Niet irl-spelen: chat, telefoon, sms, mail...

[justes]

ik kan het niet met spelen of opdrachtjes. Wel intonatie of woordkeuzes voelen die me heel heel diep kunnen raken. Soms met een nog grotere impact dan irl. Heel raar eigenlijk, als ik er over nadenk :s

[phedre]

ik heb ook wel gecyberd... met bekenden en met onbekenden. Met bekenden is het een deel van de 'relatie' die we hebben... ik weet wie wat tegen me zegt, vul zijn stem in, zijn intonatie, zijn gezichtsuitdrukking en dat kan het best heel echt doen lijken en daardoor kan ik best heel diep gaan.

Als ik cyber met onbekenden is dat heel verschillend. Soms is het niet meer dan een chatroom volkletsen.. of je nu praat over het weer of je speelt een rollenspelletje.. soms is het gewoon vermakelijk en doet het me niet meer dan het lezen van doktersromannetje. Maar heel soms is het mij ook wel overkomen dat iemand me wist te raken, en dan kan ik me er best wel eens beetje in verliezen. Ik vergelijk dat wel met een goed boek lezen.. als t verhaal me raakt, t boek niet weg kan leggen.. Een groot deel van wat er gebeurt, is eigen invulling. Op moment dat je dan gaat ontmoeten, valt die fantasie weg, net als bij de verfilming van dat enorm goede boek... en opeens is het niet meer wat het was... de werkelijkheid voldoet niet aan de eigen invulling die ik eraan had gegeven.... en daarmee viel het tegen en was t dus gedoemd te mislukken....

[thaliya]

Ow, en taika, dat lijkt me ook heel rot inderdaad. Hoewel het een duur grapje is, zorgen dat diegene je (mobiele) nummer heeft misschien een optie? Een smsje kan al veel doen in zo'n situatie denk ik.

Whatsapp

[fran]

Hieruit trek ik een paar conclusies:
- what you see is not always what you get
- women are easy
- dominantie is te leren

Met plezier je stukje gelezen, maar besef de harde waarheid erachter. Het kan soms simpel en snel gaan.

Ja, ook ik ken het. Maar in mijn geval alleen maar met een Meester die ik al ken en ontmoet heb. Alleen cyber werkt voor mij niet. Heb daarnaast/daarbij ook het fysieke contact nodig.

Liefs!

[Sabrina]

Yeah, hier heb ik wel ervaring mee .

Romanticide en ik zijn vroegâh, toen ik nog jong schattig onschuldig een huppelend pubertje was, begonnen met onze D/s via MSN en webcams (nou ja, en sms). Nu zou ik daar een verhaal van minstens duizend woorden over kunnen schrijven, maar dat zal ik jullie besparen .

Ik kende Romanticide destijds nog niet 'echt' IRL, we hadden elkaar wel eens gezien, maar 't aantal keren was op één hand te tellen. Emotioneel was het soms wel moeilijk; als ik in een dipje kwam te zitten, vond hij het vreselijk dat hij me geen knuffel kon geven, bijvoorbeeld. Meestal ging het echter wel goed, ook omdat ik het gewend was. Daardoor was 't direct ook een 'veilig' gebied voor mij; ik voelde me minder kwetsbaar omdat hij me alleen online op die manier zag. (mijn afwijking hoor, ik had destijds nogal wat zelfbeeld- en vertrouwensissues)

Het was voor mij absoluut wel heftig, en ik was vaak de dag na een spel nóg zowat in subspace. Het groeide bij ons zo hard dat we eigenlijk via die weg al een 24/7 aan het krijgen waren, en daar voelden we ons ook allebei goed bij. Het was soms heel moeilijk, want ik hoef denk ik niet te zeggen dat het behoorlijk beperkend kan werken als je alleen MSN en webcams tot je beschikking hebt, i.p.v. complete RL-interactie. Toch had dat ook juist wel positieve punten; Romanticide werd verdomd inventief met het verzinnen van dingen om te doen, ik merkte dat ik toch serieuzer werd in mijn overgave omdat ik me realiseerde dat zijn handen gebonden waren, we waren allebei toch heel sterk geneigd om veel en hard te knokken om te compenseren voor de 'beperkingen' die het medium ons oplegde. Ik denk dat dat bij ons ervoor gezorgd heeft dat onze D/s zo hard 'gegroeid' is, als ik terugkijk op die tijd.

Daarnaast hebben we weer een tijdje iets van cyber-D/s gehad toen ik afgelopen zomer in Ierland zat. MSN, Skype, webcams, telefoon, sms, mail, WhatsApp, you name it! Bij gebrek aan de mogelijkheid om mij gewoon aan m'n haren door de grond te slepen, zijn we vrij snel omgeschakeld naar een D/s die via al die media verliep. Verving the real deal niet, maar was wel genoeg om mij heel veel rust te geven. Ik weet dat ik vrij letterlijk in subspace op de bank in mijn hostel zat, simpelweg door lettertjes op een beeldscherm en Romanticides blik ernaast (niet praktisch trouwens, dat 'bank in hostel'-gedeelte, want daar lopen best veel 'nilla's rond... ). Het zorgde er toch voor dat bij ons de hele D/s-spark niet gedoofd werd voor the time being, maar dat-ie juist gevoerd werd!

On the whole ben ik best een fan van niet irl-spelen, eigenlijk. Niet als vervanging van irl spelen, want da's toch wel leuker, maar wel als hele goede tweede. Daarnaast denk ik ook dat 't een prima leerschool kan zijn voordat je aan the real deal begint, zowel voor D als s. Ik weet dat 't voor ons in ieder geval wel als zodanig gefungeerd heeft.

En yay voor faery's yayness-ervaring!

[faery]

Bij mij liep de overging van online naar irl ook anders dan verwacht. Ik had dus gisteren een date met de jongeman die deze post triggerde. Nu: ik heb de date na een uurtje terug naar huis gezet.
Het klinkt ontzettend cliché, maar ik voelde de klik gewoon niet. Nu komt dat ook wel een beetje door mijn depressie, maar toch. Het werkte gewoon niet. Ik wist al dat ik niet verliefd zou worden door verschil in levensstijl en opvattingen, en zowel de D/s-klik was er voor mij niet, en hij zag er te veel uit als een bal, en daar kan ik het gewoon niet op. Dan stopt het.

Ik vind het wel jammer, maar ben ook blij met de ervaring die ik erdoor heb gehad, zowel het online spel, als het iemand afwijzen. Ja, ik ben sub (en ook top, mwahahah). En ik kan grenzen aangeven, en dan wordt er ook gewoon geluisterd. Dat is een erg fijn gevoel.

[Crownless]

Das wel fijn inderdaad. En jij en een bal? Nah, not gonna work idd.

Maar wel jammer dat het dan toch niet de droomdominant was die hij zwart op wit leek.