Het lezen/gelezen worden van subs

[Crownless]

Ik vind het juist wel fijn om een pratende dominant te hebben. Een beetje merken dat hij het leuk vindt, een beetje vertellen wat ie gaat doen of wat hij ziet. Ik vind het fijn als een dominant zegt 'oeh, die was wel hard/mis', want dan weet ik dat het ook gezien hebt wat ik met lichaamstaal probeer te zeggen, want praten is soms lastig. Of 'ja, dat vind je wel fijn he?', gewoon benoemen wat je ziet. Dat doe ik vaak ook. Een beetje in mezelf praten, iets van 'die zweep of toch die? wat denk jij?' '< blank stare>' 'oh, jou maakt het ook niet uit he? Nou dan die, want die mept lekker'.

Als sub vind ik het ook fijn om een beetje te piepen, maar echt heel veel praten doe ik dan niet. Maar ik vind het ook niet erg als ik moet praten, en kan dan ook zeggen dat het lastig is. Maar wel fijn. Dat samenspel waar iemand het over had, samen in de bubbel. Ik vind het echt wel fijn om te merken dat de dominant in kwestie het leuk vindt. Zeker omdat ik pijn alleen maar fijn vindt omdat het een uiting van macht is en dat dat is omdat hij het leuk vindt. Als hij het dan niet leuk vindt, waarom zou ik het dan doen omdat ik mijn kick er dan ook niet uitkrijg.

[kitten]

Ik vind het fijn als een dominant zegt 'oeh, die was wel hard/mis', want dan weet ik dat het ook gezien hebt wat ik met lichaamstaal probeer te zeggen, want praten is soms lastig. Of 'ja, dat vind je wel fijn he?', gewoon benoemen wat je ziet.

Soms. Maar het werkt juist weer averechts wanneer hij het verkeerd inschat. "Dat vind je wel fijn he?" terwijl ik het vreselijk vind, maar dat niet onder woorden kan brengen. Dan dwing ik mezelf er wel toe om nee te schudden of heel sip te kijken of op *een* manier duidelijk te maken als hij ernaast zit... Maar als het verkeerd wordt ingeschat, voel ik me wel minder happy...

[Boefje]

@Boefje en Wever:
Ik lees hier van de schaalverdelingen van 1 tot 10, maar ik heb juist dat, wanneer ik lekker aan het spelen ben, ik helemaal niet wil en kan nadenken over zoiets als 'hoe hard op een schaal van 1 tot 10 kwam die aan'. Ik raak daardoor juist uit mijn flow en kan dan ontzettend chagrijnig en frusty worden. Als ik moet blijven denken en moet blijven praten, kan ik niet lekker wegzakken. Ervaren jullie dat niet zo? Of toch wel, maar is het belang van de informatie groter?

Ik doe het maar af en toe. Gewoon om zeker te weten dat ik het allemaal goed inschat (zeg maar het kalibreren van mijn sensoren ). Of omdat ik iets nieuws aan het uitvreten ben. Ik heb wever er nog nooit over horen klagen. Maar zelfs als ie door dat tellen niet in "zijn flow" zou komen, heeft ie pech. Ik wil het op dat moment gewoon weten. Punt.
Soms merk ik wel dat zijn praten wat meer gemompel wordt (hij praat meer tijdens een spel dan hij zelf nu opgeeft ). Dan let ik op wat mijn vragen/opmerkingen met hem doen. Ook dan kan ik ervoor kiezen om hem te laten "tellen". Ga ik net wat sneller slaan dan hij kan antwoorden...

[Wever]

@Boefje en Wever:
Ik lees hier van de schaalverdelingen van 1 tot 10, maar ik heb juist dat, wanneer ik lekker aan het spelen ben, ik helemaal niet wil en kan nadenken over zoiets als 'hoe hard op een schaal van 1 tot 10 kwam die aan'. Ik raak daardoor juist uit mijn flow en kan dan ontzettend chagrijnig en frusty worden. Als ik moet blijven denken en moet blijven praten, kan ik niet lekker wegzakken. Ervaren jullie dat niet zo? Of toch wel, maar is het belang van de informatie groter?

Ik ervaar het helemaal niet zo. Bijna integendeel: dat ze zoiets vraagt is voor mij zo'n beetje een bevestiging dat ze het in de hand heeft (niet de beste analogie, maar...een goed chauffeur controleert toch ook af en toe de lampjes en of z'n spiegels goed staan enzo?). Op het moment zelf kom ik weliswaar ietsje terug uit het 'spacen', maar vrijwel meteen daarna val ik terug waar ik was (of zelfs verder).


Van olleke heb ik in het napraten van een spel nog nooit horen klagen dat ik regelmatig naar dingen vroeg. In het begin was het wel frustrerend, maar intussen is ze eraan gewend. En ik doe het vrijwel altijd als ik iets aan het uitproberen ben (op ons laatste spel in de Ardennen probeerde ik wat met "hypnose", en heb ik 't in totaal zes keer gevraagd voor nagenoeg hetzelfde).

[Daantje]

Dingen cijfers geven van 1 tot 10 in heftigheid of lekkerheid vind ik ook niet fijn. Liever in een nagesprek eigenlijk, omdat ik op het moment zelf helemaal geen goed beeld en vergelijk kan maken en die waardering dan helemaal niets zegt. Gewoon peilen of iets lekker is of niet is voor mij dan wel genoeg. Dan kan ik veel fijner in een flow komen, dan er steeds uitgehaald worden om even te moeten nadenken over een reactie.

[juffie]

Jup, helemaal mee eens, zo ervaar ik het ook.