(Hoe) vertel je je omgeving over BDSM? En wat is de reactie?

[nijntje]

Altijd weer een spannend moment. Hoe vertel je je vanilla vrienden en familie dat je aan bdsm doet. Wil je dat eigenlijk wel vertellen? En aan wie dan? En waarom wil je het wel of juist niet vertellen? En wat zijn dan zoal de reacties?

[nijntje]

Nou, dan ook zelf maar de eerste reactie

Nadat ik al een maand of 7 met BDSM bezig was heb ik toch maar eens een vanille-vriendin in vertrouwen genomen. Ik wilde er gewoon heel erg graag ook met haar over kunnen praten, en ik merkte dat ik eigenlijk het alleen nog maar over mijn werk had. Wat ik in mijn vrije tijd deed, namelijk met regelmaat met m'n toenmalige vriend naar de VSSM en afspreken met SM-kennissen, kon ik met haar niet delen.
Hoewel ze in eerste instantie wel heel erg lacherig erover deed, omdat ze dacht dat ik een grapje maakte, snapte ze al snel dat het voor mij wel echt belangrijk is. En ergens was ze ook wel opgelucht, omdat ze al een paar maanden dacht dat ik alleen nog maar met m'n werk bezig was en dus overwerkt zou raken. We zijn nu 3 jaar verder ongeveer, en ze maakt er nog steeds wel eens grapjes oer, maar de vriendschap is niet veranderd.

Mijn beste vriend heb ik het pas na 1,5 jaar een keer verteld. Hij reageerde nog veel relaxter zelfs. Hij had echt zoiets van "maakt het jou gelukkig? dan is het goed." En veel later heeft hij wel eens spelverslagen van mij gelezen en ook daar is hij niet van geschrokken.

Vorig jaar de stoute schoenen aangetrokken en een vriendin die ik al vanaf de middelbare school kende ook maar eens verteld hoe en wat. Zij reageerde in eerste instantie wel ok, maar sindsdien is het contact hard aan het verwateren. In januari nog 1 afspraak gehad. Daarna een paar keer gebeld, maar dan belde ik steeds ongelegen. Ik zit nu nog steeds te wachten tot ze terugbelt. Zit erg met het dilemma of het nog zin heeft om te proberen contact op te nemen of dat ik het er maar bij moet laten. Iemand tips?

[eireann]

Recht uitvragen nijntje, niet makkelijk, wel duidelijk.

'Ik vind het jammer dat het kontact verwaterd, heb je er soms toch moeite mee, of is er iets anders?'

ofzo..

Mijn uitgebreide reactie hier volgt van de week

[chell]

Heb je het idee dat het komt doordat je het verteld hebt, nijn?

Misschien de stoute schoenen aandoen en het rechtstreeks aan haar vragen?

[eireann]

Er zijn meerdere mensen die er van weten, niet omdat ik het perse wou delen maar het kwam er zo van en bij de fijne reacties werd het makkelijker om het anderen te vertellen. Ik denk zelf dat als je het nieuws positief/overtuigend brengt dat de kans op een positieve reactie groter is dan als je zenuwachtig hakkelend probeert te vertellen.

Broer had bijvoorbeeld al een beetje wat gehoort maar die wou ik het nog wel zelf vertellen dat ging ongeveer zo:

anne zeg broer ik moet je nog wat vertellen
broer ja ik hoorde al zoiet
anne Ik doe aan sm, vind ik lekker
broer je bent gek. doe je wel voorzichtig?
anne voorzichtig genoeg
broer dan is het goed

[cinderella]

Ik zou het heel graag aan m'n broer willen vertellen. Gewoon omdat hij mijn steun en toeverlaat is als ik mentaal er even helemaal doorheen zit en dingen kwijt moet. Ik ben alleen bang dat hij heel naar gaat reageren. Mijn familie is namelijk nogal betuttelend naar mij toe, en ik ben bang dat ze me dan helemaal gaan zien als een zielig dingetje dat ergens in een hoekje zit ofzo. Of dat hij het doorbrieft en m'n familie me gaat pushen om hiermee te stoppen.

[faery]

Ik denk zelf dat als je het nieuws positief/overtuigend brengt dat de kans op een positieve reactie groter is dan als je zenuwachtig hakkelend probeert te vertellen.

Ik zou daaraan toe willen voegen, dat het helpt als je het brengt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zo heb ik het eigenlijk altijd gedaan bij nieuwe mensen die ik leerde kennen, en ik heb ook nog nooit een negatieve reactie gehad (terwijl de halve wereld het van me weet).

Mijn ouders (moeder en stiefvader,in dit geval) weten het ook*. Dat kwam iets minder handig te voorschijn. We hadden in die tijd (ik was 18, was net op kamers) maar 1 pc, en daar stonden dus ook bestanden van mij op met stukjes chat-gesprek en bdsm-getinte verhalen enzo. Ik had niet op al die bestanden een wachtwoord staan, dus op een gegeven moment heeft mijn stiefvader dingen gelezen, wat hij enige tijd voor zich hielt. Toen ik na de zomer zei een nieuw vriendje te hebben (T), beschuldigde hij mij ervan dat die relatie er al veel langer was, terwijl ik nog een relatie met iemand anders had (R). Dat was niet het geval, maar hij trok die conclusie na chat-gesprekken gelezen te hebben tussen mij en T toen ik nog met R samen was, die wel al bdsm- en seksueel getint waren. In de relatie van R en ik kon dat namelijk, we deden dat allebei. Alleen kreeg ik mijn stiefvader dat niet aan z'n verstand.
Ik ben toen boos weggegaan, en een half jaar niet meer bij mijn ouders geweest.
Later heb ik het met mijn moeder nog wel een keer of twee over bdsm gehad (met mijn stiefvader is het onderwerp nooit meer ter sprake gekomen), en ze snapt het totaal niet, maar ze heeft er wel vrede mee. Als ik maar voorzichtig doe

* mijn biologische vader en zijn vrouw weten het niet, en ik heb ook geen behoefte het aan ze te vertellenb. Ik zie de meerwaarde op dit moment daar niet zo van.

[juffie]

Een paar hele goede vrienden en vriendinnen weten het van mij. Over het algemeen reageren ze allemaal erg goed. Met mijn beste vriend heb ik een uitgebreid gesprek gehad, die was echt heel geinteresseerd en vroeg door. Toen zei hij: 'Ik kan me voorstellen dat je dat leuk vind, want zelf heb ik ook wel niet-standaard fantasieën..' Dat ging dus hartstikke goed.

En mijn directe leidinggevende weet het, kwam ooit ter sprake, en ze doet zelf ook aan sm, dus dat zit wel goed.

Mijn familie weet het niet, en dat hou ik ook maar even zo. Ik denk dat mijn vader geen oog meer zou dicht doen vanwege de zorgen die hij zich zou maken, ik denk niet dat hij zich in het geheel zou kunnen verplaatsen.

[ericadventure]

Ik vraag mij af of je het de omgeving wel moet vertellen? Moet ik ze daar mee opzadelen. Ik heb ook niet de behoefte om het aan mij familie te vertellen. Zij vertellen immers ook niet wat ze in de slaapkamer doen.

Heeft het te maken met de acceptatie van SM dat we het graag willen delen of is het wat anders?

[puppie]

Ik dacht precies hetzelfde Eric.

Maar misschien zit er verschil in voor de mensen die het "binnen de slaapkamer" houden of voor de mensen voor wie het een levenswijze is?

Of zeg ik nu iets heel raars? :?

[faery]

Ik vind het zelf wel fijn om tegen mijn vrienden te kunnen zeggen dat ik naar een sm-feestje ga dit weekend, als de weekens-plannen ter sprake komen. Daarbij is seksualiteit een vaak terugkerend onderwerp in meerdere vriendengroepen, en om dan gewoon overal open over te kunnen zijn, is wel zo prettig, vind ik.

Met ouders is het verhaal wel weer anders, al gaat daar mijn eerste punt ook wel op denk ik. Daarbij is bdsm iets wat bij veel mensen een prominente plaats inneemt in hun leven, en dit speelt volgens mij zeker onder beginners, en kan ik me goed voorstellen dat je kwijt dat dan kwijt wil aan mensen die dichtbij je staan. Als je een nieuwe, tijdrovende en voor jou belangrijke hobby had gehad als kantklossen of pottenbakken (om even de geijkte "saaie" voorbeelden te noemen) had je het ten slotte ook verteld.

[juffie]

Ik vraag mij af of je het de omgeving wel moet vertellen? Moet ik ze daar mee opzadelen. Ik heb ook niet de behoefte om het aan mij familie te vertellen. Zij vertellen immers ook niet wat ze in de slaapkamer doen.

Heeft het te maken met de acceptatie van SM dat we het graag willen delen of is het wat anders?

Daarom weet mijn familie het ook niet. Hoef ik tenslotte van hen ook niet te weten.
Met vrienden is het meer gekomen omdat ik een vrij open persoon ben, waarbij alles bespreekbaar is, en ook het onderwerp 'seks' komt weleens ter sprake. Nou, dan rol je van het een in het ander, en dan komt het uiteindelijk op tafel. Maar het is ook niet zo dat ik het van de daken schreeuw en een voortrekkersrol op me zou willen nemen om te gaan lobbyen voor de acceptatie van de BDSM-minded medemensch...

[chell]

Ik vind het wel prettig dat mijn vanilla vrienden het weten. Omdat dat toch wat makkelijker praat over feestjes e.d.

Familie vind ik een lastiger issue. Normaal vertel ik mijn moeder alles en ik verzwijg nu al tien jaar een heel groot deel van mijn leven. Of verzwijgen...is misschien niet helemaal het goede woord.
Aan de andere kant zijn mijn vermoedens dat ze het al lang weet zó groot, dat ik heb besloten het ook niet meer te gaan vertellen. Wie weet komt er nog eens een moment dat ik denk "ach nu kan het wel" en anders maar gewoon niet Als ze dingen had willen weten, had ze die vast wel gevraagd al.

Voor mij heeft het niks te maken met geaccepteerd willen worden. Veel meer met het feit dat het deel is van mijn leven. Niet alleen van mijn seksualiteit. Het heeft invloed op hoe ik ben, hoe ik omga met bepaalde onderwerpen, mijn vriendenkring bestaat voor een heel groot deel uit BDSM'ers, mijn uitgaansleven uit BDSM feestjes of meetings. En dat deel wil ik eigenlijk niet verstoppen. Ik schaam me er niet voor, het is geen geheim.

[eireann]

Voor mij heeft het niks te maken met geaccepteerd willen worden. Veel meer met het feit dat het deel is van mijn leven. Niet alleen van mijn seksualiteit. Het heeft invloed op hoe ik ben, hoe ik omga met bepaalde onderwerpen, mijn vriendenkring bestaat voor een heel groot deel uit BDSM'ers, mijn uitgaansleven uit BDSM feestjes of meetings. En dat deel wil ik eigenlijk niet verstoppen. Ik schaam me er niet voor, het is geen geheim.

Wat chell zegt precies dat behalve dat ik het wel leuker vind als het ook geaccepteerd wordt. zelfs als het maar in een 'oh ga je weer gekke dingen doen' van iemand

[phedre]

sluit zich aan bij chell en eireann,.. tis wie en wat ik ben. Het maakt een te groot deel uit van mijn leven, van mijn zijn, om het te verzwijgen.