Toen ik met de babykamer van minivita bezig was, voelde ik niet zoveel paniek en het hoefde ook allemaal niet perfect te zijn. Ik had de meeste spullen ook tweedehands of gekregen en heb het schoongemaakt en bijvoorbeeld het ledikantje met de lelijke kant naar de muur gezet, ipv het opnieuw te schilderen.
Ik heb zelf een soort van commode gemaakt van een grote plank met een mooi oud kastje eronder, de plank heb ik overtrokken met zeil van kitch kitchen. ( grote kleurige bloemen).
Iedereeen doet het op zijn eigen manier, en de perfectie zit 'm voor iedereen weer in iets anders. Ik denk dat de onderliggende psychologie voor iedereen hetzelfde is, namelijk: Het is een belangrijke stap in het emotionele- psychologisch voorbereiden op de komst van een baby.
Toen het kamertje af was, vond ik dat ineens heel confronterend. Ik had ineens zoiets van "OMG, hier slaapt dadelijk een ECHTE baby, MIJN Baby :smiley_panic: .
Heel vreemd was dat!
De vader van minivita en ik bescheuren ons nog regelmatig over de dag dat de kraamhulp wegging. Hoe durfde ze ons nou alleen laten met die kleine BOM in mijn huis? Van ons had ze mogen blijven wonen toen.
We hebben haar nog niet niet in gijzeling genomen.
Daar sta je dan in de deuropning als versbakken ouders met een kleine natuurramp in je huis, helemaal alleen :smiley_panic:
Ach...leuke tijd was dat!
edit/post op verzoek van ruby aangepast / edit