Ik heb sinds november kort haar. Het wordt sóms wel eens langer dan een halve centimeter, als ik erg lui ben. En grappig genoeg was dat moment in november vooral omdat mn relatie/ D/s óver was, en ik dus geen rekening meer hoefde houden met andermans wensen voor mijn haar. Ik heb toen Boefje gevraagd het voor me af te scheren (op 3 milimeter), omdat ik het zelf niet durfde.
Zelden zo'n goede beslissing genomen
Niet alleen ben ik zeer vakkundig én liefdevol gekortwiekt, ik was ook acuut gelukkig met mijn nieuwe coiffure, en ben dat nu nog steeds. Het is makkelijk en ontzettend onderhoudsarm, het staat me goed (al zeg ik het zelf) en het heeft iets stoers en breekbaars tegelijk. En da's heel erg des pluis. Bijkomend voordeel, op WS-meets en andere leuke feestjes is het bijna een nationale hobby geworden om over mn hoofd te aaien, te kriebelen, te kroelen en.. nouja.. Vind ik niks erg
In verband met mn werk (waar men er wat minder van gecharmeerd is) scheer ik het niet korter dan 3 mm. Helemaal kaal zou daar wat teveel van het goede zijn, plús dat ik helemaal kaal ook niet lekker vind voelen.
Het is een keer echt helemaal kaal geweest (maar dan ook wel met enorme gründlichheid kaal), toen ik een bevriende D bezocht en het ons een interessant experiment leek. Gek genoeg waren die laatste lullige 3 milimetertjes haar toen ineens óntzettend belangrijk. K moet eerst zelf met de tondeuse (onder toeziend oog) zoveel mogelijk weghalen.. en als je naakt op je knieën in iemands douche zit met een zoemend en trillend voorwerp in je handen is t ook al raar om dat tegen je hóofd aan te houden..
Toen deed hij het met een paar scheermesjes nog eens drie keer over. Want het moest wel glimmend glad zijn, vond hij. En dat was ronduit intimiderend. Met het verliezen van vrouwelijkheid had het voor mij niets te maken (maar dat heeft er ook wel mee te maken dat ik me toch al niet zo heel vrouwelijk.. voel.. of in elk geval niet 'standaard-vrouwelijk'). Ik weet wel dat mn hoofd na al dat intensieve gescheer echt zeer deed. Een draai om je oren zonder bescherming van je haar is ook géén fijne ervaring, zelfs niet als dat best zachtjes gaat. En t is koud (veel kouder dan die paar milimetertjes haar) en het voelt heel vreemd omdat je huid zich op je hoofd heel anders gedraagt dan elders op je lijf, dus ook over je eigen hoofd aaien voelt raar.
Ik geloof dat ik het haar scheren niet eens vernederend vond. Het rillen en bibberen (en uiteindelijk duizelig en misselijk worden en bijna flauwvallen van vermoeidheid en emotie en kou) was dat wel.
Zullen we van pluis-kroelen een apart werkwoord maken? 
(en leuk dat ik je tic kietel, natuurlijk)
:icon_biggrin: 
Als je dat niet verwacht!