel wat Crownless zegt. Het klinkt best herkenbaar. Al ben ik niet zo heel erg van het type vernedering om me maar uit te maken voor "waardeloze minkukel". Ik ben dan meer van de vernedering met een knipoog, dat ik er op gewezen wordt dat ik toch best wel heel erg mijn best doe op die strap-on om eens wat te zeggen.

Wat mij ook trekt zijn objectificatiedingetjes. Tot een aankleedpop gemaakt worden, of een huiskamerornament bijvoorbeeld. Van dat laatste zag ik onlangs op fetlife een geweldige uitvoering, gemaakt door Fade (van Marijke). Die heeft een, zoals hij het noemt, een subbievitrine gemaakt. Onderbenen, hoofd en armen verdijwnen in twee kisten zodat alleen het torso in beeld en bereik blijft. Foto's op zijn fetlife profiel:http://fetlife.com/users/74948/pictures

Dat deed bij mij wel wat toen ik dat zag. Je wordt dan tentoongesteld als een stuk vlees om de aankleding van de ruimte een beetje op te leuken. Doordat je met je hoofd in een houten kist zit zie je niet (en naar ik begreep) hoor je ook nauwelijks wat er om je heen gebeurd. Kijkt er iemand naar je? Of vindt men je geen blik waardig. Wordt er uitgebreid gekeurd. Zal er iemand spontaan je tepel knijpen, je kietelen of erger. Je hebt het allemaal maar af te wachten en lijdzaam te ondergaan.

[juffie]

Ik vind dat 'meubel' van Fade alleen maar gigantisch mijn geile verbeelding prikkelen. Inderdaad, vernederend kan het zijn door de objectivicatie, maar ook erg seksueel vanwege de beschikbaarheid. Je bent dan echt een gat, iedereen die wil kan aan je zitten.

Oh men, mijn hormonen slaan weer op hol...

*Naar horny topic gaat*

[phedre]

dat meubel van fade is gaaf:) niks vernederends te voelen als je daarin staat hoor:) Maar mega gaaf.. niks zien.. niet of nauwelijks kunnen bewegen, terwijl hij overal bij kan wat tussen schouders en bovenbenen ziet, maar je hebt geen idee wat er gaat gebeuren.. of er wel iets gaat gebeuren...

maar goed.. terug on topic:)

[Ravelijne]

Yep, wat cmeermin zegt. Datte.

Ik ervaar wel een paralel tussen pijnspel en vernedering. Toen ik voor het eerst iets met vernedering meemaakte, herinnerde ik me plots weer een gedachte die ik helemaal in het begin van mijn BDSM ontdekkingstocht over pijnspel had. Namelijk, dat je in een SM spel de kans hebt om een gevoel echt te doorvoelen, wat je in het dagelijks leven juist zo snel mogelijk weer glad zou willen strijken. In plaats van dat je je ertegen wapent, of het bagatelliseert of in ieder geval zo snel mogelijk weer op wil laten houden, kun je het nu even helemaal laten zijn zoals het is.

Met pijn doet me dat even mijn hele lijf voelen en neemt het angst weg omdat ik me tegelijk weet dat ik veilig ben en dat ik niets hoef wat ik niet aan kan (al kan ik soms meer aan dan ik denk ). De combinatie van pijn & connectie met de D brengt me even helemaal in het hier en nu. Met vernedering is het ook zoiets: het is een gevoel wat in het echte leven 'te erg' is om te voelen en nu mag het er zomaar zijn. Ik ben op mijn kwetsbaarst en het is goed, ik ben veilig. Iemand ziet me op mijn 'slechtst' of 'ergst' en hij waardeert me nog (houdt zelfs nog van me).

En ergens is het ook juist een bevestiging: niet iedereen mag dat zomaar, alleen deze persoon mag dat bij me doen omdat hij en ik dat samen besloten. Daardoor raken vervelende voorvalletjes in het dagelijks leven me ook minder. Omdat ik niet alleen verstandelijk weet dat ze onterecht zijn, maar ook op gevoelsniveau.

FWIW: Ik ben eigenlijk een watje als het op vernedering aankomt. Ik kan het maar in homeopatische dosis hebben, zo ongeveer. Maar ik vind het wel geweldig. 'Klein spel' is ook leuk (en heftig).

[cmeermin]

Dat vind ik nou ook! 'Klein' spel kan leuk en heftig zijn. Het mooie van vernedering, of emotioneel sadisme, is dat het (nader tot ) oneindig subtiel kan zijn. Schijnbaar hele kleine dingetjes die een enorm effect kunnen hebben. En het kan daarbij ook zelfs op afstand plaats vinden. Vaak genoeg loop ik uren later nog met een verdwaasde glimlach rond.

[Wever]

Ik heb vanuit beide kanten niet zoveel met vernedering. Wel een beetje, maar ik durf niet zeggen dat mijn motivatie daarvoor ook geldt voor zware vernederingen.

Anyway...het gaat uit van het motto "what doesn't kill you makes you stronger". Als sub zie ik mijn eigenwaarde als een soort stugge elastiek. Trek te hard en het breekt. Maar als je er met beleid druk op zet wordt het soepel. En na verloop van tijd kan je veel meer hebben.
Het is zo dat ik in BDSM dingen onderga om mijn D trots te maken. Het is een uitdaging aan mezelf om toe te staan dat ik in mijn gezicht geslagen wordt (en niet terug te slaan), bespuwd te worden zonder kwaad te worden en dergelijke meer. Net doordat die dingen met mondjesmaat, gecontroleerd en niet overdreven worden toegepast kan ik het in die grote, boze buitenwereld veel beter aan (en wie denkt dat je daar niet met vernedering en mentaal geweld geconfronteerd wordt heeft nooit lang in the corporate jungle gewerkt).

Als D...ik heb mijn plannetjes. Ik zie dingen in olleke waar aan verbeterd kan worden, en daar werk ik aan. Dat zijn dingen die ze (min of meer) zelf ook wil maar waar ze het nog moeilijk mee heeft. Hoewel ik het meer als helpen of leiden zie, is het voor haar zeker vernederend. Maar dat vind ik niet erg (integendeel ).

[Sabrina]

Ik word altijd helemaal blij van vernedering. Waarom? Ik vind het moeilijk, het is iets wat Romanticide me al vaak gevraagd heeft, en wat ik nooit echt helemaal uit kan leggen. Sowieso speelt BDSM zich voor mij tussen mijn oren af, en met vernedering kan hij in mijn hoofd komen. Als hij zegt dat ik een waardeloze hoer ben, kan ik eerst nog mezelf dicht proberen te gooien (of vragen waar m'n betaling dan blijft ), maar uiteindelijk lukt dat niet en heeft hij me psychisch te pakken. En meh, ik ga even quotes verzamelen van mensen die het beter kunnen verwoorden dan ik:

Wat het eerste in mij opkomt is dat het veel moeilijker voor een Dom is om mij emotioneel pijn te doen dan fysiek. Mij fysiek pijn doen is niet zo moeilijk toch? Kwestie van een paar klapjes of wat dan ook. Zodra ik emotioneel geraakt word en daar pijn van heb, betekent het dat iemand héél dichtbij is gekomen, dat iemand iets heeft doorzien, of doorgeprikt heeft. Iets wat ik niet zomaar prijs geef. Daar moet iemand moeite voor doen. Iemand moet zich interesseren voor je, je proberen te peilen, aan te voelen. Nou, alleen dat al is

En soms is het gewoon lekker om je rot te voelen. Er is iemand die bepaald wat je waard bent. En dat schept ergens wel rust. Het boeit niet wat je bereikt hebt, of waar je in gefaald hebt. Op dat moment, samen met je dominant, is hij alles en jij bent niets. Waardeloos. Je kunt niets, je mag niets, je hebt geen verantwoordelijkheid, je hebt geen issues. Je. Bent. Niets. Een speeltje voor die man (of vrouw) die daar boven je uit torent. [...] Psychische pijn is veel pijnlijker.

Dat laatste is misschien voor mij nog wel één van de belangrijkste punten: het is veel pijnlijker dan fysieke pijn, in de zin dat het dieper doordreunt. Als ik m'n plek een beetje vergeten ben en me een beetje minder lief ga gedragen (*kuch*), is vernedering datgene wat mij weer op mijn plek zet. Een praktijkvoorbeeld: Ik was erg huppelig en stuiterig (ben ik nooit!) afgelopen zondag, daagde Romanticide onbewust een beetje uit, en eindigde op de grond met zijn schoen op mijn wang (purrrrrrrrr!). Hij had me toen ook op m'n kont kunnen slaan tot ik de hostel bij elkaar gilde, maar dit deed veel meer. Een paar handelingen of zelfs een enkele handeling die mij compleet afbreekt.