Hoeveel hoger kan die lat nog?

[fantashe]

Als ik terugkijk op mijn 10 jaar BDSM, dan valt me het volgende op: (En als het je niet aanspreekt, vooral niet verder lezen of reageren.)
Ik kwam vanuit het niets in aanraking met BDSM. Nooit eerder gevoelens gehad in die richting. Alles was spannend. Zwepen, boeien, klemmen, knijpers, kaarsvet. Geweldig!
Ik was nieuwsgierig, wilde alles meemaken.

Mijn 2e serieuze Dom was een kanjer op creatief gebied. De meest maffe opdrachten bedacht hij. Liedjes opzoeken. Als dat niet lukte? Een concert dirigeren op koeiensloffen. Op koninginnedag kinderliedjes fluiten op het schoolplein. Voor elke gulden (jaja, die hadden we toen nog) zou hij me 1 orgasme geven.

Toen kwam Andre. En het hele BDSM-gebeuren verplaatste zich naar vooral mentaal beleven. Geweldig! Oh, af en toe zette hij me wel eens vast of kreeg ik een zwepensessie. Maar bovenal ging het om het mentale. Het onvoorwaardelijk gehoorzamen. Ik werd 'heropgevoed'.

Vanaf die D/s kon het 'gebruikelijke sm-spel' me eigenlijk steeds minder bekoren. En inmiddels heeft dat zijn hoogtepunt wel bereikt. Ik kijk om me heen... en zie dan hoe subs uitdagen om toch maar vooral die portie klappen, die sessie te krijgen. Ik zie subs vaststaan... geboeid, geblinddoekt, gegagged, knijpertjes, klemmetjes... en het enige wat ik denk, is: nee... dit wil ik niet meer!

Ik zie Dominanten zich in het zweet werken, met maar 1 doel. Het hun sub naar de zin te maken. Maar... het was toch andersom? Ik ben er toch voor jouw plezier? De opmerking: 'het moet voor beiden genieten zijn' kan me soms echt tegen de borst stuiten. Even voor de duidelijkheid, ik wil hiermee niemand voor het hoofd stoten. Ieder zijn beleving. Ik vraag me alleen af of er mensen zijn die dit gevoel herkennen.

Als men me vraagt: wat zoek je dan? is mijn antwoord steevast: Die meedogenloze Klootzak, die me pijn doet, niet omdat ik daarvan geniet, maar omdat HIJ ervan geniet me pijn te doen. Die maling heeft aan de dingen die ik wel of niet leuk vind. Die inderdaad zegt: "jij bent er voor mijn genot, niet andersom!" en daar ook naar handelt.

En ondertussen groeit de hang naar het extreme, het echt extreme. Ben ik maso? Absoluut niet. Ik geniet geen seconde van de pijn. Maar ik geniet wel van het zichtbare genoegen dat van hem afstraalt als hij me pijn doet.

Maar... dit alles roept dan wel de vraag op: waar gaat dit eindigen? Hoeveel hoger kan die lat nog?

Shoot...

[phedre]

die lat kan zo hoog tot jij zegt... en nu niet verder meer!
of dat moment ooit komt.. wanneer het komt? geen idee.. vraag het mezelf ook vaak af, na 24 jaar nog steeds. Het beangstigt me best wel eens. Ik ben dan wel maso.. dat weet je.. maar ik ben ook een held in het mezelf wegcijferen ten gunste van iedereen, maar vooral ten gunste van mijn Dom.. tot hoever?? hoe lang nog?? ik hoop net op tijd voordat ik echt stuk ga?

Geniet van wat er is meis en vertrouw op je eigen gezonde verstand. Je zult het absoluut voelen als de hoogste sport van de ladder waarop je lat ligt, is bereikt, maar ook niet eerder dan het moment waarop die is bereikt.

Je hebt hier geen moer aan... ik kan je geen hoogtes aangeven in de vorm van 3 mtr.. 15 mtr... 25 km... maar gewoon.. tot jouw gevoel zegt.. tot hier en niet verder!!!

[colet]

Shoot?

Ik heb geen idee hoe hoog de lat kan. Niet bij jou, niet bij anderen van het forum, niet bij mijzelf.
wat ik wel weet is dat deze vraag vaker voorbij komt, dus echt geen vreemde gedachtengang is. En ik denk dat iedereen zich iets soortgelijks wel eens afvraagt.

Niet hetzelfde, maar na een paar keer spelen met Dom, hadden we zo'n beetje alles van lijst al gehad. Het was niet wat ik verwacht had en vaak hoorde, rustigaan leren kennen en opbouwen... Nee, we gingen ervoor.
Natuurlijk zie ik achteraf wel een verloop. Toch hoorde ik van anderen om mij heen dat wij snel gingen. Ik vond het alleen maar lekker, maar toch kreeg ik ook iets van: jamaar staks heb ik alles gedaan en dan....????

Mijn lat lag ergens onder zwepen en pijn...ik? Nee echt niet!
Inmiddels is mijn lat verlegd en blijk ik wel beetje maso. Klein beetje maar.
Zo verlegt iedereen zijn/haar lat. Denk dat dat ook voor Doms geldt!!!

Waar het eindigt? Hoe hoog hij kan? Dat weet alleen jij! en niet nu, niet morgen, maar als het moement dáár is dan weet je het! en dan is het ook goed.

[pluis]

Die lat kan nog wel hoger, denk ik, ja. Uiteindelijk blijf je tenslotte een mens met wensen en verlangens en zul je wel degelijk van een D bepaalde dingen nodig blijven hebben. Al is het maar om in de stukken van je leven die verder gaan dan je D/s te kunnen blijven functioneren.

Als er ooit een moment komt waarop dat niet meer zo is, en je inderdaad geen enkele wens, verlangen of nood meer zou hebben, dan kunnen er denk ik twee dingen gebeurd zijn. 1) je hebt je eigen verlangens volledig losgelaten en (volgens het zen-boeddhisme) de verlichting bereikt. Of, 2) je identiteit is weg. Je overlevingsdrang, je liefde voor anderen (man/ kids, etc.) is volledig weggesloopt. Geen eigen initiatief, geen anticipatievermogen, niets meer, behalve conditionering en ingetrainde reflexen.

Beiden lijken me onwaarschijnlijk, en de tweede wens ik je in ieder geval niet toe.

Ik denk dat je na tien jaar gewoon veel minder snel groeit, daardoor de tijd hebt om stil te staan, om je heen te kijken en te reflecteren en te vragen hoe veel verder jij nog wílt gaan. Dat lijkt me een waardevol moment.

Verder wilde ik iets anders zeggen. Ik heb nu een aantal uitgebreide posts van je gelezen waarin je jouw persoonlijke visie uiteenzet over dingen. Daar waar het jouw persoonlijke beleving aangaat, werken die posts heel goed. het vreemd eis echter, dat je in die posts jouw beleving vooral neerzet door hem te contrasteren met wat je denkt dat de beleving van anderen is. En dat kan ik niet plaatsen.

Zou je jouw visie op jezelf ook kunnen uiteenzetten zonder te spiegelen aan anderen (en dan vooral, zonder aan te geven wat jou onmogelijk lijkt/ niet wenselijk lijkt/ whatever aan de beleving van anderen)? Ik denk dat ik dan veel puurder op je kan reageren, zonder steeds de neiging te hoeven onderdrukken om andere interpretaties te geven van datgene wat jij in je posts over anderen uitlegt. Komt mn reacties op je posts vast ten goede

[fantashe]

Ik beloof je dat ik er op zal letten. Hoewel het nu gebaseerd was op dingen die ik om me heen zie, van dichtbij meemaak. Daarvan zeg ik: nee, dank je. Niets voor mij. Maar ik realiseer me heel goed dat dat andersom ook geldt hoor. Een aantal van mijn vrienden en vriendinnen zeggen ook: mens... zo ver als jij gaat... ik zou er niet aan moeten denken.

[Bitemarks]

Ik denk niet dat jouw spel per definitie verder gaat dan een pijnspel, ik denk dat jij een ander soort spel zoekt. Ik geloof onmiddellijk dat je erg ver gaat in je spel, maar ik zie niet dat jouw vorm van BDSM op zichzelf verder gaat dan die van een ander.

Net als jij ben ik geen masochist. Als sub wil ik me het liefst "het eigendom van..." voelen. Alleen heb ik daarnaast ook het besef, dat ik voor een D het beste uit mezelf kan halen, als die D gebruik maakt van de kwaliteiten die ik heb. Ik wil zorgen, steeds weer bewust kiezen voor mijn D, zonder vleugellam te worden.

Ik ken mensen die gaan ver in ageplay. Ze lopen 24/7 in een luier, gebruiken speentjes, weet ik veel. Iets wat jou waarschijnlijk niet gelukkig zal maken, omdat je beleving anders is.

Mijn vriendinnetje is een masochiste. En niet zo'n beetje ook. Als ze in een pijnspel zit, kan het haar bijna niet hard genoeg gaan. Ze begint bij veel Doms inderdaad graag te rellen om meer pijn te krijgen. Binnen onze D/s is het spel meer mentaal. We beginnen net, dus proberen alles een beetje en ik zie wat voor ons werkt en wat niet. Geloof me, als ik haar sta te meppen, is dat niet voor haar plezier

Ik denk dat ook jij zult blijven groeien in je BDSM beleving. Dat kan zijn dat je nog verder gaat in wat je al doet, maar het zou ook kunnen dat je tegen een D aan loopt die weer een ander stukje in je triggert. Waarschijnlijk ontdek je, als je na jaren terug kijkt op deze periode, dat je dit toch echt niet weer op deze manier wil. Ik ken maar weinig mensen wiens BDSM beleving niet langzaamaan verandert.


Ik heb nogal een hekel aan het laatdunkend doen over andermans BDSM beleving. Dat heb ik bij de hard core maso die jouw beleving als minderwaardig ziet omdat je toevallig niet van pijn houdt. Maar zeker ook bij jouw beschrijving van Dominanten en onderdanigen die wel van een pijnspel houden. Ik vind het prima dat iets niet jouw ding is, en interessant om over de verschillen tussen jouw beleving en die van een ander te lezen. Maar geloof me, jouw ding is niet beter, puurder of mooier dan dat van een ander. Het is zelfs niet meer of minder BDSM.

[fantashe]

Klopt... en ik hang er ook geen waardeoordeel aan. Ik heb op een ander forum wel eens gezegd dat ik soms jaloers kan zijn op spelBDSM-ers. Als ik zie hoeveel werk die maken van sessies. Ik kan daar ontzettend van genieten als ik daarnaar kijk. Je zult me dan ook nooit horen beweren dat dat minder of zo is. Het is een andere manier van beleven.

Een andere constatering bij mezelf is namelijk, dat door het zo hoog leggen van die lat, ik het mezelf in de afgelopen jaren ongelooflijk moeilijk heb gemaakt. Ik kan met heimwee terugdenken aan de tijd dat ik wel genoot van die dingen.

Dank je wel voor je uitleg

[Guilty]

Shoot...

Nou, dat lijkt me wel een beetje de grens

[Guilty]

Klopt... en ik hang er ook geen waardeoordeel aan. Ik heb op een ander forum wel eens gezegd dat ik soms jaloers kan zijn op spelBDSM-ers.

Voor ik denk de derde keer, mensen zonder heftige D/s zijn niet per se SPELBDSM'ers.

[fantashe]

Joehoe... het is maar een voorbeeld...

[Guilty]

Joehoe... het is maar een voorbeeld...

En je kunt geen voorbeelden bedenken die wat minder mensen tegen de schenen schoppen?

[fantashe]

Ik vind de term spelbdsm-er geen schenenschopper. Zeker niet als ik aangeef dat ik dat niet als minder zie, maar als andere manier van beleven. Grappig hoe je probeert een compliment van mijn kant (want ik gaf immers aan hoe MOOI ik het vind om naar zo'n spel te kijken) ombuigt naar iets denigrerends...

[Sabrina]

Het klínkt ook denigrerend, en het is daarnaast onwaar. Ik denk dat niemand een goed oordeel over andermans D/s kan geven, ik denk dat alleen de personen in die D/s dat écht kunnen. Zoals guilty^ ergens opmerkte is hij heel veel met touwtjes en BDSM bezig, dus is het voor hem wél een lifestyle. Wie ben jij (of ik, of iemand anders for that matter) dan om te oordelen dat hij geen lifestyler is als hij geen heftige D/s heeft? Lifestyle wil alleen maar zeggen (here it comes, Sherlock) dat het een deel van je levensstijl is. Dat kan dus zijn met een doorlopende D/s, maar een voorbeeld zoals dat van guilty^ is m.i. net zo goed een situatie waarin BDSM deel uitmaakt van je levensstijl.

Edit: guilty^, ik hoop dat je 't niet erg vindt dat ik je even als voorbeeld gebruikt heb (if so, sorry!)

[fantashe]

Eh... correct me if I'm wrong... maar ik heb nog nooit een uitspraak gedaan over guilty^ of hij al dan niet een lifestyler is? Ik heb guilty^ 1 x gezien en niet eens gesproken. Dus waarom zou ik daar iets over zeggen. Laat ieder lekker voor zichzelf bepalen wat hij is en daar gewoon trots op zijn?

[Sabrina]

Ik haalde hem even als voorbeeld aan, maar het gaat om het algemene idee dat lifestyle niet hoeft te betekenen dat je een 24/7 of TPE of anderszins doorlopende D/s hebt, en dat dus niet iedereen die géén doorlopende D/s heeft, direct een spelbdsm'er is.