Zoenen, scharrelen, daten, verkering en meer...

[Wever]

@Natya: sorry...ik bedoelde niet te suggereren dat je het ongenuanceerd bracht. Alleen leek het in dit draadje wel een beetje de onuitgesproken mening.


Ik geef toe (en ik geloof dat ik er ergens ook wel eens een opmerking over gemaakt heb) dat fetlife niet echt de mogelijkheid biedt tot scharrelcontacten (ik zou zeggen 'play partners'...maar ik moet daarbij toegeven dat ik dat ook een paar weken met olleke geweest ben omdat ik niet wist hoe we het anders moesten noemen ). Het is ook niet gemakkelijk om te bedenken wat je nu eigenlijk bent van elkaar in dat geval. "scharrel" is geen universeel begrip...ik heb zelfs ooit een meningsverschil met kitten gehad over wat nu eigenlijk een one night stand is.

Ik moet zeggen, hoewel de meeste het dus niet herkenbaar vinden, dat het me opvalt dat datgene wat ik zie als zoenen, scharrelen (=niet serieus) vaker heb zien omschrijven in post hier of op BDSM-zaken/Fetlife als een relatie (= iets serieus) waar de een (meestal subs) vindt dat de andere (meestal Doms) ook bepaalde verplichtingen heeft. Dat ik vaker ben tegengekomen hoe een D tot op de grond werd afgebrand (door de TS of comments die daarop volgen) omdat 'ie na een of meerdere afspraak niks meer van zich liet horen. Ik verwonder me er elke keer weer over als ik zoiets tegenkom. Elke keer vraag ik me dan af waar het scharrelen is gebleven.

Die threads lees ik ook wel eens. Ik denk dat die voornamelijk voorkomen uit foute inschattingen langs een van beide kanten, en dat "het internet" daarvoor als pispaaltje gebruikt wordt om stoom af te laten.
Maar dat er voor elk van die draadjes er heel wat succesvol afgescharreld wordt zonder dat iemand er nadien Het Gelijk wil halen. Om de veiling even als voorbeeld te nemen...is het verkeerd om dat als scharrelen te zien?

[kitten]

Nou, heel eerlijk, ik heb het in het verleden ook moeilijk gevonden mensen af te wijzen. Op de date wilde ik dan nog wel eens zeggen "ja tot ziens", om dan per email of MSN te laten weten dat het toch niet de klik was die ik hoopte. En dat alleen als de ander wel terug contact zocht, als ze dat niet deden, ging ik ervan uit dat het geen-klik-gevoel wederzijds was. Maar ik heb echt wel wat vage afwijzingen, op afstand houden en hopen dat het verwaterd en dergelijke minder nette acties op mijn naam staan ja.

Het vervelende is gewoon, ook als je wel netjes laat weten dat de klik er niet is, dat mensen dan zelden opgeven. Dan willen ze weten waarom. Of ze verwijten je dat je dat niet meteen zei. Maar het grootste probleem lag bij mij hoor, afwijzen is gewoon eng en stom! En toen had ik gewoon ook niet zoveel lef als nu.

Dus nee, het zijn niet alleen mannelijke dominanten die soms duidelijker mogen zijn over hun intenties. Maar (een deel van) de fout ligt wel degelijk bij hén, net zoals die echt wel bij mij lag.

[ruby-vita]

Het is dan ook een generalisatie die ik maakte over mannen en vrouwen, natuurlijk zijn er ook vrouwen die niet goed weten hoe je een contact goed afbreekt, of die de kunst van het afwijzen verstaan.

Ik heb maar zelden meegemaakt dat iemand door bleef drammen na een afwijzing. Ik probeer meestal zo duidelijk mogelijk te zijn zonder de ander in zijn waarde aan te tasten.
Als iemand mij afwijst zonder dat ik dat aan heb zien komen, dan heb ik zelf wel behoefte aan duidelijkheid. Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik het makkelijker vind om een afwijzing te accepteren als ik weet waarom diegene me afwijst. Op één of andere manier maakt die kennis het minder pijnlijk voor me, en kan ik het makkelijker naast me neerleggen.
Veel moeilijker vind ik wanneer iemand zich in allerlei vage bochten draait waaruit duidelijk blijkt dat de ander geen zin heeft in voortzetting van het contact, ik blijf dan altijd even zitten met wat twijfel en onzekerheid over of ik wat verkeerd gedaan heb ofzo.

Het is beiden een afwijzing, en toch is de uitwerking op mij erg verschillend. Als iemand duidelijk is in zijn afwijzing is het voor mij ook veel makkelijker om positief op de scharrelperiode terug te kijken.

[NatyaBE]

Dat ik vaker ben tegengekomen hoe een D tot op de grond werd afgebrand (door de TS of comments die daarop volgen) omdat 'ie na een of meerdere afspraak niks meer van zich liet horen. Ik verwonder me er elke keer weer over als ik zoiets tegenkom. Elke keer vraag ik me dan af waar het scharrelen is gebleven.

Aan de andere kant, herken ik ook wel datgene wat Rubyvita zegt over de onduidelijkheid van de status. Echter verwonder ik me daar een stuk minder over: dat is - vanuit mijn achtergrond - een stuk herkenbaarder (ik zou bijna willen zeggen "normaler").

Hmmmz, ik vraag me dan af of er ook duidelijk is gecommuniceerd dat het een scharrel was. Als de optie's tot meerdere contacten worden opengehouden zonder dat dat duidelijk is, of er word gesuggereerd ( in woord of daad) dat er iets "serieus" word opgebouwd terwijl dat niet het geval is, dan kan dat erg teleurstellend/pijnlijk zijn. Volgens mij gaat dat soort kritiek vaker daarover dan over het feit dat het geen "verkering" is geworden.
Zowiezo lijkt het me netjes en wenselijk om een contact gewoon af te sluiten ipv niets meer te laten horen.

Scharrelen is geen vrijbrief voor onbeschoft gedrag. Ook scharrelen is gebonden aan bepaalde morele codes. Zo lang er integer met de ander omgegaan word lijkt het scharrelen me geen enkel probleem. Aan iedere vorm van contact zijn regels en verwachtingen verbonden, hoe minimaal ook.

Ik heb heel wat afgeslet en gescharreld. En zelfs als er bij voorbaat geen vastere relatie uit zou volgen, is het wel netjes dat even te laten weten.

Ik krijg toch het idee dat jullie een andere beeld / definitie hebben van scharrelen dan datgene wat ik ermee bedoel. In mijn ogen is scharrelen toch een soort verkeningsfase op onbekende terrein: van te voren weet je nog niet of het genoeg zal bevallen om te settelen of dat je liever verder trekt. Scharrelen is in mijn definitie niet weten wat je wilt met de ander. Het is aan de andere proeven om dat te bepalen.

Om weer even terug te komen op mijn puberteit: je zit in de discotheek, ziet een leuke jongen, zoent daar wat mee, praat met hem de halve avond, flirt, je hebt het samen naar je zin en wie weet wisselde je dan telefoonnummers uit. Of niet. Soms besloot je midden op de avond dat die jongen toch minder leuk was dan gedacht en ging dan met een andere jongen flirten.

Wat jullie beschrijven is in mijn visie al in de date fase. Dan heb je iets meer verplichtingen, maar exclusief is het nog niet. Er is nog steeds geen zekerheid. De enige morele regel die ik me herinner (en waar behoorlijk afkeurend over werd gesproken als dat gebeurde) was zonder af te zeggen niet komen opdagen. "Poser un lapin" noemde we dat en dat was none done. De andere was dat je niet in the face met een ander ging daten.

Eigenlijk werd er pas echt gecommuniceerd over verwachtingen als je verkering kreeg. Dat was dan ook een officiele gebeurtenis. Je vroeg er duidelijk om ("wil je verkering?", "wil je mijn vriendinnetje zijn?"). Dan had je pas echt een relatie. Dan pas kwam je in de opbouwfase terecht.

BDSM gaat vaak en snel over seks, en seks is voor veel mensen verbonden aan een soort van commitment, en dan doel ik niet op commitment als in trouwen, verkering krijgen en de hele mikmak, maar gewoon op een leuke en duidelijke afsluiting van het contact. ( of voortzetting natuurlijk)

Wellicht is het het commitment die ik zo opvallend verschillend vind van hoe het in mijn jeugd eraan toe ging. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit tegen iemand heb gezegd in die periode (of dat iemand dat ooit tegen mij heeft gezegd) "ik wil niet meer met je daten" of "ik weet niet zeker of ons gedate tot een relatie zal leiden". Ik geloof dat ik dan de ander stomverbaasd had aangekeken en had gedacht "dat hoef je toch niet te zeggen?!".

[Rob Bor]

Volgens mij is wat je tot conclusie min of meer aanhaalt, de flirt tijd, de versier tijd, de kennis maak tijd, de fladder tijd, wordt vaak overgeslagen ... echter ... BDSM --- D/s heeft een andere aanpak in deze. Rustig kennis maken kan dat binnen BDSM? --- D/s
Volgens mij wel maar dan zal dat toch wat anders verlopen dan binnen een toekomstige vanilla-relatie. En daar staat het dus al "toekomstige xxx-relatie"
Vooral het toekomstige is volgens mij bepalend hoe je in de start van een mogelijke relatie zit ... kennis maken doen we allemaal. De een wat meer dan de ander en de een wat langer dan de ander. Vandaar dat er af en toe iemand teleurgesteld wordt ... Helaas

[ruby-vita]

Het scharrelen van vroeger in Realtime is natuurlijk anders dan het scharrelen van nu, dat veelal plaatsvind via internet.

Door internet ben je makkelijk op de hoogte van iedere stap die iemand virtueel zet, je kan zien welke mensen die persoon ontmoet en befriend, en wie er over en weer berichtjes sturen naar elkaar, kortom er is veel meer zichtbare informatie beschikbaar over iemands liefdesleven.
Daarnaast is het scharrrelspeelveld geografisch bezien veel groter geworden. Waar je vroeger een jongen tegen kwam in je buurt of op een feestje in de buurt, kan het nu gebeuren dat iemand een flink aantal kilometers van je af woont waardoor er iets meer afspraken gemaakt moeten worden om uberhaubt met elkaar te kunnen scharrelen.

Daarnaast kon je vroeger in Realtime je vriendinnen uithoren, en die ander kon dat ook. Je had geen weet van wat die persoon verder nog uitspookte , en vice versa. Wel zo vrijblijvend en makkelijk.

Volgens mij word er in BDSM land heel wat afgescharreld maar omdat het scharrelen geen status heeft, zie je dat niet, en lijkt het dus niet te gebeuren. Het word vaak pas zichtbaar als iemand zijn status aanpast, en dan kan het lijken alsof er meteen voor een relatie gekozen word, terwijl daar waarschijnlik een scharrelperiode aan vooraf is gegaan. Het lijkt me sterk dat mensen meteen voor de relatiestatus gaan.

[pluis]

Hm. Ook bij het vanilledaten was ik nooit zo'n scharrelaar.

Een van de dingen waarvan ik me kan voorstellen dat het invloed heeft op 'hoe-snel-heb-je-een-relatie', is dat er tegenwoordig veel minder een taboe ligt op het hebben van veel verschillende partners.

Als ik kijk naar mensen van de generatie van mijn ouders, dan is het gemiddeld aantal partners veel lager dan bij mijn leeftijdsgenoten. Wellicht is het zo dat, omdat het nu veel acceptabeler is om meerder relaties te hebben, we ook makkelijker relaties aangaan en dus minder lang 'uitproberen' voor we aan iemand het labeltje 'partner' hangen.

De term 'relatie' is dus misschien wat aan inflatie onderhevig geweest. Of, tegenovergesteld, we vinden het juist minder erg om ons snel emotioneel aan iemand te binden, omdat dit perse nog niet definitief hoeft te zijn. Dan is de 'waarde' van een relatie nog immer dezelfde, maar zijn we gewoon scheutiger met onze gevoelens.

Verder zou ik me een correlatie met BDSM kunnen voorstellen omdat 'van iemand zijn' of 'iemand die van jou is' vaak een grote kick is voor pervs onder ons. Dan wordt de relatie (van welke vorm dan ook) dus iets dat bijdraagt aan de kink. Blijven scharrelen geeft die kick niet, vandaar wellicht al snel de keuze voor een relatie van t een of andere soort.

Ik denk dat je dit eigenlijk niet echt bespreekbaar kunt maken zonder te kijken naar hoe verschillende mensen het woord 'relatie' definiëren.

[Lilith]

Om weer even terug te komen op mijn puberteit: je zit in de discotheek, ziet een leuke jongen, zoent daar wat mee, praat met hem de halve avond, flirt, je hebt het samen naar je zin en wie weet wisselde je dan telefoonnummers uit. Of niet. Soms besloot je midden op de avond dat die jongen toch minder leuk was dan gedacht en ging dan met een andere jongen flirten.

Dat ja, dat gebeurt vrij veel in mijn omgeving. Niet in mijn puberteit (in mijn ervaring zijn de "huidige" pubers echt ontzettend huisje-boompje-beestje!) maar wel vanaf ongeveer mijn 21e, studententijd dus. One night stands, meer langdurige scharrels, zoenen-omdat-het-gezellig-is, meerdere partners en daar niet moeilijk over doen. Dus het gebeurt zeker!

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit tegen iemand heb gezegd in die periode (of dat iemand dat ooit tegen mij heeft gezegd) "ik wil niet meer met je daten" of "ik weet niet zeker of ons gedate tot een relatie zal leiden". Ik geloof dat ik dan de ander stomverbaasd had aangekeken en had gedacht "dat hoef je toch niet te zeggen?!".

Tegelijkertijd zijn er veel mensen die geen ervaring hebben met scharrelen etc. Bij langdurigere scharrels voeg ik dan ook best vaak nog een "waarschuwingszin" zoals deze toe, om er zeker van te zijn dat we dezelfde insteling hebben. Een soort van kort overleg om gekwetste gevoelens of verassingen achteraf te voorkomen.

[Nimoir]

Het is dan ook een generalisatie die ik maakte over mannen en vrouwen, natuurlijk zijn er ook vrouwen die niet goed weten hoe je een contact goed afbreekt, of die de kunst van het afwijzen verstaan.

En hoe!
Ik ben ondertussen ervaringsdeskundige en hoewel een afwijzing altijd heel zwaar is, heb ik toch liever dat iemand duidelijk is dan met allerlei vage kutsmoezen aan te komen of (het allerergste, vind ik) je gewoon maar negeert.