Vroeger dacht ik altijd dat het een soort fantasie was en dat het eigenlijk helemaal niet echt bestond, maar ook toen al bleef die fantasie in mijn hoofd zitten en had ik daar allerlei bange, maar o zo opwindende gedachten over. Vooral het aspect van beschikbaarheid, vernedering en overgave komt hier heel sterk aan te pas wat mij betreft.
Nu weet ik inmiddels beter, maar mijn gedachten daar over zijn nog steeds niet zo erg veranderd. Nog steeds lijkt het mij fantastisch om dat te kunnen, maar tot nu toe is het altijd bij een poging gebleven die al snel veranderde in een worsteling en uiteindelijk eindigde in blinde paniek! Met tranen, huilen, kokhalzen enz. En het achteraf dan toch weer erg leuk vinden....tja
Ik vraag me dus af of het te leren is, ik zou het voor mezelf een enorme overwinning vinden om dit te kunnen doen. Of in ieder geval een beetje dan.
Wie heeft er advies?
Of hij denkt er te laat aan...want tenslotte kan ik niet weten dat hij dat gaat doen toch?? Dus moet hij aan handdoek denken