bdsm her-ontdekken: alles opnieuw nieuw?

[faery]

Zoals jullie inmiddels wel gemerkt zullen hebben, heb ik recentelijk weer gespeeld (als sub). Technisch gezien niet de eerste keer in de afgelopen 2,5 jaar, maar wel de eerste keer dat het en langer duurde, er seks bij plaatsvond, en het relatief diep ging qua subbigheid (hiervoor wel een paar keer door mensen vastgebonden bijvoorbeeld, maar da's toch anders).

Ik merk dat ik weer helemaal last heb van subbiekoorts: ik wil meer, en wel nu! Ik merk ontzettend veel paralellen met mensen die bdsm net leren kennen: veel willen lezen en schrijven, veel willen ervaren, niet precies weten waar je kinks en grenzen precies liggen, intense emoties, worsteling met het sub-gevoel, etcetera.
Maar het is ook anders. Ik kan goed communiceren over mijn grenzen en wensen. Ik weet dat waar ik last van heb subbiekoorts is, dus kan mezelf daardoor enigszins reguleren. Ik weet waar ik informatie kan vinden, en wie ik om hulp zou kunnen vragen.
Echter, ik vind bepaalde vragen stellen ook erg lastig. Ik loop hier toch al een jaar of 5 rond? Ben toch al een jaar of 8 met bdsm bezig? Zou ik dan de basisvragen niet al lang beantwoord moeten hebben?

Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?

[kitten]

Ik herken het niet, maar het lijkt me heerlijk.

[eireann]

welke basisvragen bedoel je?

[faery]

"WAAROM? Ik ben toch een zelfstandige, onafhankelijke vrouw, waarom, in hemelsnaam, wil ik dan allerlei zaken (met name met betrekking tot seksualiteit, maar merk ook weer 24/7-achtige wensen) overdragen aan een ander? Waarom wil ik pijn? Waarom kick ik op dwang? Hoe kom ik erbij dat ik me na iemand 5 dagen online te kennen, op een cam me laat bekijken, op een, laten we zeggen, intieme manier? Hoe ga ik om met de heftige emoties die deze man bij me losmaakt? AAAAHHHH!"

Uhm, zoiets?

[juffie]

dat vraag ik mezelf nog steeds geregeld af, verklaar mezelf voor gek en geniet met volle teugen.

[phedre]

ja ik herken ze absoluut...

maar ik doe steeds mn best niet stil te staan bij die vragen, ze helpen me niet verder. Gewoon ondergaan en uiting geven aan mijn gevoelens, ze bevredigen, maakt me happy..... en dat is enige wat telt:) (voor mij dan)

[Voleuse]

"WAAROM? Ik ben toch een zelfstandige, onafhankelijke vrouw, waarom, in hemelsnaam, wil ik dan allerlei zaken (met name met betrekking tot seksualiteit, maar merk ook weer 24/7-achtige wensen) overdragen aan een ander? Waarom wil ik pijn? Waarom kick ik op dwang? Hoe kom ik erbij dat ik me na iemand 5 dagen online te kennen, op een cam me laat bekijken, op een, laten we zeggen, intieme manier? Hoe ga ik om met de heftige emoties die deze man bij me losmaakt? AAAAHHHH!"

zo herkenbaar!

[faery]

Goed, ik ben eigenlijk heel normaal, fijn om te merken

[thaliya]

Oh, heeeeeeeeel herkenbaar...

Het is soms wel grappig, dan praat ik met newbies en vertel ik ze dat ze zich die vragen niet moeten stellen, dat het geen zin heeft. En ik doe het ook nog steeds, na bijna 10 jaar.

[leonietje]

Ook hier heel erg herkenbaar en vooral sinds ik wat meer speel met vernedering. Dat was/is een stukje wat ik moeilijk vind te accepteren.
Ik verklaar mezelf voor gek dat ik het leuk vind maar mn gevoel wil meer ontdekken en tegelijkertijd is het ook verschrikkelijk eng en denk ik aaaarrrggghhh ik kap ermee doe eens normaal joh.
Heel gek want als het gaat om mijn maso kantje dan heb ik dat absoluut niet meer dan heb ik dat gewoon compleet voor mezelf geaccepteerd en kan mijn hoofd dat handelen.

[Arno]

Hoi

ja, ook hier is er herkenning. Maar ook de berusting dat sommige vragen nooit beantwoord zullen worden, omdat ze gaan over je eigen specifieke gevoelens.

Dus faery, nee je bent niet gek hiermee. Ik zou mij er niet druk om maken, maar er gewoon van proberen te genieten.

[shareen_G]

"WAAROM? Ik ben toch een zelfstandige, onafhankelijke vrouw, waarom, in hemelsnaam, wil ik dan allerlei zaken (met name met betrekking tot seksualiteit, maar merk ook weer 24/7-achtige wensen) overdragen aan een ander? Waarom wil ik pijn?

Heeeel herkenbaar.

[Rauw Beestje]

Volgens mij is dat iets waar iedereen 'last' van heeft, als je met andere mensen gaat spelen of met dingen waar je nog niet eerder mee gespeelt hebt, je ontdekt dan iedere keer weer iets, wat je ook weer 'toegang' geeft naar delen van jezelf die je nog niet (goed) kende. En dat bestaat in allerlij vormen denk ik, oa. in subbiekorts
Anders gezegt het nieuw nieuw gevoel kan getriggert worden door iets nieuws in je (bdsm-)leven toe te voegen, iets nieuws te proberen, of iets te proberen met nieuwe (speel)parners, denk ik.
Geniet er van!

[nijntje]

In zekere zin wel herkenbaar. Ik merk dat nu StilleWateren met mij de eerste voorzichtige stapjes zet dat ook alles nieuw is. En dat ik heel erg uit m'n oude patroon moet stappen en een weg MET HEM moet vinden hierin. Nou is het ook anders omdat hij zichzelf niet als D ziet en het meer voor mij doet..... Verder moet ik ook anders/meer communiceren over wat ik lekker vind of niet. Voorloppig zal dat nog wel even zo blijven, al merk ik dat hij lichaamstaal wel heel goed kan lezen.
Maar inderdaad dingen die al "gewoon" en "bekend" waren zijn ineens weer nieuw. Moet ik ook weer over nadenken. Denk dat je wat dat betreft inderdaad met elke nieuwe spel-partner het hele ontdekkingstraject weer door moet. Al heb ik niet specifiek last van subbie-koorts. Maar dat komt misschien wel omdat ik meer maso dan subbie ben. En we vooral nu bezig zijn om met die maso-kant te werken....

[fran]

Jazeker. HERKENBAAR.
Maar mijn spreuk is: "vraag niet hoe het kan, GENIET ervan!".
Al moet ik bekennen dat het genieten mij op dit moment lastig afgaat.

Maar, leuk! Blijf vragen stellen. Zoals je ziet wij reageren wel.

Lieve groet,
musje