Hé! Dat gaat over mij!

[eireann]

Ik las vandaag een draadje op Twitter. Het ging over ADHD. Aangezien ik wist dat mijn broer daarvoor in het diagnose traject zit las ik het. En je gelooft het niet, maar dat ging dus gewoon over mij! Zelfs toen ik me in BDSM herkende heb ik niet zoveel herkenning gevoeld als vanochtend.

Broer even gesproken en die heeft de diagnose idd gekregen . Even gegoogled: heeft het nog een erfelijke factor ook. En gezien we tweeling zijn...

2 vriendinnen gebeld, een paar over de app gesproken (waarvan er ook ADHD hebben). Nog wat gegoogled.

Waarom wist ik dit niet? Waarom loop ik al JAREN vast in werk en huishouden en wist ik dit niet? Waarom heb ik al zeker 5 jaar therapie, (af en aan) slik ik al een eeuwigheid antidepressiva en WEET IK DIT NIET?

aan 1 kant vind ik het echt doodzonde van de afgelopen jaren, carrière etc, en aan de andere kant ben ik ZO BLIJ. Het is niet mijn schuld, alles wat ik niet kan wat ik vind dat ik moet kunnen 'want iedereen doet dat toch gewoon', het valt allemaal onder de symptomen van ADHD.

De eetstoornis waar ik voor onder behandeling ben? ADHD.
De depressies die terug blijven komen? ADHD
Elk jaar een nieuwe baan? ADHD.
Alles beginnen en niks afmaken? ADHD
Impulsief met geld en problemen daardoor? ADHD

Nu weet ik heus wel dat mij dat niet van verantwoordelijkheid ontslaat, maar jeetje. Het is niet omdat ik slap, dom, eigenwijs of lui ben. Het komt door m'n hersenen.

Dus.

Na de vakantie weer naar de psycholoog. Ik ga mijn hulpvraag omzetten van eetstoornis naar sterk vermoeden van ADHD.

My mind is blown.

[JJV]

#blowntoo

[Mack]

Yup! Been there, still doin' it, hoarding a shitload of T-shirts ...

Maar hulp bij de essentiële zaken op orde houden is goud waard.

[Deleted User 2176]

Fijn voor je dat het muntje gevallen is, en de vele puzzelstukjes ook
Ik denk dat je nu een goed startpunt hebt gevonden om een herstart/doorstart te maken, maar nu wel in juiste richting.
Voor het overige is het grotendeels herkenning hier.

[isara]

There are no coincidences...

2006 diagnosetraject: uitslag: geen AD(H)D, want schijnbaar geen concentratieproblemen voor mijn 7e. Ok dan.
2020: goed gesprek met een vriendin die veel mensen met ADHD heeft begeleid en zelf een ongelooflijke ADD'er als vriend heeft. Herkenning maar ook twijfel. Geen grote problemen, maar nog steeds matige concentratie, en het kan niet meer aan depressie gelinkt worden, die is voorbij. Eetstoornis, zeker. Gehad, dan. Nog steeds van de korte termijn bevrediging met eten? Yes. Impulsief? Valt mee en de grote geldproblemen zijn dankzij YNAB voorbij. Het valt me, suf genoeg nu vooral op tijdens de seks. Ik kan me gewoon nauwelijks op twee dingen tegelijk concentreren, in zowel meer vanilla als D/s seks niet. Dingen niet goed af kunnen maken? Yes. Maar hoewel ik mezelf behoorlijk ongefocust vind heb ik bv weer nauwelijks problemen met te laat komen en dingen kwijtraken enzo. Dus wil ik in een diagnosetraject? Kweenie. Misschien vind ik de problemen nog steeds niet groot genoeg. Dat AHA moment dat je beschrijft heb ik wel een beetje gehad, maar de herkenning is er niet genoeg, of vind ik dat de problemen wel te verwaarlozen zijn?

Als mensen met de diagnose hun ervaringen willen delen (hier of in pb) dan is dat welkom!

Ik ben iig 'blij' voor jou!

[isara]

Ok ok dat ik tijdens het schrijven van deze post de muffins in de oven vergat en ze er tien minuten te laat uithaalde... dus.

[eireann]

Lol over de muffins. Ik wil wel graag het diagnose en behandel traject. Ik zit nu echt echt echt op m'n plek qua werk en dat wil ik niet verkutten door gebrek aan focus en concentratie. En qua prikkelverwerking is het ook niet makkelijker geworden met rozetje alle uren dat ik niet werk

[Heidi]

Wat fijn voor jou, die herkenning!
Dan kan je er hopelijk veel mee

Mijn psycholoog opperde ADD
Maar ik herken me er juist niet in, alleen de hyperfocus
Hij opperde ook: hoogsensitief
Ok wel veel herkenning
Maar begon ook te twijfelen aan m’n psycholoog: strooit hij nu met mogelijke diagnoses...

Hopelijk op de goede weg nu!!
Erover lezen en tips krijgen is alleen al fijn, lijkt me

[Pien]

Hopelijk brengt het je wat je nodig hebt Anne

[phedre]

Fijn dat je voor jezelf nu in ieder geval herkenning vindt!! Ik hoop dat de instanties er in meegaan. Succes en knuffffffels

[tijgie{K}]

Hallo lotgenoot !! Jouw verhaal is ZO herkenbaar voor mij. De opluchting dat stomme shit uit je leven niet aan je inzet of motivatie ligt, maar aan je hersenen.
Ik had in een maanden voor mijn diagnose een steeds sterker wordend vermoeden dat ik ADD heb en dat sterke vermoeden bleek waar te zijn. De diagnose alleen heeft er voor gezorgd datvik 1000x beter in mijn vel zat dan ervoor. Toen ik mijn diagnose kreeg, zat ik te janken van opluchting.

Hoe dan ook: ik wil niet teveel delen hier, maar voel je vrij om mijn pm of app in te duiken voor een gesprek.

Bijna 'welkom bij de club' !

[eireann]

Morgen een extra afspraak met de psycholoog, ben er wel aan toe. Voel me nog steeds van slag.

Hoe had m'n leven er uit gezien als ik dit eerder wist?
Wat kan er veranderen nu ik het weet?
Ben ik echt een masochist of was dat gewoon een copingsmanier om prikkels te verwerken?
Ik voel me schuldig dat rozetje een catalysator lijkt te zijn voor sommige dingen die nu niet lekker lopen.
Wat als ik met diagnose en therapie/medicijnen nog steeds alles verpruts?

En zo'n grote onrust in m'n lijf niet normaal

[Heidi]

Ik hoop dat de psycholoog je morgen wat rust en antwoorden en duidelijkheid kan geven!

[chell]

Ik gun je duidelijkheid, maar verwijt jezelf niet teveel. Ik ben eigenlijk van mening (ondanks dat ik ook een sticker bezit) dat het niet aan ons ligt, maar aan de maatschappij. En ook met diagnose verpruts ik vrolijk verder, ik maak alleen wel bewust keuzes die maken dat het voor mezelf in het leven wel makkelijker wordt (nooit meer fulltime werken bijvoorbeeld).
In het verleden (ik heb mijn sticker nu een jaar of 15) heb ik werkgevers weleens verteld over de sticker, maar in de praktijk levert dat weinig op. Dat doe ik dus niet meer..

[pluis]

Morgen een extra afspraak met de psycholoog, ben er wel aan toe. Voel me nog steeds van slag.
...
En zo'n grote onrust in m'n lijf niet normaal

Ik hoop dat je met wat meer rust bij de psycholoog vandaan komt. Ik gun jou dat van harte, en jou kennende ga je ook met deze ontdekkingstocht weer om op een manier waar ik alleen maar heel erg van onder de indruk kan zijn.

Ik heb wat wedervragen voor je waar je misschien niets mee kunt, maar misschien ook wel. Ik laat dat aan jou over. Antwoorden (of er zelfs maar over nadenken) is in elk geval niet verplicht.

Hoe had m'n leven er uit gezien als ik dit eerder wist?

Als je daar nu over zou speculeert, zou je daar dan uiteindelijk gelukkiger of minder gelukkig van worden?

Ben ik echt een masochist of was dat gewoon een copingsmanier om prikkels te verwerken?

Is daar een verschil tussen? Is iets dat je doet terwijl je neurodivers bent minder echt of minder waar of minder goed dan iets dat je doet terwijl je dat niet bent? Is het niet altijd 'gewoon' een manier van omgaan met prikkels, met stress en spanning? Is masochisme daarin fundamenteel anders dan saunabezoek, massage of een heel lang eind hardlopen?

Wat als ik met diagnose en therapie/medicijnen nog steeds alles verpruts?

Je verprutst lang niet alles, en iedereen, hoe goed aangepast / "hoog functionerend" en al dan niet neurodivers dan ook, verprutst soms dingen (heyooo!). Zou het ook goed genoeg zijn als je met therapie / medicijnen / beter begrip van je eigen hersenen het gewoon ' alleen maar' makkelijker hebt?