Het Groot Vrouwelijke Ongemakken Topic

[Jezebel]

Bedankt! *kijkje nemen gaat*

[Oppergodin_Hera]

Ik ken het verdriet nog... Mijn oudste dochter is 12, maar ik weet nog hoeveel pijn het deed.

Knuffel!

Ja ik ook nog wel en vele frustratie. Pfffff

[Jezebel]

"je bent pas 22, je hebt nog genoeg tijd! Geniet nou eerst maar van ... [insert dingen die je in studietijd hoort te doen]!"
dat is zó niet het probleem... Maar wel een van de meest gehoorde reacties helaas

[kitten]

Herkenbaar. knuffel!

[eireann]

[Jezebel]

Knuffels en begrip/herkenning zijn fijn!

[chell]

Dat je nog tijd genoeg hebt, roept men ook nog steeds als je 35 bent.
Eh. Wat dacht je van nee, geen tijd genoeg?

Maar ehm, ik denk dat er ook hier op WS dus best veel herkenning is, dus als je liever hier gewoon je hart (verder) wilt luchten, gewoon doen hoor! Wij zijn wel leuker dan het Viva-forum denk ik

[Yara]

Ik heb inmiddels een kind, maar ik herken het gevoel absoluut. Tijdens mijn studie Ik zeker in het laatste jaar eigenlijk al en kind (was wel ouder als jij nu bent overigens), maar doordat we beiden studeerden vonden we het niet verstandig. Afgesproken dat we na Ft's studie er voor zouden gaan alleen in de tussentijd werd ik ziek. Dus geen optie . Anderhalf jaar na behandeling zijn we toch gestopt met anticonceptie, ook al was dat behoorlijk snel (wel in overleg met arts). Toen het het sloten nog anderhalf jaar geduurd voordat ik zwanger was. Maar ik heb dus ook een tijd moeten wachten om verschillende redenen.

[Jezebel]

(H)erkenning krijgen is zo fijn! Het gevoel is niet weg, maar ik voel me er nu in ieder geval niet meer eenzaam bij, en dat scheelt toch wel veel, bedankt daarvoor!

Al vanaf het moment dat ik last kreeg van hormonen en ongesteld werd, wil ik kinderen (op zo'n rammelende-eierstokken-manier, niet van een kind dat denkt: 'o, wat schattig, mag ik hem vasthouden?' om daarna weer weg te lopen en met iets anders bezig te zijn). Dus vanuit mijn hormonen bekeken wacht ik al zeker 6 jaar, maar als ik dat zeg kijken mensen echt zo: (dus dat doe ik maar niet)

@Yara, dat klinkt naar zeg! Wachten duurt lang...
@Chell, ik vind jullie leuker! Dus als jullie het niet erg vinden als ik hier spui, dan blijf ik lekker hier

[kitten]

Ik was 16 toen mijn eierstokken begonnen te rammelen. En inderdaad, weinig mensen die je dan serieus nemen. Of begrijpen. Oh, wat was ik kwáád toen mijn eerste vriendje 4 jaar later een kind kreeg. Ik was verstandig, ik ging eerst studeren. En hij kreeg gewoon wél een kind! Met een tienermoeder!

Inmiddels ben ik wel blij dat ik gewacht heb. Ik heb het toch wel wat beter voor elkaar nu.

[chell]

Er is een reden dat ik zo belachelijk veel over baby's weet. Mijn eierstokken rammelen al vanaf mijn 11e, vanaf het moment dat mijn halfzusje werd geboren. Ik verslond de Ouders van Nu, was niet weg te slaan bij mijn vader en dat is nooit meer over gegaan. Ik heb jaren echt wanhopig hard gerammeld. Maar verstandig enzovoort. En nog tijd genoeg. En nooit een relatie die op het punt 'kinderen' kwam (behalve toen ik 20 was, maar toen was daar de Verstandig).

Ze zijn nu overigens wel een beetje uitgerammeld. Ik geloof er niet meer zo in.

[pluis]

Van mijn kant geen herkenning (d'r heeft bij mij nog nooit wat gerammeld - ik heb eerder een soort anti-rammel), maar het lijkt me inderdaad wel een enorm rotprobleem om te hebben. Ik bedoel: wat doe je eraan? En je kunt het hele fenomeen ook niet zomaar ontwijken en als je er bij de verkeerde mensen wat over zegt, dan kun je ook nog eens nét de reactie krijgen waar je niet op zit te wachten. En dan wil je lijf je er ook nog zo graag aan herinneren.

Nee, lijkt me inderdaad een een bijzonder naar probleem.

[Pluu]

Geen herkenning. Bij mij begonnen ze pas te rammelen toen het er eigenlijk de goede tijd in mijn leven voor was. Toen ik jonger was wilde ik altijd wel kinderen, maar "ooit". En dat was ook echt zo van, OMG nee niet nu, moet er niet aan denken. Dat is eigenlijk redelijk plotseling omgeslagen op een moment dat het qua leeftijd ook wel echt een verstandig moment was. Lijkt me heel vervelend om dat al zo jong zo sterk te hebben en dan de hele tijd te moeten wachten. Biologisch gezien klopt het, maar in onze maatschappij is het wel flink onhandig. Studeren en een eerste baan vinden dat kun je niet eventjes 5-10 jaar uitstellen, en om het naast het opvoeden van je kinderen doen.. ook zwaar!

[Deleted User 178]

Lijkt me erg naar Jezebel.

Ik had ooit colleges van een professor Anatomie enz en die pleitte ervoor dat vrouwen eerst kinderen kregen en daarná pas gingen studeren enzovoort. Dat zou veel gezonder zijn, fysiek gezien, dan op de leeftijd die je hebt na een studie.

Best triest dat het niet zo werkt dat je kinderen kunt krijgen wanneer je daar aan toe bent. Terwijl het uiteindelijk is waar biologische gezien het leven omdraait, kinderen grootbrengen.

Knuff!

[Nadia]

Gelukkig draait het ook biologisch gezien niet niet om baren, getuige ook dit:
http://www.zwangerschapspagina.nl/films ... tinct.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Als er zoiets is als een aangeboren moederinstinct, dat ervoor zorgt dat vrouwen automatisch een kind willen, het graag zien en ervoor kunnen zorgen, waarom is er dan zoveel behoefte aan boeken over kinderen krijgen? En waarom zijn er dan vrouwen die geen kinderen willen? Vrouwen die hun kinderen verwaarlozen, mishandelen, soms zelfs doden? Misschien wel omdat er eigenlijk geen moederinstinct bestaat en moederliefde niet automatisch is.

Hoe vervelend het ook is als je het wel zo voelt, gelukkig is de natuur daar niet eenkennig in...