Overigens, ik heb ooit een hele tijd op Second Life gezeten, op Gorean sims. Ik was een kajira en op een gegeven moment had ik voor mijn verhaal een grote, stoere kerel nodig. Dus maakte ik die zelf, snelste manier en dan weet je zeker dat die doet wat de bedoeling is. Hij was toch maar een bijrolletje. Ik maakte hem groot, breed, gaf hem een gedistingeerd pak met zo'n wandelstok met een knop, vulde zijn profiel met wat stoere cliché's en voilá. Ik noemde hem Faolan.
Ik raakte met mijn eigen avatar bevriend met een meisje en zij zou als kajira geveild worden. Ze maakte zich vreselijk druk dat er niemand zou bieden. Dus gewoon voor de zekerheid, logde ik tijdens de veiling nog eens in met mijn mannelijke avatar. En door omstandigheden kwam haar grootste fan niet opdagen en heb ik haar inderdaad "gered" van het niet-op-geboden-worden. Maar ja... toen had mijn man-av een slavin gekocht... En daar moet je toch wat mee. Het ging van kwaad tot erger, want ik ging er maar in mee. Je moet wat. En ik wist wat meisjes leuk vonden, dus ik zei precies de goeie dingen. (Serieus kerels, zo moeilijk zijn meisjes niet!

) Ik liet haar knielen, sprak haar dominant toe, nam haar, liet haar weten én zeggen van wie ze was, the works. Cybersex met een vrouw alsof ik een kerel was.
Was op zich nog best geil ook eigenlijk.
Maar het gevolg was wel...

dat ze háske verliefd op me werd!

Nou ja, niet op mij, op mijn avatar. Op die stoere, dominante kerel. Waarvan gek genoeg de microfoon maar niet werkte.

Uiteindelijk heb ik - heel slecht - haar een beetje verwaarloosd tot ze een andere kerel tegenkwam die haar graag wilde en toen heb ik haar met alle liefde en plezier laten gaan.
Hieruit trek ik een paar conclusies:
- what you see is not always what you get
- women are easy
- dominantie is te leren
