Als D samen met een andere D: heel leuk! Vernederen gaat samen vooral makkelijker dan alleen. Ik voel me altijd een beetje opgelaten om in mijn eentje vernederende taal uit te slaan naar een subje toe.. zo onecht. Maar naar een andere D. toe over een subje praten alsof ze een object is, en uitgebreid overleggen wat we wel en niet gaan doen en of ze alles wel goed doet.. gaat heel natuurlijk.
Als sub met 2 D's: ook heel leuk! 2 keer zoveel aandacht

.
Als sub met een andere sub erbij en maar 1 D: fail!!! Echt niet leuk. Vooral als de D. mijn eigen partner is, en het subje "nieuw". Dan moet het andere subje nog "ingelezen" worden, dat kost extra tijd en aandacht. Aandacht die er dan niet voor mij is. Ik wil die aandacht dan ook niet vragen, want ik weet dat die aandacht voor de ander nodig is. Dus ik kan me dan niet "natuurlijk" gedragen zoals ik me gewoonlijk als sub gedraag, ik kan niet teveel gaan rellen/aandacht vragen/grenzen van wat mag opzoeken/etc. als ik daar de neiging toe heb. Dus in feite kan ik me niet laten gaan. Maar me met het spel met het andere subje bemoeien kan ook niet, want ik zit niet in de D-rol, dus ik kan niet zelf beslissingen maken als, laat ik nu eens in haar tepel gaan knijpen. De opdracht krijgen om iets bij het andere subje te doen vind ik ook niets aan, ik heb niet het plezier als D. dat ik zelf kan bedenken hoe ik de ander ga kwellen/belonen/plagen/etc. En ik heb ook niet het plezier als sub dat ik me helemaal klein en onderworpen voel, ik hou me immers uit mezelf in om de ander de ruimte te geven, niet omdat ik me gedomineerd voel. Dus ik verveel me dood zolang de aandacht op de andere sub ligt. En als het mijn beurt is om gevingerd te worden of gemept dan voel ik mij schuldig tegenover het andere subje als zij wel de aandacht voor mij kan opbrengen die ik als mede-subje niet voor haar kan opbrengen. De paar keer dat we deze "1D - 2s"-constructie hebben geprobeerd ben ik ook alle keren omgeslagen naar de D-rol. Als D. vind ik het wél leuk om dezelfde aandacht te geven aan een subje. Eerst met zijn tweeen een subje domineren en daarna zelf nog even subben kan ik wel, maar dat zie ik dan als een apart spel.
Met 2 D's en 2 subs: dat is wél leuk, want dan hoef ik mezelf niet in te houden, ik ga er dan vanuit dat de ander geen aandacht te kort hoeft te komen als ik even de aandacht op eis. Er is immers altijd een D. "over". Als ik me zelf genoeg gedomineerd voel dan vind ik interactie met het andere subje (elkaar vingeren etc.) niet saai.
Kortom, in mijn optiek moeten er altijd minimaal even veel en het liefst meer D's dan subjes bij het spel betrokken zijn.
